H απόδοση τιμής σε κορυφαία ιστορικά γεγονότα προϋποθέτει πρωτίστως τη σοβαρή

τους γνώση που διαμορφώνει την ιστορική μνήμη.

Δυστυχώς, εδώ η κατάσταση είναι απογοητευτική.

Από σχετικές έρευνες διαπιστώνεται ότι τα ποσοστά των μαθητών που δεν

γνωρίζουν το περιεχόμενο των εθνικών εορτών ή μπερδεύουν τις επετείους, για

τις οποίες ωστόσο παρελαύνουν, είναι προκλητικά υψηλά. Αυτό είναι το κύριο.

Και ασφαλώς δεν αντιμετωπίζεται με την παρέλαση. Οφείλεται κυρίως σε μια

αναχρονιστική εκπαιδευτική αντίληψη για τη σχέση του μαθητή με την Ιστορία, τη

διδασκαλία της και τα διδακτικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται.

Αυτά είναι ανάγκη να αλλάξουν. Να αντιμετωπισθούν με σύγχρονο πνεύμα. Να

ανανεωθούν σε περιεχόμενο, μορφές και υλικό.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τις μαθητικές

παρελάσεις. Όχι ως απομίμηση των παρελάσεων των στρατιωτικών αγημάτων, αλλά ως

παρελάσεις – γιορτές μνήμης και τιμής με μορφωτικά και πολιτιστικά

χαρακτηριστικά, ανοικτές στη δημιουργικότητα και την πρωτοτυπία του πνεύματος

των νέων ανθρώπων αλλά και στην πρωτοβουλία κάθε τοπικής εκπαιδευτικής

κοινότητας για τη μορφή της γιορτής.