Ακόμα μία φορά ο Γιάσερ Αραφάτ πεθαίνει. Νομίσαμε ότι είχε σκοτωθεί το 1982,

τότε που η ισραηλινή πολεμική αεροπορία όργωσε τη Βηρυτό χτυπώντας κτιριακά

συγκροτήματα και σπίτια, τα οποία πίστευαν ότι επισκεπτόταν. Οι βόμβες τους

έκαναν κομμάτια εκατοντάδες αθώους Λιβανέζους αμάχους, αλλά ο Αραφάτ δεν ήταν

ποτέ εκεί. Κατόπιν, νομίσαμε πως είχε σκοτωθεί κατά τη συντριβή ενός

αεροσκάφους στην έρημο της Λιβύης – τελικά όμως σκοτώθηκαν ο πιλότος και ο

σωματοφύλακάς του. Νομίσαμε, επίσης, πως είχε πεθάνει καθ’ οδόν προς τη

Βαγδάτη όταν είχε θρόμβωση. Οι Ιορδανοί γιατροί όμως τον επανέφεραν στον κόσμο

των ζωντανών. Τώρα, ακόμα μία φορά προετοιμαζόμαστε για τον θάνατό του.

Εντούτοις, όπως και ο Πάπας, μοιάζει να συνεχίζει και να συνεχίζει και να

συνεχίζει.

Είναι ένας πληκτικός άνθρωπος, όχι μόνο στον επαναλαμβανόμενο θάνατό του αλλά

και στη ζωή του, ένας άνθρωπος που προτίμησε να νυμφευθεί την επανάσταση παρά

να αναπτύξει μια συνεκτική στρατηγική για έναν λαό υπό κατοχή. Και στο τέλος,

έγινε όπως και τόσοι άλλοι Άραβες ηγέτες – όπως οι Ισραηλινοί ήθελαν να γίνει

– ένας μικρός δικτάτορας που μοίραζε δολάρια και ευρώ στους γηράσκοντες αλλά

πιστούς του φίλους, υποσχόμενος παραπλανητικά δημοκρατία, σφιχταγκαλιάζοντας

την εξουσία στο ρημαγμένο του γραφείο στη Ραμάλα. Όπως όλοι οι δικτάτορες,

έτσι και αυτός φρόντισε να μην υπάρχει διάδοχος.

Ο Αραφάτ είναι ενδεχομένως ο μοναδικός άνθρωπος που ξεκίνησε ως «απόλυτος

τρομοκράτης», μετετράπη εν μια νυκτί χάρη στις συμφωνίες του Όσλο σε «απόλυτη

πολιτική προσωπικότητα» και έπειτα έγινε ξανά «απόλυτος τρομοκράτης». Δεν

είναι να απορεί κανείς που μοιάζει συχνά να διασπάται η προσοχή του, να κάνει

πραγματικά λάθη, να αρρωσταίνει.

Ναι, ο Αραφάτ μπορεί να πεθάνει. H κηδεία θα είναι το σύνηθες βασανιστικό

ρητορικό λουτρό. Φοβάμαι όμως πως στην πραγματικότητα ο Γιάσερ Αραφάτ πέθανε

πριν από χρόνια.

Τελευταία Νέα