Αναζήτηση
Με αφορμή τις αντιδράσεις πανεπιστημιακών σε υπόδειξη του υπουργείου
Παιδείας, σύμφωνα με την οποία δεν είναι δυνατή η εκπόνηση και η υποβολή
διδακτορικής διατριβής σε ελληνικό πανεπιστήμιο σε ξένη γλώσσα, η κ. Αγγελική
Χρονοπούλου και ο κ. Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος, μαθηματικοί και εκδότες του
περιοδικού «Σύγχρονη Εκπαίδευση», γράφουν μεταξύ άλλων:
«Υποστηρίζεται ότι ενώ η Ελλάδα έχει τα “προσόντα” αρνείται, στα πλαίσια μιας
“επιεικώς κοντόφθαλμης πολιτικής” να “επιτρέψει τη διδασκαλία και την οργάνωση
εκπαιδευτικών προγραμμάτων στην αγγλική και την παροχή αδειών για την
εγκατάσταση ξενόγλωσσων πανεπιστημίων»!!! στο ελληνικό έδαφος. Αλλά υποχρεώνει
ακόμα “οποιονδήποτε επιθυμεί να σπουδάσει σε ελληνικό εκπαιδευτικό ίδρυμα, να
γράψει τη διατριβή / εργασία του στην ελληνική γλώσσα”!!!
Μια ερώτηση μόνο έχουμε για όσους, κύρια πανεπιστημιακούς, ενστερνίζονται
παρόμοιες απόψεις: στην Αγγλία, όπου προφανώς σπούδασαν, τη διδακτορική τους
διατριβή στα ελληνικά την υποστήριξαν ή μήπως στα αμερικανικά πανεπιστήμια
υποστηρίζεται η διατριβή στα τουρκικά αντί στα αμερικανικά; Ή, τέλος, σε
Γερμανία, Γαλλία η διατριβή υποστηρίζεται στα βουλγαρικά!!!
Η ουσία, λοιπόν, είναι ότι οι κ.κ. καθηγητές, αμειβόμενοι με τα χρήματα του
ελληνικού λαού, βλέπουν ώριμο αίτημα την υποβάθμιση της ελληνικής γλώσσας με
το να μη χρησιμοποιείται στην Ελλάδα η ελληνική γλώσσα ως υποχρεωτική για τη
διδακτορική διατριβή. Η τάση αυτή να απομονώνεται το επιστημονικό αντικείμενο
από την ελληνική γλώσσα, καθιστά επισφαλή ακόμα και τη διατήρηση της
πολιτιστικής μας ακεραιότητας.
Στα πλαίσια της συλλογιστικής αυτής, κάποιες χώρες έχουν υποχρέωση και τους
αναγνωρίζεται το δικαίωμα να εξάγουν πολιτισμό μαζί με τη γλώσσα τους και την
κουλτούρα τους και κατατάσσονται στην α’ βαθμίδα (Αγγλία, Αμερική, Γαλλία,
Γερμανία) και κάποιες, όπως η Τουρκία, η Βουλγαρία (ο κατάλογος είναι μεγάλος
και παραμένει ανοιχτός) και ευτυχώς όχι ακόμα η Ελλάδα, έχουν την υποχρέωση
(σύμφωνα και με το “δόγμα Άννας Διαμαντοπούλου”) να εξάγουν τον “πολιτισμό”
τους σε δανεική γλώσσα!!!
Αν είναι δυνατόν!!! Έχουν ήδη σαλπίσει άτακτη υποχώρηση…
Ο πολιτισμός είναι “εξαγώγιμο προϊόν” μόνο στη βάση της γλώσσας και της
κουλτούρας της χώρας που παράγεται. Δεν κατανοούμε, λοιπόν, γιατί η ελληνική
διανόηση, στο μέτρο της ευθύνης που της αναλογεί, θα πρέπει να αποστεί του
δικαιώματος να μιλά, να γράφει και να διαλογίζεται στη μητρική (ελληνική)
γλώσσα;
Είναι άλλωστε, γνωστή η πρακτική του τεμαχισμού:
* Διαμαρτυρόμαστε (και με επώνυμα κείμενα) στα πλαίσια της “κοινής
ευρωπαϊκής ρίζας” για τον αποκλεισμό των άλλων γλωσσών από τις διατριβές,
* στο επόμενο βήμα επιτρέπεται εναλλακτικά η χρήση στη διατριβή της
ελληνικής ή / και άλλης γλώσσας και
* τέλος, όχι στο πολύ μακρινό μέλλον, επιβάλλεται η χρήση της ελληνικής
ως δεύτερης γλώσσας (βοηθητικής) και η αποξένωση από τις ρίζες εξελίσσεται
συστηματικά…».
