Αναζήτηση
«Έχεις ακόμη το παπάκι σου ή το πούλησες;».
Είναι μία από τις πρώτες ερωτήσεις που θυμάται η Ειρήνη Αθανασάκη ότι
δέχθηκε στην Αντιτρομοκρατική, αμέσως μετά τη σύλληψή της στις αρχές του
περασμένου Φεβρουαρίου, και η οποία αφορούσε την προσωπική της ζωή.
|
|
Δεν ήταν και η μόνη. Ακολούθησαν «βροχή» οι ερωτήσεις για την προηγούμενη
σχέση της με τον συγκατηγορούμενό της Κώστα Αγαπίου. Το ίδιο, άλλωστε, είχε
γίνει και το φθινόπωρο του 1997 που θυμάται με ποιον τρόπο την είχε πλησιάσει
ένας άγνωστός της για να την προσεγγίσει. «Έπειτα από δύο συναντήσεις – και
ενώ προηγήθηκαν ανθοδέσμες εκ μέρους του στο γραφείο μου – ένας κύριος που μου
συστήθηκε Άλεξ Περάκης, στέλεχος διεθνούς εταιρείας, όπως μου είπε, προσπάθησε
να με δωροδοκήσει με 80.000 δραχμές για να του δώσω πληροφορίες για τον Κώστα
Αγαπίου», θυμάται σήμερα.
«Μη φοβάσαι, θα εξασφαλίσουμε το μέλλον σου», μου είπε κατά τη συνάντησή μας
σε κεντρικό ξενοδοχείο.
H Ειρήνη Αθανασάκη, απόφοιτη σχολής τουριστικών επαγγελμάτων, «μια ζωή
εργάζεται», όπως λέει. «Έχω πάνω από 7.000 ένσημα» δηλώνει και σπεύδει να
τονίσει ότι η πορεία της πάντοτε ήταν συγκεκριμένη, «μονίμως στο φως και
ουδέποτε στο σκοτάδι».
Βρίσκεται προφυλακισμένη από τις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου στον
Κορυδαλλό για συμμετοχή στον ΕΛΑ. Αρνείται με κατηγορηματικό τρόπο την
κατηγορία και υποστηρίζει ότι η δίωξή της οφείλεται στη «γενικότερη πολιτική
αυτών των χρόνων να φιμώσουν κάθε φωνή που ενοχλεί την εξουσία». «Δεν
διστάζουν σε τίποτα», συμπληρώνει, «σου λένε ή θα είσαι μαζί μας ή εναντίον
μας. Δεν θέλουν την παραμικρή φωνή αντίστασης».
Με βάση τέσσερις αλληλοσυγκρουόμενες μαρτυρίες – όπως έχουν χαρακτηριστεί από
τους συνηγόρους υπεράσπισης των τριών προφυλακισμένων για συμμετοχή στον ΕΛΑ
(Κώστας Αγαπίου, Ειρήνη Αθανασάκη, Αγγελέτος Κανάς) – της Σοφίας Κυριακίδου,
πρώην συζύγου του Αγγ. Κανά, η Ειρήνη Αθανασάκη αναφέρεται ως «Μυρτώ» της
οργάνωσης. Όμως φίλοι της από το Περιστέρι και συνάδελφοί της τη θυμούνται,
εδώ και χρόνια, να φέρει δύο ονόματα: Ειρήνη και Μυρτώ.
«Συνεργασία». H σχέση της με τον K. Αγαπίου, περίπου επτά χρόνια γύρω
στα τέλη της δεκαετίας του ’80, έκανε τις Αρχές να αρχίσουν να την
παρακολουθούν, όπως η ίδια λέει, και να της προτείνουν συνεργασία. «Είναι,
άλλωστε, γνωστό ότι οι μηχανισμοί ήθελαν να ταυτίσουν τον Κώστα με την
τρομοκρατία και προσπαθούσαν να τον «δέσουν» εδώ και χρόνια», υποστηρίζει.
Εννιά μήνες παραμένει στη φυλακή. «Εκεί που απλώς όλοι μας επιβιώνουμε»,
δηλώνει στα «NEA». «Εκεί που η καθημερινότητα είναι δίχως χρώματα, αισθήματα
και απρόοπτα της ζωής. Εκεί που όλοι ελπίζουν ότι σύντομα θα βγουν από μέσα
και ταυτόχρονα φοβούνται ότι θα παραμείνουν για μια ζωή».
«Δεν διαπραγματεύτηκα την ιδεολογία μου»
«Δεν διαπραγματεύτηκα ούτε την ιδεολογία μου ούτε τα πιστεύω μου», δηλώνει στα
«NEA» η Ειρήνη Αθανασάκη και αιτιολογεί την παρατεταμένη προφυλάκισή της στο
ό,τι «ανήκει στον πολύπαθο και ευάλωτο χώρο των ανένταχτων αφανών» και γιατί
«δεν ενέδωσε, όπως η Σοφία Κυριακίδου, στη συνεργασία έναντι σοβαρών
χρηματικών ανταλλαγμάτων σε μάρτυρα κατηγορίας του πρώην συντρόφου της Κώστα Αγαπίου».
«Το πρόσωπό μου ήρθε ξαφνικά στη δημοσιότητα με τη σύλληψή μου στις 2
Φεβρουαρίου του 2003 με την κατηγορία της συμμετοχής στον ΕΛΑ», λέει, ενώ
εκφράζει τη δυσαρέσκειά της, επειδή «η ελληνική κοινωνία φάνηκε να μη δείχνει
κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτή την περίπτωση, «παγωμένη» ακόμα από τα όσα είχαν προηγηθεί».
«Δεν ασχολήθηκαν μαζί μου». Και προσθέτει: «Οι συγγενείς μου και οι
φίλοι μου ήταν αυτοί που μου συμπαραστάθηκαν από την πρώτη στιγμή. Καμία
γυναικεία οργάνωση δεν ασχολήθηκε μαζί μου και κανένα γυναικείο ή «ποικίλης»
ύλης περιοδικό δεν έγραψε για μένα. Δεν υπήρξα, άλλωστε, ούτε κοσμική ούτε
γνωστή «περσόνα» της τηλεόρασης ούτε φίλη «γνωστών» προσωπικοτήτων της
ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Και πράγματι, το βιογραφικό μου είναι φτωχό και δεν διαφέρει σε τίποτα από
αυτό των χιλιάδων ανδρών και γυναικών που ενηλικιώθηκαν στη μεταπολίτευση και
γι’ αυτό δεν συμμετείχαν στο Πολυτεχνείο, αλλά στις εκδηλώσεις «για το
Πολυτεχνείο» και στο κίνημα που ακολούθησε την πτώση της χούντας.
Μαθήτευσα πολιτικά στην KNE, στη γειτονιά μου το Περιστέρι, γνώρισα τα
πολιτικά ρεύματα της εποχής μου και κατέληξα στο ανένταχτο αντιεξουσιαστικό
κομμάτι. Συνειδητά επέλεξα στη ζωή μου να είμαι απλός στρατιώτης».
«Άνθρωπος που τα έλεγε όλα στα ίσια»
Τη θυμούνται από τα παλιά. Τη φωνάζανε Μυρτώ, όπως άλλωστε τη γνωρίζει και το
«μισό» Περιστέρι, η γειτονιά της.
«Γνωριστήκαμε το Πάσχα του 1994 στις Σπέτσες. «Κάναμε παρέα, αλέγρος
άνθρωπος, συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων, ουδέποτε κουβεντιάζαμε για την
πολιτική. Ούτε καν τι ψηφίζει ο καθένας μας» λέει ο 52χρονος υπάλληλος του
Δήμου Περιστερίου Γιώργος Ηλιάδης.
Την τελευταία δεκαετία έκαναν παρέα στα ίδια μαγαζιά, στο Περιστέρι. Όταν τον
καλούν να θυμηθεί τη γνωριμία τους, δηλώνει ξεκάθαρα: «Από την πρώτη στιγμή
μού ξεκαθάρισε ότι φέρει δύο ονόματα. Ειρήνη και Μυρτώ. Στη συνέχεια είδα ότι
Μυρτώ την αποκαλούσαν οι γείτονες και ο κόσμος που τη γνώριζε στο Περιστέρι.
Και όσα λέει η Ασφάλεια για παρατσούκλια και οτιδήποτε άλλο, είναι ανοησίες».
Με τη Γεωργία Ανδρουλάκη γνωρίστηκαν το 1979 και για 21 χρόνια είναι
συνάδελφοι σε διάφορα τουριστικά γραφεία: «Είναι πολύ ανοικτός άνθρωπος.
Κοινωνικότατη, ουδέποτε μού έδωσε την εντύπωση ότι κρύβει κάτι» λέει για την
Ειρήνη Αθανασάκη και τη χαρακτηρίζει «άνθρωπο που όλα τα έλεγε στα ίσια,
μιλούσε με όλο τον κόσμο, από τον περιπτερά μέχρι τους θυρωρούς, και φαινόταν
ότι δεν ήθελε να κρύψει κάτι».
