Αναζήτηση
Η ομιλία μου…
… αυτή είναι η δεύτερη μέσα σε λίγους μήνες. Και είναι κακό σημάδι, αφού
σημαίνει πως ακόμη δεν έχουμε ειρήνη – μάλιστα, ετοιμαζόμαστε να πάμε να
σκοτώσουμε και άλλους ανθρώπους. Κουράστηκα πια να ακούω τη φωνή μου. Με
ακούει, λοιπόν, κανείς άλλος; Είναι βέβαια αδύναμη η δική μου φωνή για να
ακουστεί. Γι’ αυτό, τούτη τη φορά αποφάσισα να προσθέσω και τις φωνές άλλων
παιδιών. Παιδιών σαν τον Αλί, που ήταν μόλις τριών χρόνων, όταν σκοτώσαμε τον
πατέρα του στον Περσικό. Έσκαβε με τα νύχια του επί τρία χρόνια το μνήμα του
πατέρα του και φώναζε: «Τώρα μπορείς να βγεις, μπαμπά. Οι άνθρωποι που σε
έχωσαν εκεί μέσα έφυγαν».
Και παιδιών…
… σαν τα παιδιά της Βασόρας που παίζουν στα χώματα την ίδια ώρα που πάνω από
τα κεφάλια τους αντηχούν οι σειρήνες, γιατί εξακολουθούμε να τους ρίχνουμε
βόμβες. Μας ακούτε, επιτέλους; Θα προσθέσω στις φωνές μας και τη φωνή του
δεκάχρονου Μοχιμπολάχ από το Αφγανιστάν, που μάζευε ξύλα για το σπίτι του,
όταν βρήκε μια από εκείνες τις φανταχτερές κίτρινες βόμβες με το αλεξίπτωτο.
Ποιο παιδί θα μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό; Ο Μοχιμπολάχ έχει ένα
χέρι. Από το Αφγανιστάν, ακούστε τη φωνή της εξάχρονης Παλίκο. Την κουβάλησαν
στο νοσοκομείο με τα γιορτινά της. Ήταν πιο τυχερή από τους γονείς της. Είχαν
πάει στον γάμο που βομβαρδίσαμε κατά λάθος.
Ίσως να ακούτε…
|
|
… τις φωνές των παιδιών από την Παλαιστίνη. Του Σαμί, που σκοτώθηκε με μια
σφαίρα στο κεφάλι από έναν Ισραηλινό στρατιώτη πριν κλείσει τα δώδεκά του
χρόνια. Της δεκάχρονης Ραχίμ, που σκοτώθηκε στην αυλή του σχολείου της. Και
των παιδιών της οικογένειας Ματάρ, από δύο μηνών έως δεκαεπτά χρόνων, που
σκοτώθηκαν όλα, όταν ένας Ισραηλινός πιλότος με ένα αεροπλάνο αμερικανικής
κατασκευής έριξε στο σπίτι τους μια βόμβα ενός τόνου. Τον πιλότο τον είχε
στείλει ο Αριέλ Σαρόν, που ο πρόεδρος Μπους αποκαλεί «άνθρωπο της ειρήνης».
Δεν μας ακούτε; Δεν ακούτε τις φωνές των παιδιών του Ισραήλ; Η μικρή Ραάγια
και ο δίχρονος Χέμντα σκοτώθηκαν μαζί με τους γονείς τους σε μια πιτσαρία από
έναν Παλαιστίνιο καμικάζι. Και άλλα δώδεκα παιδιά σκοτώθηκαν από έναν τέτοιο
βομβιστή σε ένα νάιτ κλαμπ του Τελ Αβίβ. Μας ακούτε τώρα;
Πόσα παιδιά…
… ακόμη πρέπει να υποφέρουν, πόσα πρέπει να σκοτωθούν, για να μπορέσετε να
μας ακούσετε; Χωρίς παρεξήγηση, δεν θέλω να ξαναβρεθώ στη δυσάρεστη θέση να
βγάλω λόγο για την ειρήνη. (Από την ομιλία της δωδεκάχρονης Αμερικανίδας
Σαρλότ Όλντεμπρον, μαθήτριας Δημοτικού του Μέιν, σε αντιπολεμική διαδήλωση. Η
μητέρα της περιμένει τα σχόλιά σας στη διεύθυνση aldebron@ainop. com.).
