Ούτε ένας ούτε δύο ούτε τρεις. Εκατόν σαράντα φόροι βαρύνουν το πορτοφόλι μας.

H ελληνική φορολογική νομοθεσία ελάχιστα έχει να ζηλέψει από τον μινωικό

λαβύρινθο. Παρά τις αλλεπάλληλες φορολογικές μεταρρυθμίσεις και τις εξαγγελίες

για απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, αυτό παραμένει πολύπλοκο και – σε

μεγάλο βαθμό – καθαρά εισπρακτικό, αν κρίνει κανείς από τον μεγάλο αριθμό των

διαφορετικών φόρων που πληρώνουν οι Έλληνες σχεδόν σε κάθε τους δραστηριότητα.

Παράλληλα, η ελληνική εμπειρία φαίνεται να διαψεύδει τους υπερασπιστές της

«μαθηματικής» λογικής ότι «όσο περισσότεροι φόροι, τόσο λιγότερη φοροδιαφυγή».

H Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στη φοροδιαφυγή, η οποία φθάνει το 35% του ΑΕΠ της

χώρας, επιβεβαιώνοντας ακριβώς το αντίθετο. Επίσης, ο μεγάλος αριθμός φόρων

δημιουργεί τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος από τη γραφειοκρατία και

την ταλαιπωρία των φορολογουμένων.

Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει σταματήσει η βιομηχανία

γέννησης νέων φόρων, η φορολογική επιβάρυνση της οικονομίας εξακολουθεί να

αυξάνεται για μια σειρά από λόγους, όπως είναι η μεγέθυνση της οικονομίας και

οι προσπάθειες περιορισμού της φοροδιαφυγής. Το 2002 εισέρευσαν στα δημόσια

ταμεία συνολικοί φόροι ύψους 35,8 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ την επόμενη χρονιά

εισπράχθηκαν φόροι ύψους 38,06 δισ. ευρώ (αύξηση 6,3%). Το 2004, σύμφωνα με τα

στοιχεία που περιέχονται στο προσχέδιο του νέου προϋπολογισμού, αναμένεται να

εισπραχθούν φόροι συνολικού ύψους 40,7 δισεκατομμυρίων ευρώ (αύξηση 6,9% σε

σχέση με το 2003).

Πραγματικό χάος

Οι φόροι αυτοί καταλήγουν στον δημόσιο κορβανά μέσω ενός δαιδαλώδους

συστήματος 140 φόρων που επιβάλλονται σε όλους, όπως είναι ο Φόρος Εισοδήματος

και ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας, ή σε ειδικές κατηγορίες φορολογουμένων όπως

είναι η αυτοτελής φορολόγηση συγκεκριμένων εισοδημάτων. Πραγματικό χάος

υπάρχει στους τοπικούς φόρους – αυτούς, δηλαδή, που επιβάλλουν οι δήμοι – και

στους φόρους υπέρ τρίτων. Οι πρώτοι ξεπερνούν τους είκοσι και τα έσοδά τους

καταλήγουν στα ταμεία των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενώ οι φόροι υπέρ

τρίτων ανέρχονται σε 58, συλλέγονται από το Ελληνικό Δημόσιο και μοιράζονται

σε ισάριθμους φορείς, όπως είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, τα σωματεία και οι

σύλλογοι.

Οι «άγνωστοι» φόροι

H απαρίθμηση και καταγραφή των φόρων φέρνει στην επιφάνεια και ορισμένους

φόρους που ελάχιστοι γνωρίζουν, πλην όσων ασχολούνται με τη συλλογή και την

απόδοσή τους. Πόσοι γνωρίζουν, άραγε, ότι τα έσοδα από έπαθλα ή βραβεία από

την κατοχή δρομώνων ίππων (αλόγων που συμμετέχουν στις ιπποδρομίες) υπάγονται

σε αυτοτελή φορολόγηση; Ελάχιστοι, επίσης, γνωρίζουν ότι, όταν διανυκτερεύουν

σε ένα ξενοδοχείο, στην τιμή του δωματίου είναι ενσωματωμένος ο φόρος

παρεπιδημούντων, του οποίου τα έσοδα καταλήγουν στο ταμείο του δήμου που

βρίσκεται το ξενοδοχείο. Ειδικό φόρο πληρώνουν και όσοι καταναλώνουν μπίρα,

ενώ ειδικό τέλος καταβάλλουν και όσοι καταφεύγουν στη χρήση φυσικών ιαματικών

πηγών, προκειμένου να θεραπεύσουν τα αρθριτικά τους.

Τελευταία Νέα