Με επαρχιακό καφενείο, παραμονή εκλογών, μοιάζει το σκηνικό που έχει στηθεί

από τους φιλάθλους και τον Τύπο, στην προσπάθεια που καταβάλλουν να δώσουν

εξήγηση για τα αρνητικά αποτελέσματα των συλλόγων μας στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Οι απόψεις είναι πολλές και στην πλειονότητά τους «τεκμηριωμένες», ωστόσο

συγκρούονται αναπόφευκτα μεταξύ τους. Παράδοξο θα πείτε… Μα τι δεν είναι

παράδοξο στο ελληνικό ποδόσφαιρο και γενικότερα στην ελληνική κοινωνία;

Ένα πρωτάθλημα που κάθε Σαββατοκύριακο «κόβει» λιγότερα εισιτήρια από ένα

παιχνίδι μικρομεσαίων ομάδων της Πρέμιερσιπ, εκπροσωπείται στο Τσάμπιονς Λιγκ

από τρεις ομάδες.

Με γήπεδα που παραπέμπουν στη δεκαετία του ’60, με παράγοντες «φαντάσματα»,

χωρίς υποδομή, χρήματα και το σημαντικότερο χωρίς στόχους, οι ελληνικοί

σύλλογοι καλούνται να διαψεύσουν τα προγνωστικά στην κορυφαία διασυλλογική

διοργάνωση.

Το έκαναν στο παρελθόν αρκετές φορές, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις. Σαν την

μακιγιαρισμένη γυναίκα στο ημίφως…

Τα δυνατά φώτα του Τσάμπιονς Λιγκ ξεδίπλωσαν την πραγματική εικόνα που δεν

είναι άλλη από μια γυμνή φιγούρα του ελληνικού ποδοσφαίρου…

Ένα ακόμη παράδοξο. Το επόμενο Σάββατο είναι πολύ πιθανό να πανηγυρίζουμε

την πρόκριση της Εθνικής μας ομάδας στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος,

για πρώτη φορά ύστερα από 24 χρόνια, εις βάρος μάλιστα της Ισπανίας, η οποία

κατέχει τον άτυπο τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας των προκριματικών φάσεων!

H συμπεριφορά του ελληνικού ποδοσφαίρου, αν μη τι άλλο, προκαλεί

ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να απαντηθούν.

Το μόνο βέβαιο είναι πως μία νέα επιτυχία του θα στείλει ξανά στον Καιάδα

κάθε αμαρτία του και θα σβήσει κάθε εστία μνήμης από τη σκέψη των φιλάθλων…