Ενώ ο πραγματικός πόλεμος κλιμακώνεται στα πεδία των μαχών (και τις γειτονιές

της Βαγδάτης και της Βασόρας, κατακλύζοντας τις σελίδες των εφημερίδων και τις

οθόνες των τηλεοράσεων με σκηνές φρίκης), συνεχίζεται στο παρασκήνιο με

αμείωτη ένταση ο αναίμακτος αλλά εξίσου σκληρός διπλωματικός πόλεμος για τη

ενίσχυση του «Συνασπισμού για τον Άμεσο Αφοπλισμό του Ιράκ». Δώσαμε ήδη στα

«ΝΕΑ» του Σαββάτου τον κατάλογο των 43 χωρών (44 με τις ΗΠΑ) που είχε

καταφέρει να συντάξει το State Department μέχρι τις 20 Μαρτίου. Στο μεταξύ

όμως πολλαπλασιάστηκαν οι πιέσεις προς διάφορες χώρες, προκειμένου να δεχθούν

να συμπεριληφθούν στη αμερικανική λίστα.

Στις 26 Μαρτίου, η γνωστή σύμβουλος του Λευκού Οίκου Condoleezza Rice ανέφερε

(στη «Wall Street Journal») ότι «σχεδόν 50 έθνη έχουν αναλάβει να αφοπλίσουν

το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν». Την ίδια ημέρα, ο πρόεδρος Μπους δήλωνε (στη

Φλόριντα) ότι «48 έθνη από όλο τον κόσμο ενώθηκαν με την Αμερική στην

Επιχείρηση Ιρακινή Ελευθερία», χωρίς όμως να αναφέρει ρητά ποια είναι αυτά τα

έθνη. Ούτε όμως και το State Department είχε δώσει στη δημοσιότητα νεώτερη

έκδοση του καταλόγου με πρόσθετα μέλη, ενώ παράλληλα κυκλοφορούσαν φήμες ότι

ορισμένες κυβερνήσεις είδαν με έκπληξη το όνομά τους να φιγουράρει, χωρίς να

έχουν ερωτηθεί.

Αυτή η ασάφεια επέτρεψε στη γενική γραμματέα του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα να

ισχυριστεί, μιλώντας στη Βουλή στις 27 Μαρτίου, ότι «η Ελλάδα είναι μία από

τις 48 χώρες τις οποίες ευχαριστεί ο Πρόεδρος Μπους για τη βοήθεια που δίνει

στον πόλεμο και δεν έχει το θάρρος να το αναγνωρίσει ο Έλληνας Πρωθυπουργός».

Τρεις ημέρες αργότερα, στις 30 Μαρτίου, ο Powell αναφερόταν στα «49 έθνη που

συνεταιρίστηκαν ανοικτά σε αυτόν τον συνασπισμό της θέλησης». Η υπόθεση

έπαιρνε τον χαρακτήρα απόκρυφου μυστικιστικού κειμένου που όλοι το

επικαλούνταν, ο καθένας έκανε τη δική του ανάγνωση και ουδείς το εμφάνιζε

δημοσίως.

Ο κατάλογος του Λευκού Οίκου

Τελικά, ο Λευκός Οίκος έδωσε στη δημοσιότητα μια λίστα που περιέχει τις 49

χώρες που συμμετείχαν στον Συνασπισμό. Παράλληλα έδωσε έναν κατάλογο με τις

σχετικές δηλώσεις των ηγετών τους, επιχειρώντας έτσι να τους δεσμεύσει,

εκθέτοντάς τους μέσα από τα ίδια τους τα λόγια. Διαβάζοντας αυτά τα δύο

έγγραφα, διαπιστώνουμε τα εξής:

* Η Ελλάδα απουσιάζει, φυσικά, και από τους δύο καταλόγους.

* Οι κυβερνητικές δηλώσεις των διαφόρων κρατών που αναφέρονται είναι

ποικίλου περιεχομένου και κλιμακώνονται από απλά επικριτικά σχόλια κατά του

Σαντάμ Χουσεΐν μέχρι και τη ρητή δήλωση συμμετοχής στον Συνασπισμό.

* Στον κατάλογο των δηλώσεων απαριθμούνται μόνο 41 κράτη

(συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ), σε αντίθεση με την απλή λίστα, όπου

καταγράφονται 49! Συγκρίνοντας τη λίστα των κρατών με τον κατάλογο των

δηλώσεων, διαπιστώνουμε ότι λείπουν 8 χώρες. Η απουσία των πέντε νησιωτικών

κρατιδίων του Ειρηνικού (Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, Παλάου, Τόγκα και Νήσοι

Σολομώντος) είναι ανάλογης σημασίας με την προγενέστερη παρουσία τους

(συνολικός πληθυσμός 500.000 κατοίκων), αν λάβουμε μάλιστα υπόψη ότι βάσει

συνθηκών, ο προϋπολογισμός τους ψηφίζεται από το Κογκρέσο και η αμυντική τους

πολιτική ασκείται από την Ουάσιγκτον. Η απουσία όμως της Αιθιοπίας, της

Αγκόλας και του Κουβέιτ δημιουργεί σοβαρότερα ερωτηματικά.

* Ταυτόχρονα όμως, εμφανίζονται 3 συμμετοχές που δεν υπήρχαν

προηγουμένως: η προσθήκη της Κόστα Ρίκα και του Παναμά δεν προκαλεί έκπληξη,

καθώς είναι γνωστές οι ειδικές σχέσεις των δύο λατινοαμερικανικών αυτών χωρών

με τις ΗΠΑ. Αντίθετα, η συμμετοχή της Ουκρανίας παρουσιάζει ιδιαίτερο

ενδιαφέρον, όχι τόσο για την υπόθεση του Ιράκ, αλλά κυρίως ως απόδειξη ότι οι

αντιθέσεις μεταξύ Κιέβου και Μόσχας εξελίσσονται πλέον σε ρήγμα στρατηγικής

σημασίας.

Υποσχόμαστε στους αναγνώστες των «ΝΕΩΝ» ότι θα τους κρατήσουμε ενήμερους για

κάθε νεώτερη εξέλιξη στο μέτωπο αυτό, καθώς είναι φανερό ότι ο πόλεμος των

εντυπώσεων στον οποίο έχει επιδοθεί η αμερικανική διπλωματία, προκειμένου να

βγει από την παγκόσμια απομόνωση, δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ.

Ο Λεωνίδας Καλλιβρετάκης είναι ιστορικός, διευθυντής ερευνών στο

Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών