ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ: δεν πρόλαβε καλά καλά να μπει ο χειμώνας και άρχισαν

οι ίδιες καθημερινές ιστορίες τρέλας που βλέπουμε στους ελληνικούς δρόμους εδώ

και χρόνια. Αποκλεισμένοι από τα νερά ή από τα χιόνια διάφοροι οδηγοί να

καταριούνται όχι τους εαυτούς τους αλλά το ανύπαρκτο κράτος που δεν σπεύδει

αμέσως για να τους απεγκλωβίσει. Και να οι βαρύγδουπες δηλώσεις μπροστά στις

αδηφάγες τηλεοπτικές κάμερες, να η καφενειακή πολιτική ανάλυση, να οι κραυγές

και οι οιμωγές οδηγών και επιβατών. Κάθε χρόνο ίδιες και απαράλλακτες σκηνές,

κάθε χειμώνα οι ίδιοι ανιστόρητοι οδηγοί. Χωρίς κανείς τους να μπαίνει στον

κόπο να κάνει την αυτοκριτική του για το γιατί και το πώς βρέθηκε σε αυτή τη

θέση, για το γιατί και το πώς δεν διδάχθηκε από τα περυσινά δικά του ή των

άλλων παθήματα. Μόνο η βολική και εύκολη εξήγηση πως για όλα φταίει το κράτος

και η κυβέρνηση (η κάθε κυβέρνηση, κάθε φορά, γιατί, είπαμε, το θέαμα

επαναλαμβάνεται εδώ και δεκαετίες). Κανείς τους δεν αναρωτιέται αν έπρεπε να

βγει στον δρόμο με τέτοιο καιρό, αν έχει ιδέα πώς οδηγούν σε βρεγμένο ή

χιονισμένο δρόμο, αν έχει στο αυτοκίνητο αλυσίδες και, ακόμη, αν – στη σπάνια

περίπτωση που έχει – ξέρει να τις βάλει στα λάστιχα του αυτοκινήτου του.

Από αυτήν εδώ τη θέση το έχουμε πει και άλλες φορές: κάποια στιγμή πρέπει ως

κράτος, κοινωνία και θεσμοί να πάρουμε μια σημαντική απόφαση: θέλουμε να

δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός μηχανισμός επέμβασης σε τέτοιες περιπτώσεις,

ο οποίος θα μας κοστίζει κάμποσα δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, αφού απαιτεί πολύ

προσωπικό, πολλά μηχανήματα και άλλο εξοπλισμό και θα παρεμβαίνει σύντομα και

θα ελευθερώνει όλους αυτούς τους… Δον Κιχώτες; Αν ναι, να τον φτιάξουμε, να

τον πληρώνουμε αγόγγυστα για τους δυο, τρεις μήνες που χρειάζεται, αλλά και

τους υπόλοιπους που θα κάθεται, και τότε να διαμαρτυρόμαστε αν δεν μας

απεγκλωβίζουν εγκαίρως. Φοβούμαι όμως ότι καμία κυβέρνηση δεν θα προχωρήσει

κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό πριν βγείτε στον δρόμο μετρήστε, εκτός από τις δικές σας

γνώσεις, και τον καιρό…