Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: θεωρούμε τον Δαλάι Λάμα μια σημαντική φυσιογνωμία

της εποχής μας ή ένα είδος τρομοκράτη; Και αν ισχύει το πρώτο, γιατί

αρνούμαστε να τον υποδεχθούμε με τις τιμές που του αρμόζουν;

Δαλάι Λάμα: ο πνευματικός ηγέτης του Θιβέτ, κατά τη βράβευσή του στη Μαδρίτη

«Θα ήθελα μια ουσιαστική αυτονομία για το Θιβέτ. Ο θιβετιανός λαός περιμένει

πολλά από μένα και έχω την υποχρέωση να υπερασπιστώ την κουλτούρα τους και τα

ανθρώπινα δικαιώματά τους». Αυτά δήλωσε χθες ο Δαλάι Λάμα, παραλαμβάνοντας στη

Μαδρίτη το Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Χάιμε Μπρουνέτ. H τελετή έγινε στα

γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και ήταν παρόντες αρκετοί πολιτικοί,

δικαστές, διανοούμενοι και απλοί πολίτες. Απουσίαζε όμως επιδεικτικά η

ισπανική κυβέρνηση. Κανείς κυβερνητικός αξιωματούχος δεν παρευρισκόταν στη

βράβευση του πνευματικού ηγέτη του Θιβέτ, όπως κανείς δεν τον υποδέχθηκε κατά

την άφιξή του, προχθές, στη Μαδρίτη.

Δεν επρόκειτο βέβαια για λάθος ή παράλειψη. H κυβέρνηση του «ανθρωπιστή» Αθνάρ

υπέκυψε απλώς στις πιέσεις της κινεζικής πρεσβείας, η οποία διεμήνυσε στο

υπουργείο Εξωτερικών ότι η Κίνα θεωρεί το Θιβέτ «αναπόσπαστο τμήμα» του

εδάφους της και ότι ο Δαλάι Λάμα δεν είναι μόνο ένα θρησκευτικό πρόσωπο, αλλά

και ένας «πολιτικός εξόριστος, που με τις δραστηριότητές του προωθεί τη

διάσπαση της πατρίδας». Ο Ισπανός πρωθυπουργός δεν έφτασε στο σημείο να

χαρακτηρίσει τον Δαλάι Λάμα persona non grata, όπως έκανε ο Πούτιν. Δεν

τόλμησε να του απαγορεύσει την πρόσβαση στην ισπανική πρωτεύουσα, όπως είχαν

κάνει οι προκάτοχοί του στις τέσσερις προηγούμενες επισκέψεις του Θιβετιανού

ηγέτη στην Ισπανία. Έχωσε απλώς το κεφάλι του στο χώμα. Έκανε πως δεν είδε.

Οι ηγέτες της Ισπανίας, όπως και των άλλων χωρών που θα επισκεφθεί στη

συνέχεια ο Νομπελίστας Ειρήνης (αύριο φτάνει στη Γαλλία), γνωρίζουν πολύ καλά

ότι η προπαγάνδα της Κίνας είναι ψευδής. Εδώ και 15 χρόνια, ο Δαλάι Λάμα δεν

έχει κουραστεί να επαναλαμβάνει ότι σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από μια

όλο και μεγαλύτερη αλληλεξάρτηση, η ανάκτηση της ανεξαρτησίας του Θιβέτ δεν

αποτελεί προτεραιότητά του. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι μια πραγματική

αυτονομία που θα σώσει από την εξαφάνιση τον λαό του, τη γλώσσα του, τον

πολιτισμό του. Διότι σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί η Κίνα, μια «τελική λύση» α λα

κινεζικά προωθεί στο Θιβέτ, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά στη

Λιμπερασιόν ο Κλωντ Λεβενσόν, συγγραφέας του βιβλίου «Έτσι μιλά ο Δαλάι

Λάμα» (εκδ. Balland).

Μάταια ζητά εδώ και χρόνια ο ηγέτης του Θιβέτ τη βοήθεια της διεθνούς

κοινότητας για να ξεκινήσει επιτέλους έναν ουσιαστικό διάλογο με τις κινεζικές

αρχές. Με σημαία της το (επιλεκτικά εφαρμοζόμενο) δόγμα της μη επέμβασης στις

εσωτερικές υποθέσεις των άλλων χωρών, η Δύση απαντά με τη σιωπή της. Όταν

βέβαια κάποια μέρα αποκαλυφθούν όλες οι διαστάσεις του δράματος, θα διαρρήξει

για άλλη μια φορά τα ιμάτιά της. Και θα ισχυριστεί: «Δεν ήξερα».