Αναζήτηση
Συναισθάνθηκε άραγε την αγωνία μας; «Έπιασε» στον αέρα την ανησυχία που
μας προκάλεσε η είδηση; Δεν εξηγείται αλλιώς η σπουδή του συνηγόρου να μας…
καθησυχάσει βγάζοντας στη φόρα το μυστικό που είχε δικαίωμα να πει μόνο στο
αυτί του πελάτη του. Αν όμως το άκουγε μόνο εκείνος, πώς θα εκτιμούσε η κοινή
γνώμη την επιτυχία του δικηγόρου του; Ας λύσουμε τον γρίφο. Στο Μεικτό Ορκωτό
Δικαστήριο Καρπενησίου ολοκληρώθηκε την περασμένη Παρασκευή η δίκη του πατέρα
(;) που κατηγορήθηκε ότι δολοφόνησε την 13χρονη κόρη του. Λόγω της φύσεως του
εγκλήματος, της σχέσης δηλαδή δράστη και θύματος, είναι αυτονόητο ότι ο
κατηγορούμενος δεν θα μπορούσε ποτέ να τύχει στοιχειώδους, έστω, συμπάθειας.
Γι’ αυτό και η αναγνώριση ελαφρυντικού (του προτέρου εντίμου βίου), που είχε
ως αποτέλεσμα να γλιτώσει τα ισόβια και να του επιβληθεί κάθειρξη 20 χρόνων,
δεν ικανοποίησε το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Και ποιος το ρωτάει, θα πείτε.
Το ίδιο θα έλεγε άλλωστε και ο κατηγορούμενος, ο οποίος έδειξε να απολαμβάνει
τη διαδικασία. Ακολουθώντας ίσως πιστά μια πρωτότυπη υπερασπιστική γραμμή.
Ποιος ξέρει; Ο αδυσώπητος τηλεοπτικός φακός πάντως, που ποτέ δεν ξέρεις αν θα
σου βγει σε καλό η παρουσία του, αποκάλυψε ένα θέαμα το οποίο μόνο αγανάκτηση
μπορούσε να προκαλέσει. H δίκη ήταν σε διακοπή – προφανώς μετά την εκφώνηση
της απόφασης για την αναγνώριση ελαφρυντικού – ο κατηγορούμενος μοίραζε
χαμόγελα και ο δικηγόρος του είχε ξεκαρδιστεί στα γέλια. Λίγο πιο πίσω η
μητέρα του δολοφονημένου παιδιού έκλαιγε ασταμάτητα… H ώρα των δηλώσεων δεν
είχε φθάσει ακόμη. Έπρεπε να εκδοθεί η τελική απόφαση. Είκοσι χρόνια! «Αν δεν
τον αθωώσει το Εφετείο, σε πέντε χρόνια θα είναι έξω…», μας εξήγησε
πανευτυχής ο συνήγορος υπεράσπισης, για να μην υποτιμήσουμε την επιτυχία και
μας φανούν τα 20 χρόνια πολλά. H πληροφορία ήταν όντως χρήσιμη για τον πελάτη
του. Και το αποτέλεσμα της δίκης καταγράφεται στα υπέρ του συγκεκριμένου
δικηγόρου. Ξέχασε όμως πως δεν απευθυνόταν σε υπόδικους. Πως τον άκουγε η
αθεράπευτα ευαίσθητη και πάντα καχύποπτη κοινή γνώμη.
