Ελχάμντουλιλαχ!

Ερώτηση: Πώς εκτιμάτε το αποτέλεσμα (που πήρε η Τουρκία) στην

Κοπεγχάγη; Απάντηση: Ελχάμντουλιλαχ. Την απάντηση αυτή έδωσε ο πρόεδρος του

«Λευκού Κόμματος» Ταγίπ Ερντογάν στη δημοσιογράφο που του έθεσε την ερώτηση. Η

λέξη σημαίνει επακριβώς «Δόξα τω Θεώ» με παρεπόμενη την έννοια «καλά». Όμως,

αναλόγως του ύφους με το οποίο εκφέρεται η αραβική αυτή λέξη, παίρνει στα

τουρκικά μια έννοια σαν «Δόξα τω Θεώ, μανάρι μου, μια χαρά».

Με αυτή την έννοια – τη δεύτερη – την εξέφερε ο Ερντογάν. Αυτό είναι εν γένει

το ύφος του. Και το γιατί, είναι απλό: Γιατί ο Ερντογάν είναι από το

Κασίμ-πασά, την ιστορική γειτονιά της Κωνσταντινούπολης, που βγάζει μάγκες και

νταήδες. «Είμαι Κασίμ-πασαλής και καμαρώνω». Δεν ξέρω αν σας δίνω να

καταλάβετε τον τρόπο του ανδρός. Μπορώ, όμως, να σας πω με βεβαιότητα ότι ο

τρόπος αυτός προκαλεί ρίγη στις σπονδυλικές στήλες του λουστραρισμένου

καθωσπρεπισμού του κατεστημένου της Άγκυρας και καμιά φορά, ομολογουμένως, και

των δημοσιογράφων.

Εξηγείται έτσι η αποκοτιά στην Κοπεγχάγη; Προσώρας είναι ο μόνος τρόπος

εξήγησης. Το θέμα είναι ότι ξαφνικά ο πολιτικός λόγος στην Τουρκία έχει πάρει

χροιά ιδιαζόντως vulgaire – πείτε: αγοραία. Χθες έκλεισε ένας μήνας από

τότε που η νέα τουρκική κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης. Το φάσμα μέσα στο

οποίο καλείται να κινηθεί το «Λευκό Κόμμα» αρχίζει από την οικονομία, περνάει

από τον εκδημοκρατισμό, περικλείει καυτά εξωτερικά θέματα και φθάνει ώς την

ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Ερντογάν, με όραμα φαίνεται την κατάληψη της

Προεδρίας της Δημοκρατίας από τον ίδιο (η θητεία του Σεζέρ λήγει το 2006, της

κυβέρνησης το 2007).

Ένα μήνα μετά τις εκλογές, το «Λευκό Κόμμα» διενήργησε σφυγμομέτρηση για

λογαριασμό του. Σύμφωνα με αυτήν, το 85% του κόσμου στην Τουρκία εγκρίνει την

πολιτική που ακολουθεί μέχρι σήμερα η νέα κυβέρνηση. Για την ώρα, δηλαδή, ελχάμντουλιλαχ.