Σεξ και βία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Την τελευταία δεκαετία το εγχώριο σινεμά μεταλλάχθηκε στο αντίθετό του: Ήταν

ένα ποιητικό – μελαγχολικό – πολιτικό – διαπροσωπικό σινεμά που οδηγήθηκε

στους δρόμους της βίας, της τρομοκρατίας, του λούμπεν περιθωρίου, της

κομπίνας, της «αρπαχτής», του γκλάμουρους κιτς, του νεοπλουτισμού και του σεξ.

Με ήρωες να μιλούν τη γλώσσα του δρόμου, να τραβούν πιστόλι με το παραμικρό

και να κρύβονται σε σκοτεινά και βρώμικα σοκάκια.

Αποκορύφωμα, η φετινή παραγωγή ταινιών που θα δούμε στο Φεστιβάλ της

Θεσσαλονίκης. Από τις 17 ταινίες φιξιόν, οι 14 έχουν «προσβληθεί» από τον ιό

της βίας, των ναρκωτικών, του σεξ (με ερωτικά τρίγωνα σε επτά φιλμ) και του

κυνηγητού! «Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω» ή αυτό «πουλάει», αφού

η εποχή της παγκοσμιοποιημένης τηλεόρασης δεν έχει αφήσει κανέναν αλάβωτο;

Ένα πτώμα έξω από την πόρτα ενός πρώην αστυνομικού – Λάκης Κομνηνός –

είναι η «αφορμή» για τον Νίκο Ζερβό ώστε να στήσει ένα παιχνίδι μυστηρίου «Στη

σκιά του Λέμι Κόσιον», με φόνους, υπόκοσμο, «καλή» κοινωνία, σύγχρονη

τεχνολογία, δισκέτες με ενοχοποιητικά στοιχεία και τον Βαγγέλη Ρωχάμη ως

βετεράνο και γκεστ σταρ του… υποκόσμου.

«Η βία είναι σημείο αναφοράς της ίδιας της ζωής μας, καθώς η σημερινή ελληνική

κοινωνία δεν έχει καμία σχέση με τη χθεσινή, χωρίς, βέβαια, να ξεχνάμε ότι

υπάρχουν και επηρεασμοί από το αμερικανικό σινεμά», λέει ο Νίκος Ζερβός, ο

οποίος θεωρεί το φιλμ του κινηματογραφοφιλικό, με αναφορές στον μύθο του Έντι

Κονσταντίν και του Γκοντάρ…

«Διακεκριμένα πτώματα» αόρατης τρομοκρατικής οργάνωσης στοιχειώνουν «Το

μυστικό του Νοέμβρη», του Τάκη Παπαγιαννίδη. Ένα φιλμ που «ακουμπάει» στο

ομότιτλο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη. Ήρωάς του ένας επιχειρηματίας – Πασχάλης

Τσαρούχας – που είναι καταδικασμένος για οικονομικά εγκλήματα και

«συνδιαλέγεται» μ’ έναν εισαγγελέα και μια φιλόδοξη δικαστίνα – Γιώργος

Διαλεγμένος, Αθηνά Μαξίμου.

«Φιλμ νουάρ ή, καλύτερα, το ρέκβιεμ μιας συμβιβασμένης γενιάς – του

Πολυτεχνείου – είναι η ταινία. Και παράλληλα μια αναφορά στην απουσία κράτους

δικαίου, ιδεολογίας, με την αίσθηση της βίας να κυριαρχεί τυφλά, δημιουργώντας

κλίμα ανασφάλειας», επεξηγεί ο Τάκης Παπαγιαννίδης.

«Αργά, πολύ αργά, μέσα στη νύχτα» ήταν ο τίτλος της τελευταίας

ποιητικής συλλογής του Ρίτσου και μου ήρθε στον νου με αφορμή την ταινία του

Ροβήρου Μανθούλη «Lilly’s story»… Μια ταινία που «όλοι λένε» ότι θα σαρώσει

τα φετινά κρατικά βραβεία και διηγείται τις αλλόκοτες περιπέτειες μιας παρέας

Ελλήνων πολιτικών εξόριστων, οι οποίοι έχουν διαφύγει κατά καιρούς στο

εξωτερικό την εποχή της χούντας.

«Οι ήρωες βρίσκονται διασπαρμένοι σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, περιπλανώμενοι

σε Ανατολή και Δύση, σε ένα no man’s land. Όπως είναι σήμερα για τους

καινούργιους εκπατρισμένους από χώρες αναστατωμένες πολιτικά ή οικονομικά»,

σημειώνει ο Ροβήρος Μανθούλης, ο οποίος δεν στέκεται δεσμευτικά στην εποχή της

χούντας, αλλά έχει κάνει ένα φιλμ «με δράση, αγωνία, χιούμορ και ερωτικές

περιπέτειες».

Δυνατές ερωτικές σκηνές

Η αλήθεια να λέγεται. Το φιλμ της Λάγιας Γιούργου «Αύριο θα ‘ναι αργά»

διαθέτει μία από τις ωραιότερες ερωτικές σκηνές στο ελληνικό σινεμά της

τελευταίας δεκαετίας, με πρωταγωνιστές τον Αλέξη Γεωργούλη και τη Μαρίνα

Καλογήρου! Με φόντο λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, από το Πέραμα ώς το

Μπουρνάζι, ο πρώτος ερμηνεύει έναν φυλακισμένο για μικροκλοπές που βγαίνει με

48ωρη άδεια, ερωτεύεται μια πόρνη που εγκαταλείπει τον προστάτης της και,

χωρίς λεφτά, στέγη και νόμο, με ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, θα προσπαθήσουν να

επιβιώσουν παράνομα στη σκληρή πραγματικότητα…

«Θέλω οι ρόλοι να περνάνε από μέσα μου, να κάνω τον ρόλο άνθρωπο και τα λόγια

του να έχουν συναίσθημα. Και όλες οι σκηνές στο φιλμ της Γιούργου, όπως και η

ερωτική, είναι δεμένες απόλυτα με το σενάριο», υποστηρίζει ο 28χρονος Αλέξης

Γεωργούλης, ο οποίος πρωταγωνιστεί και στο φιλμ του Νίκου Περράκη «Η φούσκα»

με ανάλογες σκηνές – και όχι μόνο. Καθώς στην ταινία του Περράκη όλα είναι

λούμπεν: Κοινωνία, εξουσία, πολιτικοί, ιδεολογίες, media, συναισθήματα, μέχρι

και οι… ψυχές.

«Ένα φιλμ για τον θυελλώδη έρωτα δύο εγκλωβισμένων νέων και την

απεγνωσμένη προσπάθειά τους να ξεφύγουν από το λούμπεν πεπρωμένο τους – και

της… πατρίδας τους; -, με φόντο την κοινωνικοπολιτική προοπτική της χώρας,

σε σχέση με το οικονομικό, το οργανωμένο και το αυθόρμητο έγκλημα», κατά τον

σκηνοθέτη! Ακραία και… κιτσάτη σάτιρα είναι και το «Εφάπαξ» του Νίκου

Ζαπατίνα, με τον Πέτρο Φιλιππίδη, που ήδη έχει «κλείσει» την καριέρα της στις

αίθουσες.

Έπειτα από 20 χρόνια, ο Γιάννης Φέρτης επιστρέφει στον ελληνικό κινηματογράφο

και μάλιστα δεν αρνήθηκε να ξυρίσει γουλί το κεφάλι του, όπως απαιτεί το

σενάριο της ταινίας «Όνειρα γλυκά», του Παντελή Παγουλάτου! Στο φιλμ ο Γιάννης

Φέρτης είναι χρόνια παντρεμένος με την Μπέτυ Λιβανού και το «τρίτο πρόσωπο»

που τους αναστατώνει είναι ο Χρήστος Νομικός. Παράλληλα, υπάρχει και η ζωή των

25χρονων παιδιών τους – όπως και η δυνατή ερωτική σκηνή μεταξύ της Βαλέριας

Χριστοδουλίδου και του Γιάννη Καραγιωργόπουλου…

«Πρόκειται για την ιστορία ενός διαχρονικού ερωτικού τριγώνου, με τα μυστικά

και τα ψέματα της ζωής τους. Και, φυσικά, κινητήρια δύναμη των πάντων είναι ο

έρωτας που, βέβαια, αλλιώς τον «βλέπουν» οι ώριμοι από τους νεώτερους», λέει ο

σκηνοθέτης Παντελής Παγουλάτος.

«Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, με εμμονές, αδυναμίες, αγκυλώσεις, που

ταξιδεύουν στην καθημερινότητα, γυρεύοντας επικοινωνία» είναι για τη

σκηνοθέτιδα Κλεώννη Φλέσσα οι ήρωες της πρώτης της ταινίας «Πάμε για ένα

ούζο», οι οποίοι κυκλοφορούν, ερωτεύονται και… μπερδεύονται συναισθηματικά.

Στο άλλο άκρο κινούνται οι ήρωες και η ατμόσφαιρα της ταινίας του Δημήτρη

Μακρή «Όσο υπάρχει αλκοόλ». Εγκατάλειψη, παρακμή και μπόλικο αλκοόλ που

θολώνει το μυαλό του ερωτικού τριγώνου του, που ζει «ξεχασμένο» στο Μιλάνο.

Άλλη εκδοχή του αδιέξοδου – πάντα… – ερωτικού τριγώνου βιώνουν οι

ήρωες της ταινίας «Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα», της Στέλλας Θεοδωράκη,

με τους Μιχαήλ Μαρμαρινό, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Δημήτρη Σιακάρα. Πρόκειται για

έναν «βαθύ ανέφικτο έρωτα, μέσα σ’ ένα ερωτικό τρίγωνο, μια ιστορία

εμπιστοσύνης που δεν κατακτιέται, καθώς οι ήρωες δεν καταφέρνουν να δουν τους

εαυτούς τους κατάματα», κατά τη σκηνοθέτιδα. Ερωτικό τρίγωνο, φόνος και

κυνηγητό κυριαρχούν και στο φιλμ του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Κουράστηκα να

σκοτώνω τους αγαπητικούς σου», με τη σέξι Θεοφανία Παπαθωμά, που έχει ήδη

προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Πιστολίδι, ναρκωτικά κι όποιον πάρει ο Χάρος…

«Ο χαμένος τα παίρνει όλα» ή ο ένας εναντίον του άλλου και ο Θεός… εναντίον

όλων. Το νέο φιλμ του «οργισμένου» – πάντα – Νίκου Νικολαΐδη κλείνει με

απελπισμένο εξαγνισμό των ηρώων του μία τριλογία του («Τα κουρέλια τραγουδάνε

ακόμα», «Γλυκιά συμμορία»). Ο ροκάς Γιάννης Αγγελάκας – με λάμψη σταρ στο

«πανί» – υποδύεται έναν παρακμιακό μικροκακοποιό που με άλλα τέσσερα

«αποβράσματα» τα βάζουν – μαστουρωμένοι μονίμως, χωμένοι σε ρέιβ πάρτι… – με

την Αστυνομία, τα κανάλια, την «εξουσία» και την τακτοποιημένη επιθυμία χωρίς

όνειρα, κραυγάζοντας: «Σημασία έχει… όχι πια εδώ»!

«Έργο μινόρε για δύο κλεμμένα περίστροφα και πέντε φίλους που βυθίζονται στον

νυχτερινό κόσμο των νονών και των χαφιέδων, χαλάνε τα παιχνίδια τους και

ανατρέπουν το σόου των μπάτσων και των media», υποστηρίζει ο 60χρονος Νίκος

Νικολαΐδης, ο οποίος δεν έχει καμία διάθεση να το «βάλει κάτω».

Ένας 35χρονος – Βαγγέλης Μουρίκης – με σκοτεινό παρελθόν (χρήση και εμπορία

ναρκωτικών) είναι «Ο βασιλιάς», του Νίκου Γραμματικού (σενάριο του σκηνοθέτη

με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο). Αποφασίζει να πάει να ζήσει μόνιμα στο κτήμα του

πατέρα του στην Πελοπόννησο. Η παρουσία του, όμως, θα ξεσηκώσει την κοινή

γνώμη των φιλήσυχων κατοίκων και η σύγκρουση θα είναι βίαιη και ακραία, καθώς

θα φτάσουν στο σημείο να τον κυνηγήσουν στα βουνά για να τον «φάνε»!

«Ο ήρωας είναι ένα τσογλάνι που γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος για την

νεόπλουτη κοινωνία της ελληνικής επαρχίας με τα ωραία σπίτια, η οποία δεν τον

ανέχεται και τον εξοντώνει», λέει για την ταινία του ο Νίκος Γραμματικός,

τονίζοντας ότι το στόρι του «ακουμπάει» σε αληθινή ιστορία και είναι

επηρεασμένο από το δράμα του Ιησού.

Αρπαχτές και «εξόριστοι»

Με κομπίνες κι αρπαχτές, «εξόριστοι» σ’ ένα τροχόσπιτο-μπαρ ζουν οι ήρωες της

ταινίας «Γύρω γύρω όλοι» του νεώτατου – γεννήθηκε το ’76 – σκηνοθέτη Γιάννη

Δράκου που υπογράφει σενάριο-σκηνοθεσία ως Atlas El Dragon! Ο δε Γιώργος

Μιχαλακόπουλος είναι ο ήρωας-αφηγητής στο μη «ορθόδοξο» ντοκιμαντέρ «Εγκώμιο

βραδύτητας» του 37χρονου Γιάννη Λεοντάρη. Με τη βιομηχανία του θεάματος και

της πληροφορικής να ανάγει τον χρόνο σε σταρ, με αφορμή το Millennium, και τον

ήρωα να παραδέρνει από τα video games και τα fast food ώς τα ροζ τηλέφωνα…

Δεκαπεντάχρονοι τρόφιμοι ιδρυμάτων είναι οι πέντε ήρωες της ταινίας του Νίκου

Κορνήλιου «Ο κόσμος ξανά», που το σκάνε για να βρουν τις ρίζες τους και να

ανακαλύψουν το «μακρινό παρελθόν του κόσμου». Το ίδιο «ταραγμένο», αλλά σε

διαφορετικά… ντεσιμπέλ, είναι και το ντοκιμαντέρ «Χορεύοντας με τον Raidel –

Ο Κουβανός γείτονας», του Αλέξη Τσάφα, για τους Κουβανούς που ζουν μόνιμα στην Αθήνα.

INFO

Το 43ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πραγματοποιείται από τις 8 έως τις 17 Νοεμβρίου.

Φέτος, το «Πανόραμα» του Ελληνικού Κινηματογράφου αναμένεται να κλέψει την

παράσταση, καθώς από τις 23 ταινίες οι 15 κάνουν εκεί την πρώτη προβολή τους.