Οι σιίτες ετοιμάζονται να «κληρονομήσουν» το Ιράκ. Οι χθεσινές εκλογές,

ωστόσο, που θα τους χαρίσουν την εξουσία, εμπνέουν στους Άραβες βασιλιάδες και

δικτάτορες της Μέσης Ανατολής τον φόβο πως η σουνιτική ηγεσία τους απειλείται.

H Αμερική επέμενε να γίνουν αυτές τις εκλογές διότι υποτίθεται πως θα

προσέφεραν στα αμερικανικά στρατεύματα μια δυνατότητα εξόδου από τη χώρα. Οι

εκλογές, ωστόσο, πρόκειται να αλλάξουν τον γεωπολιτικό χάρτη του αραβικού

κόσμου κατά τρόπους που οι Αμερικανοί δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν. Για

τον Αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους και τον Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ,

αυτός είναι ο νόμος των ακούσιων συνεπειών.

Λίγοι στο Ιράκ πιστεύουν πως οι εκλογές αυτές θα θέσουν τέλος στη βία, πόσο

μάλλον θα φέρουν την ειρήνη και τη σταθερότητα. Τη χρονική στιγμή που

πραγματοποιήθηκαν – μια στιγμή που οι σιίτες, οι οποίοι δεν πολεμούν τους

Αμερικανούς, προσήλθαν στις κάλπες, ενώ οι σουνίτες, που πολεμούν τους

Αμερικανούς, δεν ψήφισαν – οι εκλογές μπορούν μόνο να εντείνουν τις διαφορές

ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες κοινότητες της χώρας.

Εκτός του Ιράκ, οι Άραβες ηγέτες κάνουν λόγο για μια σιιτική «Ημισέληνο» η

οποία θα συμπεριλαμβάνει το Ιράν, το Ιράκ, τον Λίβανο και τη Συρία. Οι

αδικημένοι της Μέσης Ανατολής, τα θύματα της καταπίεσης των Οθωμανών, των

Βρετανών και στη συνέχεια των φιλοδυτικών δικτατόρων της περιοχής, θα

αναδυθούν ως μια νέα και ισχυρή πολιτική δύναμη. H νέα εθνοσυνέλευση και η νέα

μεταβατική κυβέρνηση του Ιράκ θα ενδυναμώσουν τους σιίτες στην ευρύτερη

περιοχή, καλώντας τους να αναρωτηθούν γιατί δεν μπορούν κι αυτοί να έχουν το

μερίδιο που τους αναλογεί στη διαδικασία λήψης αποφάσεων της χώρας τους.

Το αίτημα της Αμερικής για «δημοκρατία» μετακινεί σήμερα τις τεκτονικές πλάκες

της Μέσης Ανατολής προς μια νέα και αβέβαιη κατεύθυνση. Διότι τα αραβικά

κράτη, εκτός της σιιτικής «Ημισελήνου», φοβούνται τη σιιτική πολιτική δύναμη

ακόμα περισσότερο και από τη γνήσια δημοκρατία.