Αναζήτηση
Το καλύτερο απ’ όσα άκουσα για τη «βασιλική» περιουσία, το είπε ο Φοίβος
Ιωαννίδης, στην εκπομπή «Εκτός γραμμής», της ΝΕΤ: «… Η κυβέρνηση Μητσοτάκη,
με τον νόμο 2086/92, ρύθμισε τα της περιουσίας, με σκανδαλώδη τρόπο, για τον
τέως. Ήλθε, όμως, το ’94 και ο Βενιζέλος, με νέο νόμο, ανέτρεψε τον 2086 και
επέβαλε στον Κωνσταντίνο, εκτός των άλλων, να αποκτήσει και επώνυμο! Τι τα
θέλετε, οι Έλληνες βασιλιάδες όλο από κάποιον Βενιζέλο τη βρίσκουν!».
Και ύστερα από λίγο: «Έχει κάνει τόσο πολύ κακό αυτή η οικογένεια στην Ελλάδα,
που εγώ, ο οποίος έκατσα έξι χρόνια φυλακή, από τη χούντα, θα συγχωρούσα, που
λέει ο λόγος, τους δικτάτορες για όλα τα εγκλήματά τους, εκτός φυσικά από την
προδοσία της Κύπρου, μόνο και μόνο επειδή απήλλαξαν τη χώρα από τον
βασιλιά!..».
Δεν θα είναι και πολύ… ευτυχισμένος, φαντάζομαι, ο Κ. Μητσοτάκης, μετά την
προχθεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: άλλα
ήθελε, άλλα περίμενε κι άλλα ήρθαν. Τα 168,7 δισεκατομμύρια, που ζητούσε ο
Κωνσταντίνος, έγιναν μόνο 4,6! Σφαλιάρα σβουριχτή, όχι μόνο στους Γλύξμπουργκ,
αλλά και στον ίδιο τον «επίτιμο», που είχε νομιμοποιήσει – πράγμα που αρνήθηκε
να πράξει ο Κ. Καραμανλής, πετώντας, συνεχώς, την «μπάλα στην εξέδρα» – τις
διεκδικήσεις τους επί της περιουσίας.
Και μια και το ‘φερε η κουβέντα, να και το θαυμάσιο τετράστιχο, που έγραψε,
όπως λέγεται, ο Κώστας Βάρναλης για τους βασιλιάδες της Ελλάδας και το
απήγγελλε, συχνά, στην παρέα του Τάσου Λειβαδίτη ο παλιός χρονογράφος του
«Ριζοσπάστη» Απόστολος Σπήλιος: «Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι
λαουτζίκο/ Μη λες πως θάν’ καλύτερος ο νιός από τον τέως/ Πως θα ‘ναι το
λυκόπουλο καλύτερο απ’ τον λύκο/Ένας μονάχα θαν’ καλός. Ποιος; Μα, ο
τελευταίος!».
Και ένα τρίστιχο, τώρα, που συνδέει τον Κωνσταντίνο με τους αποστάτες – ξανά
και πάλι, μια και το ‘φερε η κουβέντα: «Η Αλεξία χέσ.. κε/ και το ‘κανε
μελάτο/ΑποσταΣία/φάτο!». Το πρωτάκουσα το 1966, από τον συνάδελφο και γενναίο
εκφωνητή της Ραδιοφωνίας, ώς τη μέρα που μπήκαν στην Αθήνα οι Γερμανοί, Ντίνο
Τσαλόγλου. Είναι ένα τρίστιχο, στη μουσική του «Παπάβερι», το οποίο πριν από
τη δικτατορία ήταν πολύ της μόδας.
Άσχετο με τα παραπάνω, αλλά επειδή «τρέχει» στην επικαιρότητα, θέλω να το
σχολιάσω: βρίσκω πολύ λογικές τις τιμές των εισιτηρίων για τους
Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. (Κατά μέσον όρο, είναι 34% φθηνότερες από τις
τιμές των εισιτηρίων του Σίδνεϊ…). Θεωρώ, επίσης, ότι τα 100 ευρώ, για να
παρακολουθήσουν την Τελετή Έναρξης, μπορούν να τα πληρώσουν χωρίς να
«πονέσουν» και οι άνθρωποι που δεν έχουν παχύ πορτοφόλι.
