E, λοιπόν, το Μέγαρο, τελικά, δικαιώνεται! «Εγώ δεν πάω Μέγαρο, θα μείνω με

τον παίδαρο» άδει πεισματικά, αρχές δεκαετίας του ’90, η αείμνηστη Ρίτα

Σακελλαρίου, σε στίχους Γιώργου Παυριανού και με μουσική Νίκου Τερζή. Και

κάνει γκραν σουξέ – ντόρος έγινε. Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως… Και η

εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Ιδού, λοιπόν, τώρα, εν τω μέσω της

νυκτός, το Part ΙΙ του άσματος. Ανατρεπτικό του πρώτου και αυτοκριτικό:

«Βαρέθηκα τον παίδαρο, λέω να πάω Μέγαρο». Στίχοι Γιώργος Παυριανός («δράστης»

και του Part Ι και εξοντωτικού χιούμορ), μουσική Ανδρέας Λάμπρου, άδει η Έφη

Σαρρή. Προσεχώς, σε σινγκλάκι, που προφανώς θα γίνει ανάρπαστο. Το έχω από

πηγές εγκυρότατες. Και για του λόγου το αληθές, ιδού «ανθολογημένα» τρία

κουπλέ και το ρεφρέν: «Είχα ορκιστεί στο Μέγαρο / Ποτέ να μην πατήσω / Μα τώρα

και τον παίδαρο / Λέω να τον χωρίσω / Το σεξ μού είναι πληκτικό / Τίποτα δεν

μου δίνει / Δεν έχει από το θεϊκό / Του Βέρντι, του Πουτσίνι / Βαρέθηκα τον

παίδαρο / Λέω να πάω Μέγαρο / Δέκα θα βάλω στον Σοπέν / Στον Μότσαρτ και στον

Στράους / Στον παίδαρο βάζω μηδέν / Και του φωνάζω «ράους»». Να δω τι θα

σκεφτεί για το Part ΙΙΙ…

Τελευταία Νέα