Τα πολλά λάθη των ανθρώπων που τον υπηρετούν ή τον εκμεταλλεύονται φαίνεται να

πληρώνει εφέτος ο ελληνικός τουρισμός. Από κάθε γωνιά της τουριστικής Ελλάδας

ακούονται διαμαρτυρίες και παράπονα ότι δεν έχει κόσμο, ότι τα ξενοδοχεία

είναι άδεια, ότι εστιατόρια και ταβέρνες αναζητούν πελάτες με τα… κιάλια,

ότι πολλά «ρουμς του λετ» παραμένουν κλειστά.

Ώστε έτσι ε; Τους λυπάμαι όλους αυτούς που κλαίνε τώρα και συμπάσχω μαζί τους.

Τουλάχιστον όσο με λυπούνταν και συνέπασχαν εκείνοι μαζί μου πέρυσι, πρόπερσι

και αντιπρόπερσι. Όταν τους παρακαλούσα για ένα δωμάτιο και μου απαντούσαν ότι

τα «έχουν πιάσει όλα οι ξένοι». Όταν μου ζητούσαν τον μισό μισθό μου για να

μου νοικιάσουν ένα άθλιο δωμάτιο με μυρμήγκια και κατσαρίδες γεμάτο. Στο οποίο

το ντους δεν λειτουργούσε, τα σκουπίδια τα μάζευαν κάθε εβδομάδα, το νερό

ερχόταν λίγες ώρες το εικοσιτετράωρο και τα κρεβάτια έτριζαν περισσότερο και

από αυτά του στρατού.

Λυπάμαι και τους εστιάτορες ή ταβερνιάρηδες όσο με λυπούνταν και εμένα τα

προηγούμενα χρόνια που με άφηναν να περιμένω με τις ώρες για να μου σερβίρουν

μια κρύα και μισή μερίδα φαγητό, όταν δεν είχαν άλλη σαλάτα παρεκτός «γκρικ

σάλατ» που μου τη χρέωναν ως φιλέτο, επειδή έβαζαν μέσα τρεις ελιές και λίγο

τρίμμα φέτας. Που είχαν μόνο μία μάρκα μπίρας και αυτή ζεστή, όταν με σέρβιραν

με τα μισά δάκτυλά τους μέσα στο πιάτο μου, γυμνοί από τη μέση και πάνω,

αξύριστοι και με ύφος σαν να μου έλεγαν: μεγάλη η χάρη σου που σε σερβίρουμε.

Και αλίμονό μου αν έλεγα κουβέντα, αν ζητούσα λίγο νερό στο τραπέζι, λίγο ψωμί

ακόμη.

Όσο για τους ξενοδόχους, τι ωραία που μας φέρνονταν! Βάπτιζαν μπάνγκαλοου

κάποια άθλια παραπήγματα, ζητούσαν τη μάνα και τον πατέρα τους, όχι παιδιά και

προσοχή στο νερό. Αυτοί όμως φαίνεται ότι δεν έβαλαν μυαλό: Το περασμένο

Σαββατοκύριακο συνάδελφος πλήρωσε σε πασίγνωστο παραλιακό ξενοδοχειακό

συγκρότημα της Αττικής τριακόσια πενήντα ευρώ τη βραδιά για ένα υποτιθέμενο

μπάνγκαλοου, που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα απλό δωμάτιο στην άκρη

του συγκροτήματος και μόνο με πρωινό. Και ο διευθυντής τού παραπονιόταν ότι

«εφέτος περνάμε μεγάλη κρίση».

Τους λυπάστε κι εσείς; Συγκρατηθείτε: με τα μυαλά που έχουν, τα χειρότερα για

τον ελληνικό τουρισμό δεν ήλθαν ακόμη…