Αναζήτηση
|
|
Το πρώτο δείγμα γραφής της νέας κυβέρνησης μέχρι στιγμής δείχνει με
σαφήνεια δύο σημαντικές ανεπάρκειες. H πρώτη αφορά την εμφανή απουσία εθνικής
στρατηγικής. H αρνητική εξέλιξη στο Κυπριακό βρήκε τον κ. Καραμανλή και την
κυβέρνησή του σε θέση παρατηρητή των τεκταινομένων. H δεύτερη αφορά την
περιβόητη νέα οικονομική πολιτική που πιο πολύ μοιάζει με το «βλέποντας και
κάνοντας» και το χειρότερο αναβάλλοντας και μεταθέτοντας τα προβλήματα παρά με
συγκροτημένη άσκηση θετικής πολιτικής. Στην οικονομία, η N.Δ. κοιτάζει προς τα
πίσω και δείχνει… ΠΑΣΟΚ για να δικαιολογήσει την έλλειψη στοιχειώδους
σχεδιασμού.
Όμως με το βλέμμα στραμμένο προς τα πίσω και με την απουσία εθνικών
προσανατολισμών και στόχων σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, το μέλλον
μοιάζει ρευστό και αβέβαιο. Και το ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ οφείλει εδώ και τώρα να
ανασκουμπωθεί και να δράσει. Και οφείλει να δράσει σε πέντε κατευθύνσεις.
1. Πρώτα απ’ όλα η N.Δ. και η πολιτική της απαιτούν μια πολύ
συγκροτημένη ιδεολογική και πολιτική απάντηση. Ζήσαμε έντονα τη γενική αίσθηση
της αδυναμίας να ξεχωρίσουν οι πολίτες τα προγράμματα που διέφεραν ουσιαστικά
μόνο σε επιμέρους στόχους και υποσχέσεις και που υπήρξαν συνέχεια της γενικής
απαξιωτικής αντίληψης «όλοι το ίδιο είναι». Απέναντι σε μια Δεξιά που
εναλλάσσει το σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόσωπο με το λαϊκίστικο και
«φιλανθρωπικό» πρόσωπο μιας δήθεν λαϊκής Δεξιάς, πρέπει να αρθρωθεί επιτέλους
ένας νέος ιδεολογικός και αξιακός αναπροσανατολισμός και μια εναλλακτική
προοδευτική στρατηγική. Και προπαντός να δομηθεί στην πράξη ένας νέος
ριζοσπαστικός προγραμματικός λόγος. Οι επεξεργασίες της προηγούμενης
τετραετίας εξάντλησαν τα όριά τους.
2. Στο πλαίσιο αυτής της απάντησης και επαναοριοθέτησης πρέπει
να αποτυπωθεί μια νέου τύπου αντιπολίτευση, αυτή που ο Γ. Παπανδρέου αποκάλεσε
δομική. Μια αντιπολίτευση που όχι μόνο για κάθε θέση, πρόταση ή πολιτική της
κυβέρνησης θα έχει τη δική της απάντηση αλλά και με σχεδιασμένες παρεμβάσεις
και γεγονότα να διατηρεί σημαντικό μέρος της πρωτοβουλίας στις πολιτικές και
κοινωνικές εξελίξεις.
3. Σ’ αυτή την προσπάθεια πρέπει να επισημάνουμε μια κρίσιμη
προϋπόθεση. Το ΠΑΣΟΚ απέναντι στο νεο-φιλελεύθερο και μεταπολιτικό μοντέλο
αρθρώνει ένα νέο σοσιαλδημοκρατικό συμβόλαιο, αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να
ενσωματώσει στην πορεία και την πρότασή του τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Όσο
κι αν ο κ. Καραμανλής δείχνει φραστικά και συμβολικά να μιμείται τον Ανδρέα
Παπανδρέου, η ίδια η συγκυρία και η πολιτική των συντηρητικών δεν μπορούν να
πάνε μακριά αυτή την εικόνα. Γρήγορη θα είναι η αποκαθήλωση.
4. H τέταρτη κατεύθυνση αφορά το μοντέλο διακυβέρνησης που
οφείλει με καθαρότητα και χωρίς μισόλογα να υιοθετήσει ως αυριανή κυβέρνηση το
ΠΑΣΟΚ. Εδώ πρέπει γενναία να αποδοκιμαστούν και να παραμεριστούν και οι
πρακτικές και τα πρόσωπα – φορείς τους που αμαύρωσαν το πρόσωπο της εξουσίας
μας. Οι αλαζόνες, οι ιδιοτελείς, οι πολυθεσίτες, οι τιμαριούχοι. Να
οριοθετηθεί το νέο μοντέλο διακυβέρνησης και οι κανόνες του, οι άμεσες και
γενναίες μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, οι νέοι θεσμοί ελέγχου, διαφάνειας
στο πολιτικό σύστημα και το κράτος που επιβάλλονται.
5. Και τέλος όλα αυτά συνδυάζονται με το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής,
το νέο ΠΑΣΟΚ. Αυτό που προχωρεί σε ριζική και εκ βάθρων αλλαγή και ανασύστασή
του, ως οργάνωση, ως δομή, ως λειτουργία. Αυτό που εμπιστεύεται ξανά τον
ισχυρό πολίτη και οικοδομεί στην πράξη τη δίκαιη κοινωνία. Αυτό που καταργεί
επετηρίδες και φέουδα. Αυτό που οριοθετεί δομές και κανόνες για την ανανέωση.
Αυτό που τιμά την άμεση δημοκρατία, τη συμμετοχή της κοινωνίας και των πολιτών
στην κρίση, τον έλεγχο, την απόφαση.
Το φθινόπωρο δεν είναι μακριά. Μπροστά μας είναι οι ευρωεκλογές και το
Συνέδριο. Οφείλουμε να δρομολογήσουμε και τις πέντε επείγουσες προτεραιότητές
μας. Εκεί θα μας κρίνει ο λαός για να μας εμπιστευτεί ξανά.
