Δύο δεκαετίες πριν καταδικάστηκε σε δις ισόβια. για τον βιασμό και

στραγγαλισμό δύο γυναικών στην Πάρνηθα, αλλά και 14 ακόμη απόπειρες!

Συγκλονισμένη η κοινή γνώμη παρακολούθησε τη μεγάλη αποκάλυψη. Ο «δράκος», που

για δύο χρόνια προκαλούσε φόβο και τρόμο σε ανυποψίαστες γυναίκες, ήταν ένας

άριστος φυσιοθεραπευτής και άψογος οικογενειάρχης – πατέρας τότε ενός

τρίχρονου κοριτσιού: ο Σπύρος Μπέσκος – ένας άνθρωπος με «διχασμένη

προσωπικότητα» όπως χαρακτηρίστηκε τότε!

Ο Σπύρος Μπέσκος όταν συνελήφθη το 1983 και στη δίκη του, στο εφετείο, το 1991

Είκοσι ένα χρόνια μετά… Με τη συμπλήρωση των ελάχιστων ορίων που προβλέπει η

νομοθεσία, κατέθεσε στις 22 Δεκεμβρίου 2003 αίτηση για την «υφ’ όρους απόλυσή

του», στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά, διεκδικώντας, όπως υποστήριξε, το

δικαίωμά του για κοινωνική επανένταξη. Στις 17 Φεβρουαρίου 2004 υποστήριξε

αυτοπροσώπως την αίτησή του ενώπιον των δικαστών που τον έκριναν. Το βούλευμα

που τελικά εκδόθηκε ήταν αρνητικό – παρά τη θετική εισήγηση του Εισαγγελέα.

Προχθές ο Σπύρος Μπέσκος κατέθεσε έφεση κατά του βουλεύματος στην Εισαγγελία

Εφετών Πειραιά. Έχει εκτίσει, υποστηρίζει, περίπου 27 χρόνια της ποινής του –

μαζί με τα 2.803 ημερομίσθια της φυλακής – έχει επιδείξει «άριστη και άμεμπτη

διαγωγή» και δεν υπέπεσε, ούτε μία φορά, σε οποιοδήποτε πειθαρχικό

παράπτωμα…

Με τη γυναίκα του χώρισε και την κόρη του, που είναι τώρα 24 ετών, δεν την

είδε ποτέ ξανά. Τελευταία αρραβωνιάστηκε με μια γυναίκα που ήταν πελάτισσά

του…

Αν και έχουν περάσει 21 ολόκληρα χρόνια από τη σύλληψη και την καταδίκη του,

δεν μπόρεσε ποτέ να δώσει κάποια εξήγηση για τα απίστευτα εγκλήματά του. Το

μόνο που είπε όταν στάθηκε απέναντι στους δικαστές οι οποίοι έκριναν την

αίτησή του, είναι ότι έχει κάνει αυτοανάλυση και δεν μπορεί να διανοηθεί ότι

θα ξανάκανε ποτέ τέτοια πράγματα. Ο ισοβίτης υποστηρίζει ότι έχει μετανιώσει

και ότι δεν συγχωρεί ούτε αναγνωρίζει τον δεύτερο εαυτό του…

«Θέλω να μειώσω το κακό που προκάλεσα…», δηλώνει στα «NEA»

Αποφεύγει τους δημοσιογράφους ο Σπύρος Μπέσκος, δεν τους εμπιστεύεται.

Το πρώτο που επισημαίνει, στη δήλωσή του προς τα «NEA», είναι η συντριβή που

ένιωσε και νιώθει μέσα στη φυλακή και η αναγνώριση των πράξεών του που τον

οδήγησαν, όπως λέει, «στο να προσφέρω, συνειδητά με όποιον τρόπο μπορώ,

ανακούφιση στους συνανθρώπους μου»…

«Το θεωρούσα και το θεωρώ ως την ελάχιστη υποχρέωση» εξηγεί και συνεχίζει:

«Χωρίς να συμψηφίζεται ο μεγάλος και άδικος πόνος που προκάλεσα, η προσφορά

των υπηρεσιών μου αποτέλεσε και αποτελεί για εμένα προορισμό ζωής. H πίστη μου

στον Θεό και στις πενιχρές μου δυνάμεις είναι η πρώτη ύλη της προσπάθειάς μου

να απαλύνω τα κινητικά προβλήματα άρρωστων ανθρώπων. Το βάρος των πράξεών μου

το έχω αναλάβει και παραμένει μέσα μου διαρκώς ως ιερή υποχρέωση να μειώσω το

κακό που προκάλεσα, κάνοντας το καλό και δίνοντας χέρι βοήθειας σε όποιον έχει

ανάγκη. Δεν υπάρχει για εμένα μεγαλύτερη αγαλλίαση από το να διαπιστώνω ότι με

τη συνδρομή μου θεραπεύονται άνθρωποι που δοκίμασαν επί χρόνια τον σωματικό

πόνο, τον μαρασμό και την απόγνωση της ασθένειας…».

Για αρκετά χρόνια μέσα στη φυλακή λειτούργησε, με την άδεια του διευθυντή, ένα

υποτυπώδες φυσιοθεραπευτήριο – μέσα σε μια μικρή αποθήκη – όπου ο ισοβίτης

δεχόταν κρατουμένους αλλά και ανθρώπους με προβλήματα εκτός φυλακής!

Στη διάρκεια της δευτεροβάθμιας δίκης του, το 1991, ο Σπύρος Μπέσκος

παραιτήθηκε στην απολογία του από το δικαίωμά του να δικαιολογήσει τις πράξεις

του, λέγοντας ότι τις θεωρούσε «τόσο αποτρόπαιες, που δεν άξιζαν οποιαδήποτε

εξωραϊστική εξήγηση…». Από τον πρώτο χρόνο της ποινής του παρακάλεσε τον

ιερέα των φυλακών Κορυδαλλού, K. Κωσταρέλο, να βρει τα θύματα και τις

οικογένειές τους και να τους μεταφέρει τη σπαρακτική του συγγνώμη. «Συγγνώμη»

φαίνεται να ζητά και μέσα από τους πίνακες ζωγραφικής που έχει κάνει μέσα στη

φυλακή, αλλά και από τα ποιήματα που έχει γράψει…


«Αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία…»

Έργο του ζωγράφου Μπέσκου στη φυλακή…

«H επανένταξη του καταδικασθέντος είναι ισότιμος σκοπός με την τιμωρία»,

πιστεύει ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου, δικηγόρος του Σπύρου Μπέσκου. Και, όπως

εξηγεί, «είναι κενή νοήματος και άδικη μια ποινή, εάν ισοπεδώνει και εξοντώνει

την ελπίδα του ανθρώπου που τιμωρείται…».

Ο κ. Παπαϊωάννου θεωρεί ότι η ελληνική κοινωνία «με μια τεράστια παράδοση

συγχώρεσης και μεγαλοθυμίας, διαθέτει ιδιαίτερα αναπτυγμένο αισθητήριο για να

διαπιστώνει ποια από τα «απολωλότα» τέκνα της αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία και

πότε την αξίζουν πραγματικά…».



Επαγγελματική έδρα: Φυλακές Κορυδαλλού

Τα δυο τελευταία χρόνια ο ισοβίτης Σπύρος Μπέσκος έχει κερδίσει το ευεργέτημα

της «ημιελεύθερης διαβίωσης». Κάθε πρωί, από Δευτέρα έως Παρασκευή, φεύγει από

τη φυλακή, όπου παρουσιάζεται ξανά στις 7.30 το απόγευμα. Τις ενδιάμεσες ώρες

προσφέρει τις υπηρεσίες του, ως φυσιοθεραπευτής, σε ανθρώπους που τις έχουν

ανάγκη, στο φυσιοθεραπευτήριό του στην Ηλιούπολη. Για να πάρει άδεια από την

Εφορία για την επαγγελματική του έδρα, δήλωσε ως τόπο μόνιμης κατοικίας τις

Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού. Ο αρμόδιος υπάλληλος της Εφορίας που παρέλαβε

τα σχετικά έγγραφα από τον δικηγόρο του, τον κ. Παναγιώτη Παπαϊωάννου, δεν

είχε αντιμετωπίσει ποτέ κάτι ανάλογο! Ούτε όμως και κανένας άλλος συνάδελφός

του, αφού ο Σπύρος Μπέσκος είναι ο πρώτος βαρυποινίτης στον οποίο έχει

χορηγηθεί το πλεονέκτημα…

Όλοι όσοι επιζητούν τη θεραπεία μέσα από τα χέρια του Σπύρου Μπέσκου ξέρουν

ακριβώς ποιος είναι και ότι δέχεται πελάτες μέχρι νωρίς το απόγευμα – γιατί

αργότερα επιστρέφει στον χώρο κράτησής του. Άνθρωποι όχι μόνο από την Αθήνα

αλλά και από κάθε μέρος της Ελλάδας συνωστίζονται στο φυσιοθεραπευτήριό του

και του εμπιστεύονται το σώμα τους, αναζητώντας λύση στα σοβαρά τους

προβλήματα. Κανένας από αυτούς δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό. Όλοι θεωρούν

ότι είναι ένας «αναντικατάστατος φυσιοθεραπευτής» και όχι μόνο… Σε

περισσότερες από 50 ένορκες μαρτυρίες που συνόδευσαν την αίτησή του για την

υπό όρους απόλυσή του, ισάριθμοι άνθρωποι διαβεβαίωσαν τους δικαστές ότι ο

Μπέσκος «είναι ένας άνθρωπος χρήσιμος στην κοινωνία, γιατί πραγματικά

προσφέρει, τον έχει ανάγκη ο κόσμος που υποφέρει και καθημερινά θεραπεύει πολύ

δύσκολες περιπτώσεις…».