Όλη νύχτα αντηχούσαν οι ισοπεδωτικοί βομβαρδισμοί των Β-52. Οι στόχοι,

προφανώς η Προεδρική Φρουρά, βρίσκονταν περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά, αλλά

κάθε φορά που άρχιζε αυτός ο υπόκωφος και αποτρόπαιος βόμβος η πίεση του αέρα

άλλαζε στο δωμάτιο που μένω, κοντά στον ποταμό Τίγρη. «Δεν πιστεύω να

περιμένετε να σας παρατάξουμε τους στρατιώτες μας στη σειρά για να τους

σκοτώσετε», μας είχε πει γελώντας ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ταρέκ Αζίζ,

λίγες ώρες νωρίτερα. Γελάσαμε κι εμείς, αλλά δεν γελάω τώρα. Σίγουρα οι

πραιτωριανοί του Σαντάμ δεν θα κάθονται να περιμένουν στην έρημο. Τότε ποιους

έχουν βάλει στόχο τα Β-52;

Οι ατελείωτες νυχτερινές ώρες είναι δύσκολες για τους Ιρακινούς. Παίζουν

χαρτιά. Κοιμούνται στην ανάπαυλα ανάμεσα στους συναγερμούς. Τις νύχτες διαβάζω

μια βιογραφία του Τόμας Μουρ, που τη βρίσκω επικίνδυνα ταιριαστή με αυτό το

δράμα. Μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα από το κρεβάτι μου υπάρχει

ένας ανδριάντας του Σαντάμ, με το δεξί του χέρι σηκωμένο σε έναν χαιρετισμό

προς τον λαό του και το αριστερό στο πλευρό σαν να πηγαίνει σε παρέλαση. Ο

νεαρός Τόμας Μουρ θα είχε καταλάβει τη σημασία του. Ο τύραννος, είχε γράψει,

είναι ένας άνθρωπος που δεν επιτρέπει στον λαό του καμιά ελευθερία, που

«παραφουσκώνει από περηφάνια, οδηγείται από τη δίψα για εξουσία, κινείται από

την απληστία και ερεθίζεται από το πάθος να αποκτήσει φήμη».

Ένα διευθυντικό στέλεχος επιχείρησης στο Ιράκ θέλησε να μου εξηγήσει πόσο

ισχνή είναι η νίκη που ισχυρίζονται ότι κατήγαγαν οι Αμερικανοί. «Σε όλη την

πορεία της Ιστορίας, το Ιράκ ονομαζόταν Μεσοποταμία», μου είπε. «Δηλαδή, γη

μεταξύ δύο ποταμών. Αν δεν βρίσκεσαι ανάμεσα στους δυο ποταμούς, αυτό σημαίνει

ότι δεν βρίσκεσαι στο Ιράκ. Ο στρατηγός Φρανκς θα έπρεπε να το γνωρίζει».

Δυστυχώς για τον επιχειρηματία μας, την ώρα που μιλούσε οι Αμερικανοί

πεζοναύτες διέσχιζαν τον Ευφράτη κάτω από εχθρικά πυρά στη Νασιρίγια. Όμως,

αργότερα το βράδυ μόνο καμιά πενηνταριά αμερικανικά τανκς τα κατάφεραν να

βγουν στην ανατολική ακτή, στη Μεσοποταμία. «Καταλαβαίνεις τι επίδραση θα έχει

στους Άραβες, αν το Ιράκ μπορέσει να βγει απείραχτο από αυτόν τον πόλεμο;»,

συνέχισε ο Ιρακινός. «Μέσα σε μόλις πέντε ημέρες, οι Άραβες ηττήθηκαν από το

Ισραήλ το 1967. Κι εμείς οι Ιρακινοί ήδη πολεμάμε τους πανίσχυρους Αμερικανούς

έξι ημέρες και εξακολουθούμε να κρατάμε όλες τις πόλεις μας και να μην

παραδινόμαστε». Δεν ήταν μέλος του κόμματος Μπάαθ αυτός που μιλούσε. Ήταν ένας

διπλωματούχος των Πανεπιστημίων του Μάντσεστερ και του Μπέρμιγχαμ.

Με το πρώτο σκοτάδι, η πίεση του αέρα έπεσε πάλι μόλις άρχισαν να επιστρέφουν

τα Β-52. Λέω να ξαναπιάσω τη βιογραφία του Τόμας Μουρ. Όμως με έχει κυριεύσει

μια παράξενη σκέψη. Πως αν αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται ακόμη καθώς θα φθάνω

στο τέλος αυτού του βιβλίου, εκεί που πέφτει το κεφάλι του Τόμας Μουρ, μάλλον

αυτό θα σημαίνει πως το κεφάλι του στρατηγού Φρανκς θα πέσει και αυτό.

Τελευταία Νέα