Ε, ρε κέφια το έθνος!

Εκεί, στις μεγάλες πίστες της Αθήνας, μάχονται τα αραχνοΰφαντα Βερσάτσε με τα

Ντόνα Καράν. Ποια μοδιστρο-υπογραφή, ποιο αποκαλυπτικό ντεκολτέ και πόσα

μποτόξ, πόσα εξτένσιον και μικροτραβήγματα με αισθητικό νυστέρι θα

υποστηρίξουν καλύτερα το εγχώριο μπουζουκογλέντι. Τέτοιος πόλεμος δεν θα άφηνε

φυσικά αδιάφορο τον φακό των δελτίων ειδήσεων, που σπεύδουν να αναδείξουν με

πανηγυρικό ενθουσιασμό την υπερφίαλη σαχλότητα του μπουζουκοπολιτισμού.

Έτσι βρέθηκαν όλα στις επάλξεις, να δείξουν στο πανελλήνιο, που έχει χάσει τον

ύπνο του από αγωνία, πώς τα πήγε η πρεμιέρα τών Βίσση – Πάριου. «Μάγεψαν τον

κόσμο» που συνωστιζόταν στο μαγαζί, «όλοι επώνυμοι» μάς πληροφορούσαν τα

πολεμικά ρεπορτάζ – τι μας λέτε! «Ανανεωμένη» η Άννα Βίσση – δεν υπάρχει

εμφάνισή της που να μη χαρακτηρίζεται «ανανεωμένη», προφανώς κάτι

υπαινίσσονται με αυτό οι αρμόδιοι κοσμικορεπόρτερ και μάλλον είναι φανερό τι –

ερωτικός ο Πάριος, «εντυπωσιακή» η εμφάνιση των Ουάν, «άναψε το κέφι» στους

Τσαλικογαρμπήδες, αφήστε πια τι έγινε στους Βοσκοπουλοβανδήδες.

Με όλο τον σεβασμό προς τους σκληρά εργαζομένους, αδρά αμειβόμενους

βερζατσοντυμένους και λουλουδόπνιχτους καλλιτέχνες, μία έκφραση και μόνο θα

μπορούσε να εκφράσει τις βαθύτερες σκέψεις του έθνους μπροστά σ’ αυτόν τον

βομβαρδισμό ακριβοπληρωμένων ανοησιών: Σκορδοκαΐλα μας!

Μα τι μας λέτε για την γκαρνταρόμπα της Βίσση, εδώ μόλις που βρήκαμε τη

χαμένη ως προχθές τιμή από ένα ζευγάρι γαλότσες, αυτές που φόρεσε, με θαυμαστή

ισορροπία στο ένα πόδι κάθε φορά, η υπουργός κ. Βάσω Παπανδρέου. Τι ζουμ ήταν

αυτά στις γάμπες της υπουργού, τη στιγμή που γλιστρούσαν στις περήφανες

γαλότσες, με τις οποίες πλατς! πλουτς! περπατούσε στον πλημμυρισμένο δρόμο

στην όχθη του Κηφισού. Τι πλάνα, τι θέαμα που πρόσφερε αυτοπεποίθηση στον

πλημμυρόπληκτο. Κατόπιν αυτού, οι γαλότσες δικαίως αποκαταστάθηκαν στη

συνείδηση του ελληνικού έθνους.

Ε, πριν καλά καλά προλάβουμε να χωνέψουμε τα περί γαλότσας, βγαίνουν οι κυρίες

της πίστας με τα Ντόλτσε – Γκαμπάνα και τα Βερζάτσε και τα Πράντα και ποιος

θυμάται τι άλλο, και στα πόδια τους κυλιούνται τα δελτία ειδήσεων του έθνους.

Να δει η ύπαιθρος χώρα τη λάμψη της πρωτευούσης, να πάρει τα επάνω της. Να την

δουν και οι άσπονδοι εχθροί μας του εξωτερικού. Όχι μόνο τον Κηφισό, με τις

«τριτοκοσμικές εικόνες», όπως τις χαρακτήριζαν οι ρεπόρτερς. Όχι, είμεθα κάτι

μεταξύ Χόλιγουντ, Μπροντγουέι και βάλε, με ολίγον από Παλαιοφάρσαλο και

Αγουλινίτσα για κουλέρ λοκάλ.

Και αν Ελλάδα δεν είναι μόνον η Αθήνα και οι λαμπρές πίστες, να σπεύσει

ο Θεσσαλός αγρότης, ο ακρίτας της Θράκης, ο Λαρισαίος, ο Μανιάτης, ο περήφανος

Κρητικός, να πληρώσει 60.000 τη φιάλη για να απολαύσει τα κρόσσια και τις

σαδομαζοχιστικών συνειρμών μπότες των Βίσση και Γαρμπή – μαύρες, γυαλιστερές,

πάνω από το γόνατο, με τακούνι στιλέτο, βρε, πώς βοηθάει τη φωνή αυτή η μπότα,

θαύματα κάνει.

Τα λυπηρά…

Είχαμε βεβαίως και τα λυπηρά γεγονότα. Πήραν κλήσεις, λέει, όσοι είχαν

παρκάρει τα ωραία τους αυτοκίνητα έξω από το κέντρο τών Βίσση – Πάριου. Πολύ

μας λύπησε το γεγονός και μας εξαγρίωσε για την απαράδεκτη και ύπουλη επίθεση

στον αγνό μπουζουκογλεντζέ, τον στυλοβάτη της τηλεθέασης και της αγοράς των

βερζατσοειδών. Ευτυχώς που μας είπαν ότι ο νιόπαντρος Τσαλίκης αγόρασε τη δική

του γκαρνταρόμπα από τον σχεδιαστή που προτιμάει να αγοράζει τη δική της η

Μαντόνα. Σπασμούς ενθουσιασμού έπαθε το έθνος των Ελλήνων, μόλις πληροφορήθηκε

το υψίστης σημασίας γεγονός.

Ποιο Κυπριακό; Μια βραδιά να χαρίσουμε στον Κόφι Ανάν στις αθηναϊκές πίστες

και όχι μόνο θα τον μάθει το πανελλήνιο, αλλά θα πειστεί και ο ίδιος και η

διεθνής κοινότητα πως αυτός ο μοναδικός πολιτισμός της ατίθασης μωρίας, που

επιβεβαιώνεται και αναδεικνύεται λαμπερός και δεσποτικός από την εγχώρια

τηλε-ενημέρωση, είναι αχτύπητος και του οφείλεται σεβασμός.