Υπάρχει ελπίδα. H Ευρώπη δεν θα περικόψει κοινωνικές παροχές… Άλλωστε,

δεν έχει μέλλον αν κάνει κάτι τέτοιο, πιστεύει ο πρώην πρωθυπουργός (για εννέα

χρόνια) της Δανίας, ο Πολ Ρασμούσεν, κορυφαίος παράγων του Ευρωπαϊκού

Κοινοβουλίου που από σήμερα παίρνει μέρος στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Τι θα γίνει,

όμως, με την ανερχόμενη Κίνα; Τι θα κάνει η E.E. με την Τουρκία; Πού θα

σταθεροποιηθούν οι σχέσεις με τη Ρωσία; Για όλα αυτά μιλάει στα «NEA» ο

62χρονος Σοσιαλιστής ηγέτης και αναφέρεται με πάθος στην πολυγλωσσική,

πολυμορφική και πολυπολιτισμική Ευρώπη.

Πολ Ρασμούσεν. O 62χρονος Σοσιαλιστής ηγέτης που από σήμερα παίρνει μέρος στο

Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, δηλώνει ότι χρειάζεται εκπαίδευση να στηρίξουμε τις

ευρωπαϊκές αξίες, να συνδυάσουμε την οικονομική ανάλυση με τον άνθρωπο

Δεν έχει καταντήσει Βαβέλ η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά τη διεύρυνση με άλλες δέκα

χώρες;

Ναι, από μία πρώτη ματιά! Αλλά υπάρχει μία διαφορά από τη Βαβέλ. Έχουμε τη

δυνατότητα μετάφρασης. Μπορούμε όλοι να μιλάμε μεταξύ μας, έχουμε την

τεχνική… Ουσιαστικά, δεν θέλουμε να χτίσουμε μία Βαβέλ, αλλά μία

πολυμορφική, πολυγλωσσική Ευρώπη. Φυσικά, δεν έχουμε ξαναδεί αυτήν την Ευρώπη,

αλλά είμαι αισιόδοξος…

Στον έντονο διεθνή ανταγωνισμό, π.χ. με τις ΗΠΑ, τα πράγματα είναι δύσκολα.

Και εκεί μιλούν ουσιαστικά μία γλώσσα…

Θα συνεχίσουμε να μιλάμε τη γλώσσα μας. Αλλά το κυρίαρχο είναι να υπάρχει μία

φωνή για την Ευρώπη των «25». Όταν συναντούμε τους Αμερικανούς μπορούμε να

τους μιλάμε αγγλικά, όταν συναντούμε τους Αφρικανούς μπορούμε να τους μιλάμε

γαλλικά και όταν συναντούμε τους Λατινοαμερικανούς μπορούμε να τους μιλάμε

ισπανικά. Το θέμα δεν είναι η γλώσσα, αλλά η πολιτική σου. Και εδώ χρειάζεται

μία πολιτική φωνή. Εδώ είναι Ευρώπη. Και θέλω να βλέπω μία μεγάλη Ευρώπη

δημοκρατική-ειρηνική.

Ναι, αλλά ποια φωνή έχει η Ευρώπη σήμερα;

Δεν έχει ακόμη, αν συγκρίνω όμως πριν από χρόνια, στον πόλεμο στα Βαλκάνια.

Είχαν διαφορετική θέση οι ευρωπαϊκές χώρες. Αν συγκρίνω με το σήμερα, τώρα πια

υπάρχει κοινή γραμμή. Σε σχέση με ότι συνέβαινε πριν από πέντε χρόνια, είμαστε

καλύτερα. Δεν κάνουμε θαύματα, αλλά προχωράμε, π.χ. στην οικονομία έχουμε

κοινές επιλογές.

Και όμως, στον πόλεμο στο Ιράκ η Ευρώπη εμφανίσθηκε διχασμένη…

Ο πόλεμος στο Ιράκ μάς έθεσε ζητήματα ενότητας, μας έβαλε προβλήματα, αλλά μας

έσπρωξε κιόλας να καταλάβουμε το θέμα της Ένωσης. Γι’ αυτό πιστεύω παίζει

καθοριστικό ρόλο και το Σύνταγμα που ψήφισε η Ευρωβουλή. Να σας πω κι ένα

παράδειγμα. Πρόπερσι ο Πούτιν δεν δεχόταν τις αποφάσεις του Κιότο. Τον

πιέσαμε, κατάλαβε τη δύναμή μας. Του είπαμε ότι θα τον στριμώξουμε στον

Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου… Άλλαξε.

Τελικώς, ο Πούτιν είναι… σύντροφος στην Ευρώπη ή απέναντί σας;

Πριν απ’ όλα, είναι πρόεδρος της Ρωσίας. Και βλέπει την E.E. σαν έναν καλό

παρτενέρ.

Γιατί όμως η E.E. μιλάει με τόση ζεστασιά με την Τουρκία και όχι με τη

Ρωσία;

Γιατί η Ρωσία δεν έχει ακόμη πλησιάσει στις σκέψεις μας… Βεβαίως υπάρχουν

πολλά θέματα να συνεργασθούμε, π.χ. θέματα τρομοκρατίας. Είμαστε και κοντά σε

συμφωνία για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Αλήθεια, κατά πόσον η Τουρκία πέτυχε τα ευρωπαϊκά κριτήρια ώστε να

σκέφτεστε να την κάνετε μελλοντικά μέλος σας;

Το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει ένα πρόγραμμα. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι

πολύ δραστήριος και βοήθησε. H Τουρκία, βεβαίως, πρέπει να αποδείξει πολλά,

ότι θα αναγνωρίσει την Κύπρο. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει.

Είναι όμως δίκαιο να δώσουμε την ευκαιρία στην Τουρκία και εξίσου δίκαιο, να

πούμε ότι δεν θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις αν δεν διορθώσει πολλά.

Ανησυχεί την E.E. η συνεχής οικονομική ανάπτυξη της Κίνας;

Δεν νομίζω ότι πρέπει να το βλέπουμε έτσι. Χρειάζεται ως E.E. να φτιάξουμε μία

στρατηγική για την παγκοσμιοποίηση. Το μέλλον της Ευρώπης είναι να φτιάξουμε

νέες δουλειές. Πρέπει να στηρίξουμε στην Ευρώπη τις δουλειές των εργαζομένων.

Αν το κάνουμε αυτό, δεν έχουμε να φοβόμαστε την Κίνα. Διαφορετικά θα χάσουμε.

Χρειάζεται νέα τεχνική για την οικονομία και όχι νέα κατάσταση, δυσχερέστερη

για τους εργαζομένους. Οι δουλειές (λόγω των χαμηλών ημερομισθίων) πάνε στον

Τρίτο Κόσμο… Πρέπει να εφεύρουμε νέες – να προσπαθήσουμε. Να καταλάβουμε ότι

η μεγάλη αξία είναι ο άνθρωπος. Χρειάζεται εκπαίδευση να στηρίξουμε τις

ευρωπαϊκές αξίες, να συνδυάσουμε την οικονομική ανάλυση με τον άνθρωπο.

Έχετε ακούσει την άποψη ότι οι ΗΠΑ, με τη διεύρυνση της E.E. με δέκα νέα

μέλη, ελέγχει την Ένωση;

Είναι πιο σύνθετο το πρόβλημα. Πολλές από τις δέκα νέες χώρες βγήκαν από το

σκότος της ΕΣΣΔ. Δεν θέλω να ζήσουν έναν νέο έλεγχο. Θέλουν να πάνε σε

συνεργασίες. Σκέφτονται, όμως, και θέματα ασφαλείας. Επομένως, στη λογική αυτή

αναπτύσσουν και τη σχέση τους με τις ΗΠΑ.

Σήμερα στη Γερμανία κόβονται οι κοινωνικές παροχές, π.χ. στους ανέργους.

Λέτε το ίδιο – ως ντόμινο – να γίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη;

Στη Γερμανία υπάρχουν ειδικές συνθήκες και ανάγκες μετά την ενοποίηση. Είμαι

αισιόδοξος ότι δεν θα ακολουθήσει η υπόλοιπη Ευρώπη, παρά τα όσα λέγονται.

Κάθε χώρα έχει τη δική της βάση. Νομίζω ότι η Ευρώπη θα συνεχίσει να είναι

παράγων ενίσχυσης της λογικής των κοινωνικών λύσεων για τον άνθρωπο.

Διαφορετικά δεν έχει μέλλον.