Το ήρεμο τέλος…

Ο ήρεμος θάνατος ενός παλιού λαϊκού τραγουδιστή, του Γιάννη Κουλουκάκη, που

δεν πέρασε ούτε στα ψιλά των εφημερίδων, φέρνει και πάλι στην επιφάνεια ένα

ζήτημα που αφορά έναν κόσμο κι έναν χώρο ενός είδους τραγουδιού. Του

ρεμπέτικου και λαϊκού, μέσα στον οποίο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που έχουν κάνει

αγώνα και μάλιστα άνισο για να μπορέσουν να σταθούν και να επιβιώσουν σ’ αυτό

το επάγγελμα. Ο Γιάννης Κουλουκάκης, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή σε ηλικία

67 ετών, ανήκει στη γενιά των λαϊκών τραγουδιστών της περιόδου 1955-1965, αλλά

συνέχιζε να τραγουδά μέχρι σήμερα. Ο θάνατος τον βρήκε λίγο μετά το τέλος του

προγράμματος σε λαϊκή ταβέρνα στη Νεάπολη Κοκκινιάς. Ήταν σπουδαίος ερμηνευτής

λαϊκών τραγουδιών αλλά και σημαντικός άνθρωπος. Ένας ρομαντικός λαϊκός

καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξεως.

…ενός ρομαντικού

Το ρεπερτόριό του φτάνει ή και ξεπερνά τα 80 τραγούδια, στη δισκογραφία των 78

και 45 στροφών. Ερμήνευσε ποιοτικά λαϊκά τραγούδια που του εμπιστεύτηκαν

γνωστοί δημιουργοί, όπως οι Μάρκος Βαμβακάρης, Γιώργος Μητσάκης, Μανώλης

Χιώτης, Απόστολος Καλδάρας, Γιώργος Λαύκας, Μπάμπης Μπακάλης, Ευτυχία

Παπαγιαννοπούλου, Κώστας Βίρβος, Νίκος Μουρκάκος. Μεγαλύτερη επιτυχία του

«Στην Κυψέλη, στο Παγκράτι» (1960) και άλλα γνωστά κομμάτια του «Ο βράχος»,

«Τα δύο χαστούκια», «Ο σταμπαρισμένος», «Δικαιοσύνη πού να βρω». Οι εμφανίσεις

του Κουλουκάκη στα λαϊκά κέντρα δεν προκάλεσαν ποτέ εντυπώσεις, αλλά εξέφραζαν

την απλότητα του χαρακτήρα του. Ο Κουλουκάκης γεννήθηκε, μεγάλωσε, έζησε και

πέθανε σαν γνήσιος λαϊκός καλλιτέχνης και απλός άνθρωπος. Ήταν από αυτούς που

η ανάλγητη πολιτεία τους περιφρονεί και τους αγνοεί στη ζωή και στον θάνατο.