112 ταινίες, ένα βραβείο Όσκαρ, πέντε γάμοι. Ο Ροντ Στάιγκερ υπήρξε ένας από

τους σημαντικότερους ρολίστες του Χόλιγουντ, κατάφερε όμως να μην εξαρτηθεί

ποτέ από τα μεγάλα στούντιο, θέλοντας να προστατεύσει την «ελευθερία της

επιλογής» του, όπως έλεγε συχνά

Ένας πολύ σημαντικός ηθοποιός του αμερικανικού κινηματογράφου, ο Ροντ

Στάιγκερ, πέθανε χθες στα 78 του. Ο Ροντ Στάιγκερ νοσηλευόταν σε κλινική του

Λος Άντζελες, υποφέροντας από νεφρική ανεπάρκεια αλλά και από πνευμονία. Το

1967 πήρε Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Ιστορία

ενός εγκλήματος». Ήταν όμως ήδη γνωστός από το 1954 όταν ερμήνευσε τον ρόλο

του μεγάλου αδελφού του Μάρλον Μπράντο στο «Λιμάνι της αγωνίας» του Ελία

Καζάν. Ρόλος που του έδωσε, σε ηλικία 29 ετών, την πρώτη του υποψηφιότητα για

Όσκαρ ερμηνείας. Νωρίτερα έπαιζε στο θέατρο και στην τηλεόραση. Από τις

ταινίες που τον καθιέρωσαν είναι και ο «Δόκτωρ Ζιβάγκο» όπου έπαιζε τον ρόλο

του Κομαρόφσκι. Ο ίδιος έδειχνε προτίμηση για τον ρόλο του στον

«Ενεχυροδανειστή» του Σίντνεϊ Λιούμετ (1965). Έπαιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο,

τον ρόλο ενός Εβραίου που επέζησε από το Ολοκαύτωμα και έγινε ενεχυροδανειστής

στο Χάρλεμ.

Έχει ερμηνεύσει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε βιογραφικά έργα: έχει υποδυθεί

μεταξύ άλλων τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ’, τον Πόντιο Πιλάτο (στον «Ιησού από τη

Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι), τον Ναπολέοντα (στο «Βατερλώ»), τον Αλ Καπόνε,

τον Ρασπούτιν, τον Ρούντολφ Ες, τον Μουσολίνι.

Στην καριέρα του έχει παίξει πολλούς δεύτερους ρόλους πλάι στα περισσότερα από

τα μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου. Γκάρι Κούπερ, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Τζιαν

Μαρία Βολοντέ, Χένρι Φόντα, Άντονι Κουίν, Μπαρτ Λάνκαστερ, Ρότζερ Μουρ, Άντονι

Χόπκινς (με τον οποίο θεωρούσε ότι είχε κοινές αντιλήψεις) είναι μερικοί από

αυτούς.

Έχει μάλιστα ερμηνεύσει ρόλους βασισμένους σε κείμενα μεγάλων συγγραφέων, όπως

οι Γκράχαμ Γκριν, Τζέιμς Τσέιζ, Αλμπέρτο Μοράβια, Τζακ Λόντον, Τόμας Μαν.

Ο Ροντ Στάιγκερ δεν γνώρισε ποτέ πατέρα (οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν ενός

έτους και έκτοτε δεν τον ξαναείδε – «αν ερχόταν ξαφνικά και μου έλεγε «είμαι ο

πατέρας σου», ή θα γινόμουν κομμάτια ή θα τον χτυπούσα», είπε κάποτε σε μια

συνέντευξη) και μεγάλωσε με μία αλκοολική μητέρα. Παράτησε πρόωρα το σχολείο

και κατετάγη 16 ετών στο Πολεμικό Ναυτικό. Τον δέχτηκαν διότι δεν κατάλαβαν

πόσο μικρός ήταν. Κάτι όχι και τόσο παράλογο, αν σκεφτεί κανείς ότι αργότερα

θα έπαιζε τον ρόλο του μεγάλου αδελφού ή του πατέρα ηθοποιών συνομηλίκων του,

όπως του Μάρλον Μπράντο και του Πολ Νιούμαν. Πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

και μετά, ως βετεράνος, κέρδισε μια θέση φοίτησης στο New York Theater Wing

και στο Actor’s Studio.

Η καλλιτεχνική του πορεία σημαδεύτηκε από σοβαρά προβλήματα στη δεκαετία του

’70, όταν χρειάστηκε θεραπεία για να καταπολεμήσει μία αρκετά βαριάς μορφής

κατάθλιψη που κράτησε επτά – οκτώ χρόνια. Παρ’ όλ’ αυτά, επανέκαμψε και έπαιξε

πολλές φορές – έστω και σε μεγάλη ηλικία και με μικρότερους ρόλους απ’ ό,τι

στο παρελθόν – πλάι σε καινούργιους πρωταγωνιστές της οθόνης, όπως ο Ντέντζελ

Ουάσιγκτον, ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, η Μέλανι Γκρίφιθ, ο Αντόνιο Μπαντέρας, η

Σάρον Στόουν.

Πριν από δύο χρόνια ο Στάιγκερ έκανε τον πέμπτο του γάμο.

«Σωκράτης» στην Ελλάδα

Ο Ροντ Στάιγκερ ήρθε το περασμένο καλοκαίρι στην Αθήνα προκειμένου να

ερμηνεύσει τον ρόλο του Σωκράτη στην παράσταση «Η αυγή του πολιτισμού». Με την

ευκαιρία εκείνη είχε μιλήσει στα «ΝΕΑ» για την καριέρα του: «Ποτέ δεν

συνδέθηκα με τα μεγάλα στούντιο. Γιατί ήθελα ο ρόλος ενός έργου να είναι

επιλογή μου. Δεν θέλω να παίξω ένα ρόλο μόνο διότι ανήκω σε ένα στούντιο, είτε

μου αρέσει ο ρόλος είτε όχι. Ήθελα να προστατεύσω λοιπόν την ελευθερία της

επιλογής. Στην περίπτωση αυτή, αν είμαι κακός είναι δικό μου λάθος. Έτσι δεν

έχω ανάγκη να τριγυρνάω και να προσπαθώ να πείσω τον κόσμο ότι επρόκειτο για

λάθος του στούντιο. Επειδή εγώ δεν ήθελα να παίξω αυτό τον ρόλο. Ποτέ λοιπόν

δεν έγινα κτήμα του Χόλιγουντ. Και έπαιξα συνολικά σε 112 ταινίες. Πάντοτε

έψαχνα να κάνω κάτι το διαφορετικό. Αν δεν έκανα κάτι τέτοιο, ο κινηματογράφος

θα ήταν βαρετή ασχολία, δεν θα υπήρχε διέγερση ούτε αίσθηση περιπέτειας στη

ζωή μου».