Πιστεύω ότι η διχοτόμηση είναι δεδομένη, αλλά δεν πιστεύω πως δεν πρέπει να

υπάρξει λύση. Και εξηγώ τι εννοώ: Οι Τούρκοι θεωρούν το Κυπριακό λελυμένο και

είναι λελυμένο σε διχοτομική βάση, από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν είναι σε

θέση να ανακτήσει για τους Κυπρίους το βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσου. Είναι

δεδομένο και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Δεν έχουμε τη δύναμη να

επανενώσουμε το νησί. Μόνο με πόλεμο μπορεί να γίνει αυτό, τον οποίο δεν

μπορούμε να διεξαγάγουμε. Και ειδικά στην Κύπρο. Ασχέτως επιθυμιών, υπάρχει

και ο συσχετισμός των στρατιωτικών δυνάμεων. Άρα, αποκλείουμε για το μέλλον

την επανενοποίηση. Είναι μία πραγματικότητα η διχοτόμηση. Οπότε, από ‘κεί και

πέρα, έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ του να αφήσουμε το θέμα ως έχει, που

υποστηρίζουν διάφοροι. Αυτή για μένα είναι μια πολύ κακή προσέγγιση, διότι

συνεπάγεται κατ’ αρχήν τη μη απόδοση εδάφους. Δηλαδή η γραμμή της διχοτόμησης

παραμένει ως έχει, ενώ οι Τούρκοι σε περίπτωση διαπραγμάτευσης είναι

διατεθειμένοι να αποδώσουν ένα μέρος των κατεχομένων. Όμως το κύριο

μειονέκτημα της παράτασης της εκκρεμότητας είναι η συνεχής αντιπαράθεση με την

Τουρκία, η οποία υπερεκχειλίζει και στο Αιγαίο. Οξύνεται μια δεδομένη κακή

σχέση μεταξύ των δύο χωρών.

Τούτων δοθέντων, έχουμε δύο επιλογές: η μία είναι αυτή που προτείνει ο Ανάν –

ή κάποιοι Αγγλοαμερικανοί που έχουν μαγειρέψει τη λύση. Και μία λύση την οποία

κανείς δεν συζητά. Είναι η ευθεία διχοτόμηση σε συμφωνία με την Τουρκία, η

οποία αποδίδει εδάφη. Ομιλώ, δηλαδή, για δύο κράτη – και αυτό επιτρέπει στην

Ελλάδα να καλύψει πλέον διμερώς την Κύπρο υπό κάποια μορφή ομοσπονδίας,

συνομοσπονδίας.

Ο Γιώργος Σέκερης είναι πρέσβης ε.τ.