Συντηρητικοί κύκλοι που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα του «αριστερού

φιλελεύθερου» Τζον Κέρι να διαμένει στον Λευκό Οίκο, προσάπτουν στον διεθνιστή

γερουσιαστή της Μασαχουσέτης πολλά, μεταξύ αυτών ότι είναι ο «υποψήφιος της

Ευρώπης». Όλοι συμφωνούν ότι ο Κέρι θα αλλάξει τον προσανατολισμό της

Ουάσιγκτον και θα επαναφέρει την Ευρώπη στο προσκήνιο. Οι πιο ακραίοι από τους

συντηρητικούς σχολιαστές φθάνουν στο σημείο να βλέπουν ακόμη και

γαλλογερμανική συνωμοσία με στόχο την εκλογή του Κέρι και την υλοποίηση του

παραπάνω στόχου. H φαντασία οργιάζει.

Τη θεωρία τους ενισχύει το γεγονός ότι ο Δημοκρατικός υποψήφιος γνώρισε τη

σύζυγό του στη Γαλλία, πέρασε πολλά καλοκαίρια στη Γηραιά Ήπειρο, πήγε σχολείο

στην Ελβετία και μιλά γαλλικά και γερμανικά. Αυτό, τη στιγμή που τα τρία

τέταρτα των μελών του Κογκρέσου δεν διαθέτουν διαβατήριο και δεν έχουν βγει

εκτός ΗΠΑ. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, ο Κέρι έχει στενή συγγένεια (είναι

πρώτος εξάδελφος) με τον οικολόγο δήμαρχο μιας μικρής πόλης της δυτικής

Γαλλίας, ο οποίος διετέλεσε και υπουργός Περιβάλλοντος επί Μιτεράν, από το

1988 έως το 1992. Ο τελευταίος δήλωσε πρόσφατα ότι «οι μητέρες μας ήταν

αδελφές, αλλά δεν θέλω να του προκαλέσω ζημιά. Αυτήν την περίοδο στην Αμερική

δεν είναι πολύ καλό να δείχνει κανείς πολύ Γάλλος».

Διαβάζει «Μοντ»

Δεν είχε άδικο. Πριν από λίγο καιρό, ο υπερσυντηρητικός ηγέτης των

Ρεπουμπλικανών στη Βουλή, Τομ Ντιλέι, υποδέχθηκε κάποιους καλεσμένους με την

παρακάτω φράση: «Μπονζούρ, όπως θα έλεγε και ο Τζον Κέρι». Ο γερουσιαστής της

Μασαχουσέτης είναι ίσως ο μόνος Αμερικανός πολιτικός που φέρεται να διαβάζει

τη «Μοντ».

Ως μέρος της συνωμοσίας εμφανίζεται, φυσικά, η σύζυγος τού Κέρι, η Τερέζα

Χάινζ, αφού έχει γεννηθεί στη Μοζαμβίκη από Πορτογάλους γονείς και μιλά πέντε

γλώσσες. Μάλιστα, στα αγγλικά έχει ελαφρά προφορά. H ενεργός παρουσία της

επιβεβαιώνει ότι το σχέδιο για την «ευρωπαϊκή κατάληψη» του Λευκού Οίκου είναι

πολύπλευρο.

H αλήθεια είναι ότι «εάν οι ξένοι μπορούσαν να ψηφίσουν δεν θα υπήρχε καμία

αμφιβολία για το αποτέλεσμα», σημειώνει ο διευθυντής του Γαλλικού Κέντρου για

την Αμερική, Γκιγιόμ Παρμεντιέ. Αμέσως μετά την εκλογή του, ο Ισπανός

πρωθυπουργός Θαπατέρο έφθασε στο σημείο να εκφράσει την ελπίδα να ακολουθήσουν

και οι Αμερικανοί το παράδειγμα των Ισπανών και να καταψηφίσουν τον Μπους. Σε

πρόσφατο εξώφυλλό του ο «Νουβέλ Ομπζερβατέρ» εξηγούσε «Γιατί είναι ανάγκη να

χάσει ο Μπους», ενώ εξώφυλλο του γερμανικού «Στερν» μιλούσε για την «Ηθική

πτώχευση του Τζορτζ Μπους». Το ίδιο περιοδικό, σε άλλο πρόσφατο άρθρο του,

σημείωνε ότι «ενώ ο Μπους επικαλείται τη Βίβλο, ο Κέρι απαγγέλλει Πάμπλο

Νερούδα».

Τα ίδια και με τον Κλίντον

ΟΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ σχολιαστές, οι οποίοι σήμερα σκιαγραφούν μια

«ενοχλητικά φιλοευρωπαϊκή» εικόνα του Δημοκρατικού υποψηφίου, δεν άντεχαν πριν

από λίγα χρόνια στην ιδέα ότι ο Μπιλ Κλίντον ήταν πρόεδρος και μαζί με τον

Τόνι Μπλερ είχε ηγηθεί του ρεύματος του «Τρίτου Δρόμου» που βρήκε υποστηρικτές

στα πρόσωπα του αριστερού Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, όπως και του Σοσιαλδημοκράτη

Γκέρχαρντ Στρέντερ, ο οποίος εισήγαγε το δικό του «Νέο Κέντρο».

Όπως ο Κλίντον, έτσι και ο Κέρι αντιτάχθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ. Αλλά αν

ήταν εύκολο να κατηγορήσουν τον πρώτο ότι με τη συμπεριφορά του αυτή ως

φοιτητής εκινείτο μεταξύ «αριστερής ιδεολογίας» και «προδοσίας», για τον

δεύτερο είναι πιο δύσκολο λόγω της θητείας του στον πόλεμο, που τον θωράκισε

και έναντι των επιθέσεων που δεχόταν τότε από την κυβέρνηση Νίξον. Οι

συντηρητικές φωνές που αναφέρονται σε ευρωπαϊκές διασυνδέσεις του Κέρι φθάνουν

στο σημείο να κατηγορούν τους Ευρωπαίους, κυρίως Γάλλους και Γερμανούς, ότι

παρεμβαίνουν στα εσωτερικά της Αμερικής, τασσό-μενοι, μερικές φορές δημόσια,

κατά του Τζορτζ Μπους. «Ο Κέρι πρέπει να νικήσει για να γίνουν και πάλι φίλες

η Ευρώπη και η Αμερική», έγραψε πρόσφατα, με κοροϊδευτικό ύφος, ένας από αυτούς.