Αποτελεί, ασφαλώς, υποχρέωση των πολιτικών να βρίσκονται κοντά στους πολίτες,

να αφουγκράζονται το λαϊκό αίσθημα και να εξετάζουν τα προβλήματα που υπάρχουν

στις διάφορες περιοχές της χώρας. Κατ’ εξοχήν, αυτό ισχύει για τους πολιτικούς

αρχηγούς οι οποίοι, επειδή παραμένουν το περισσότερο χρονικό διάστημα στην

πρωτεύουσα, κινδυνεύουν να αποξενωθούν από την πραγματικότητα που

αντιμετωπίζει η υπόλοιπη χώρα. Πολύ περισσότερο που η συγκεντρωτική δομή του

κρατικού μηχανισμού και ο υδροκεφαλισμός της Αθήνας δυσκολεύουν ακόμη πιο πολύ

την κατανόηση των προβλημάτων της επαρχίας.

Με αυτή την έννοια οι περιοδείες των πολιτικών αρχηγών στην επαρχία θα

μπορούσαν να είναι πολλαπλά χρήσιμες και αποτελεσματικές, τόσο για την

αντιμετώπιση των διαφόρων προβλημάτων όσο και για τη δική τους γνώση.

Όμως ο τρόπος που γίνονται και χρησιμοποιούνται αυτές οι περιοδείες από τους

πολιτικούς αρχηγούς μόνο οι στόχοι τους οποίους υποτίθεται ότι επιδιώκουν δεν

επιτυγχάνονται. Αυτές οι εικόνες των πολιτικών αρχηγών να εκδράμουν στην

επαρχία τα Σαββατοκύριακα, με τη συνοδεία πλήθους τηλεοπτικών συνεργείων, με

διάφορους παρατρεχάμενους και χειροκροτητές, μοιάζουν μάλλον με τις εξορμήσεις

των μπουλουκιών με εξ Αθηνών καλλιτέχνες που επέδραμαν στην επαρχία πριν από

αρκετές δεκαετίες δήθεν για να την εκπολιτίσουν, αλλά στην πραγματικότητα για

να κάνουν τις περίφημες αρπαχτές. Μόνο που τώρα, αντί χρημάτων, οι αρπαχτές

γίνονται (αν γίνονται) σε ψήφους.

Και αυτό γιατί οι πολιτικοί αρχηγοί, αντί να εξετάζουν τα τοπικά προβλήματα

και να ακούν τους πολίτες, το μόνο που κάνουν είναι να μεταφέρουν και στην

επαρχία τις μεταξύ τους διαμάχες που άρχισαν στην Αθήνα.

Αποτελούν, εδώ και χρόνια, προσφιλές τηλεοπτικό θέαμα κάθε Σαββατοκύριακο οι

εικόνες των… ακροβολισμένων σε διάφορες γωνιές της χώρας πολιτικών αρχηγών

αφ’ ενός να αλληλοκατηγορούνται και αφ’ ετέρου να ανακαλύπτουν – δήθεν

έκθαμβοι – διάφορες ομορφιές της ελληνικής υπαίθρου. Και θα μπορούσαν να ήταν

πράγματι ωραίες εικόνες, αν πίσω από αυτές δεν κρύβονταν η ουσία των

προβλημάτων και η υποκρισία της πολιτικής…