Αναζήτηση
Το 1977…
… πάνω στη γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ, στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, έγινε μια
διαδήλωση. Οι διαδηλωτές ζητούσαν να ανεγερθεί ένα φράγμα στη γέφυρα. Ένα
άτομο κάθε δύο εβδομάδες πηδάει από τη γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ στο νερό. Πριν
από μερικά χρόνια υπήρχε σωματείο τα μέλη του οποίου στοιχημάτιζαν ποια ημέρα
της εβδομάδας θα πηδήξει κάποιος. Τουλάχιστον 1.200 άνθρωποι έχουν πηδήξει από
τη γέφυρα στο κενό, από τότε που κατασκευάστηκε, το 1937. Μερικοί, πριν
αυτοκτονήσουν, αφήνουν σημειώματα. Όπως αυτό: «Επιβιώνουν οι καταλληλότεροι.
Αντιός. Ένας ακατάλληλος». Ή αυτό: «Χωρίς κανένα λόγο. Απλώς έχω πονόδοντο».
Στον κόλπο…
|
|
… του Σαν Φρανσίσκο, όλοι έχουν κάποιο γνωστό που κάποτε έδωσε έτσι τέλος
στη ζωή του. Ο πιο κοινός φόβος των κατοίκων είναι η γεφυροφοβία. «Αυτό που
κάνει τη γέφυρα τόσο δημοφιλή», λέει στο περιοδικό «Νιου Γιόρκερ» η Γκλάντις
Χάνσεν, ανεπίσημη ιστορικός της πόλης, «είναι πως πρόκειται για ένα μνημείο
θανάτου». Στη σημερινή Αμερική, ένα άτομο τερματίζει τη ζωή του κάθε 18 λεπτά.
Οι αυτοκτονίες είναι πολύ περισσότερες από τις ανθρωποκτονίες. Παρ’ όλα αυτά,
είναι ένα θέμα ταμπού. Κανείς δεν θέλει να μιλάει γι’ αυτό. Ούτε στο Σαν
Φρανσίσκο. Ο αρχιμηχανικός Τζόζεφ Στράους, όταν κοίταζε το αγαπημένο του
δημιούργημα να κρέμεται πάνω από τον κόλπο, στη δεκαετία του 1930, δεν
μπορούσε να φανταστεί πως κάποιοι θα το χρησιμοποιούσαν έτσι. Στα εγκαίνια
απήγγειλε μια πανηγυρική ωδή. Τρεις μήνες αργότερα, ένας βετεράνος του Πρώτου
Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χάρολντ Γουόμπερ, 47 ετών, γύρισε και είπε σε έναν
διαβάτη που περπατούσε πλάι του πάνω στη γέφυρα: «Εγώ πάω μέχρι εδώ». Και
πήδηξε.
Ο δόκτωρ…
… Τζερόμ Μότο είναι από εκείνους που είχαν προτείνει την ανέγερση του
φράγματος. Μιλάει ακόμη για ένα από εκείνα τα απελπισμένα άλματα που τον
εντυπωσίασε πιο πολύ. «Πήγα κατόπιν στο σπίτι αυτού του ανθρώπου μαζί με έναν
ιατροδικαστή. Ήταν τριαντάρης, ζούσε μόνος και το σπίτι του ήταν σχεδόν γυμνό.
Είχε αφήσει ένα σημείωμα πάνω στο γραφείο του. Έγραφε: «Θα περπατήσω πάνω στη
γέφυρα. Αν κάποιος μου χαμογελάσει στον δρόμο, δεν θα πηδήξω»».
Οι άνθρωποι…
… στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο γνωρίζουν πως τα χαμόγελα και τα γλυκά λόγια
– έτσι και αλλιώς δεν είναι εύκολα – δεν αποτρέπουν πάντα τις αυτοκτονίες.
Όμως ξέρουν επίσης πως αν αποδεχθούν την κατασκευή του φράγματος, θα είναι σαν
να παραδέχονται πως δεν υπάρχει κατανόηση ανάμεσά τους, πως η ζωή τους είναι
μια ακροβασία στην άκρη του παραπέτου της γέφυρας, πάνω από το θολό νερό. Ο
Τζόζεφ Στράους πίστευε πως η γέφυρα ήταν η επιβολή του ανθρώπου στον εξωτερικό
κόσμο. Και είχε δίκιο. Όμως, κανείς αρχιμηχανικός δεν ανακάλυψε ακόμη πώς
μπορεί ο άνθρωπος να επιβληθεί στον εσωτερικό κόσμο του.
