Χρήστος Καλαφάτης. Αναγκάστηκε να γίνει ληστής για να σώσει το άρρωστο μωρό

του, έγινε θέαμα στα κανάλια, συγκίνησε, το πρόβλημά του βρήκε λύση,

προσφέρθηκαν πολλοί να βοηθήσουν ως και το δικαστήριο φάνηκε σπλαχνικό. Μόνο

που το θέαμα της δυστυχίας δεν είναι η λύση

Ένα βρέφος που παλεύει να ζήσει, ένας γονιός που παλεύει να το βοηθήσει, η

απόγνωση, το απονενοημένο, η αποτυχία και εκεί ο τηλεοπτικός φακός βρίσκει το

ιδανικό ανθρώπινο δράμα. Ο πατέρας Χρήστος Καλαφάτης έφτασε ώς τη ληστεία για

να βρει τα χρήματα της νοσηλείας του μωρού του. Τον συνέλαβαν σχεδόν αμέσως.

Ομολόγησε. Ράγισε η καρδιά του κόσμου. Ηρωικός; Ευτυχώς γι’ αυτόν πολύ

τηλεοπτικός.

Έτσι βρήκε το πρόβλημά του λύση. Έσπευσαν σπλαχνικοί φιλάνθρωποι να προσφέρουν

οικονομικά και πρακτικά, γιατροί τις υπηρεσίες τους, επιχειρηματίες τα χρήματα

που απαιτούνται για τη δύσκολη εγχείρηση του βρέφους στην Αμερική. Το

δικαστήριο αντιμετώπισε τον πατέρα με σύνεση και ανθρωπιά. Τον άφησε ελεύθερο

υπό όρους φυσικά, γιατί η πράξη του παραμένει παράνομη και ακραία.

Στήθηκε πρωί πρωί, χθες, στον Alpha ο δύστυχος. «Πείτε μας την ώρα που

μπήκατε στην τράπεζα να κλέψετε τι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό σας», τον

ρωτάει ο Γιώργος Γαβαλάς, ο παρουσιαστής. Πόσες φορές να τα πει πια; Όσες

χρειαστεί μέχρι να ικανοποιηθεί η χάρη της τηλεόρασης, που στο κάτω κάτω

θέρμανε τις καρδιές και βρήκε ο άνθρωπος τρόπο να σώσει το παιδί του. Άλλωστε

και ο Alpha πρόσφερε, μας πληροφορεί ο παρουσιαστής.

Ο Νικήτας από την Κω, εν τω μεταξύ έχει βγει στην εκπομπή της Άννας

Παναγιωταρέα. Θέλει τον γιο του, που τον έχει πάρει η Αυστραλέζα μάνα του

μακριά και δεν μπορεί να τον βλέπει. Η μάνα της μικρής Ραφαέλας την ψάχνει,

την έχει πάρει ο πατέρας της στην Κύπρο. Άλλο οικογενειακό δράμα αυτό.

Παρεμβαίνει η εκπομπή, αναζητεί τους αρμόδιους στις κυπριακές υπηρεσίες και…

ω! του θαύματος, ανταποκρίνονται και η υπόθεση βαίνει καλώς. Ο σύζυγος μιας

δύστυχης που ξεψύχησε στο αυτοκίνητο ψάχνοντας νοσοκομείο να την περιθάλψει,

βγαίνει και αυτός με το βαρύ του πένθος ζωγραφισμένο στα χαρακτηριστικά του

και διηγείται την τραγωδία, όπως την έζησε. Και πάλι παρεμβαίνει η εκπομπή,

ζητεί τους αρμόδιους, τους μαλώνει.

Τραγωδίες αληθινές, ανθρώπινες, που αναζητούν λύση ή έστω την προσοχή,

παρελαύνουν κάθε πρωί από τις ενημερωτικές εκπομπές του Mega και του Alpha.

Ένας-ένας οι ταλαιπωρημένοι, ένα-ένα το δράμα, το ακούμε, ζαπάρουμε από το ένα

κανάλι στο άλλο, ο πιο δυστυχισμένος έχει την προσοχή μας. Ένας πατέρας

κατέφυγε κιόλας στη ληστεία. Ο επόμενος πού θα φτάσει για να τον ακούσουμε; Η

δυστυχία έχει ανάγκη από προβολή για να συγκινήσει. Στον Μεσαίωνα εφευρέθηκε η

μέθοδος κατασκευής ζητιάνων, οι οποίοι έπρεπε να έχουν μια αναπηρία. Ορισμένες

οικογένειες ακρωτηρίαζαν το πιο αδύναμο παιδί, για να γίνει χρήσιμο

ζητιανεύοντας. Η επίδειξη του βασανισμένου κορμιού ήταν ο τρόπος να επιβιώσουν

οι αδύναμοι.

Κατ’ αναλογία συμβαίνει το ίδιο σήμερα στην τηλεόραση των παρελάσεων

της φρίκης. Μόνο που χρειαζόμαστε ισχυρές δόσεις πια γιατί μάθαμε να την

αντέχουμε, όπως κάποιοι το αλκοόλ. Στο κάτω-κάτω δεν ευθυνόμαστε εμείς γι’

αυτή και είναι εκεί η σπλαγχνική και ανθρώπινη τηλεόραση να δώσει λύσεις. Η κ.

Παναγιωταρέα έχει αναδειχθεί σε κάτι μεταξύ αδελφής του ελέους και σιδηράς

δικαστίνας. Μαλώνει τους κακούς, χαϊδεύει και συντρέχει τους πονεμένους. Στο

κάτω-κάτω η ευγένεια συνιστά ήδη μια «μικρή πολιτική» έλεγε ο Λέο Στράους,

επειδή ως συγκάτοικοι όλοι σε μια χώρα, αλλά και τον πλανήτη ολόκληρο, είμαστε

χρεώστες έναντι των συγχρόνων μας. Έτσι η τηλεόραση του είδους γίνεται φορέας

μιας ηρωικής ηθικής, που όμως μας επιβάλλει ένα αβάσταχτο και αφηρημένο

συναίσθημα ενοχής. Οτιδήποτε κι αν κάνουμε για τον πλησίον δεν θα είναι ποτέ

αρκετό, όπως αυτό που μπορεί η παντοδύναμη τηλεόραση. Ας το κάνει εκείνη,

λοιπόν, και εμείς επιστρέφουμε στο ζάπινγκ. Εμπρός της γης οι δυστυχισμένοι

βγείτε στο γυαλί και πείτε τα μας, όσο γίνεται πιο τραγικά.