Λίγες εβδομάδες πριν από τον διορισμό του στην καγκελαρία, τον Ιανουάριο
του 1933, όλα έμοιαζαν πιθανά για τον Χίτλερ. Περισσότερο η αποτυχία. Ώσπου
κάποιος προέβλεψε αναπόδραστη νίκη. Και με τον πιο τραγικό τρόπο,
επιβεβαιώθηκε. Ο μόνος που έδωσε θάρρος στον εν αναμονή δικτάτορα. Ήταν όμως
Εβραίος…
|
«Βλέπω νίκη για σένα. Καμία δύναμη δεν μπορεί να τη σταματήσει», προέβλεψε για τον Χίτλερ ο Έρικ Γιαν Χάνουσεν
|
Η πολιτική ατμόσφαιρα προμήνυε καταστροφή. Τα αποτελέσματα των εκλογών στη
Γερμανία τον Νοέμβριο του 1932 ήταν απογοητευτικά για τον ιδρυτή του
Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Οι ναζί, περιοριζόμενοι στο ένα τρίτο των εδρών
του γερμανικού Κοινοβουλίου, μετρούσαν απώλειες. Και τα οικονομικά πήγαιναν
από το κακό στο χειρότερο. Ύστερα από την προεκλογική περίοδο, τα σεντούκια
είχαν αδειάσει. Το ένα μετά το άλλο, μέλη του κινήματος εγκατέλειπαν τον…
«αγώνα». Ο Χίτλερ απειλούσε ότι θα αυτοκτονήσει. Και οι αμφισβητίες πλήθαιναν:
«Έχει τη στόφα να ‘ναι ο Φύρερ μας;».
Ήταν ακριβώς η στιγμή που ο Χίτλερ αναζήτησε καταφύγιο στη μεταφυσική.
Πνιγμένος από απόγνωση και δυσαρέσκεια, κάλεσε τον πιο ξακουστό «μάντη» στο
αρχηγείο που είχε εγκαταστήσει στο ξενοδοχείο «Κάισερντορφ» του Βερολίνου. Ο
Έρικ Γιαν Χάνουσεν, 43 ετών, είχε τη φήμη του καλύτερου «προφήτη» της εποχής.
Ήταν ο άνθρωπος το όνομα του οποίου στην Κεντρική Ευρώπη συνδεόταν άρρηκτα με
τα ψυχικά φαινόμενα. Ο επίσης αυστριακής καταγωγής και αμφισβητούμενος
Χάνουσεν λέγεται ότι προέβλεπε το μέλλον. Αστρολόγος, υπνωτιστής, νοομάντης,
ήταν τα πάντα. Στο Βερολίνο, κάτι σαν ροκ σταρ… πριν εμφανιστούν οι γνήσιοι
εκπρόσωποι του είδους. Όταν τον Μάρτιο του 1932 ο Χάνουσεν έγραψε στην
εβδομαδιαία εφημερίδα του (Erik Jan Hanussen’s Berliner Wochenschau) ότι σε
έναν χρόνο ο Χίτλερ θα γινόταν καγκελάριος, οι περισσότεροι Βερολινέζοι
γέλασαν. Για εκείνους ο Χίτλερ δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας μεγαλομανής
κλόουν.
Η συνάντηση. Ο Χίτλερ δεν γέλασε καθόλου. Εκείνο το κρύο πρωινό του
Ιανουαρίου, ήταν γεμάτος αγωνία και φόβο. Η συνάντηση έπρεπε να μείνει
μυστική. Ο Χάνουσεν του ζήτησε να καθήσει στη μέση ενός δωματίου, εξέτασε τα
χέρια του, ψηλάφησε το κεφάλι του και βυθισμένος σε ένα διάλειμμα ύπνου
ψιθύρισε: «Βλέπω νίκη για σένα. Καμία δύναμη δεν μπορεί να τη σταματήσει».
Στο τέλος του μήνα, στις 30 Ιανουαρίου του 1933, ο Χίτλερ ορκιζόταν
καγκελάριος. Η τύχη τού είχε χαμογελάσει. Τα περί «αναπόδραστης
νίκης»…επιβεβαιώνονταν. Και ο «προφήτης του Γ’ Ράιχ» δικαιωνόταν αποθεωτικά
στα μάτια του νέου καγκελάριου. Που, αλίμονο, αν γνώριζε ότι εκείνος που είχε
τοποθετήσει τα χέρια του στο «άριο» κεφάλι του, ερμηνεύοντας ορθά τα
εκπληκτικά μηνύματα από το μέλλον, εκείνος που τον στήριξε στη μαύρη απελπισία
του… έφερε πιστοποιητικό γέννησης που δήλωνε «άρρην Εβραίος»!
Τα γεγονότα . Η ιστορία που αφηγείται ο Μελ Γκόρντον – συγγραφέας και
καθηγητής θεατρικών τεχνών στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνιας – στο νέο
του βιβλίο «Eric Jan Hanussen: Hitler’s Jewish Clairvoyant» είναι λίγο-πολύ
γνωστή στη Γερμανία. Όπως λέει ο ίδιος, «είναι σα να λέμε “ο αγαπημένος
ραβίνος του Χίτλερ”… και δεν είναι αστείο. Ο Χίτλερ και ο Χάνουσεν
συναντήθηκαν πράγματι 10 φορές το 1932 και το 1933. Ασφαλώς, αν ο Χίτλερ
γνώριζε ότι ο Χάνουσεν ήταν Εβραίος, θα τον εξόντωνε. Έτσι κι αλλοιώς, αυτό
δεν άργησε. Ύστερα από τη φωτιά στο Ράιχσταγκ, όλα άλλαξαν». Η φωτιά στο
Ράιχσταγκ στις 27 Φεβρουαρίου του 1933, άνοιξε τον δρόμο για την κατάργηση
όλων των πολιτικών ελευθεριών και την τραγική συνέχεια των γεγονότων… Ο
Χάνουσεν το είχε προβλέψει και αυτό. «Βλέπω μεγάλο σπίτι παραδομένο στις
φλόγες», είχε πει, παρουσία ναζί αξιωματούχων, στις 26 Φεβρουαρίου, στη
διάρκεια ομιλίας του. «Η φωτιά στο Ράιχσταγκ είναι μεγάλο θέμα – το πρώτο
μυστήριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν έχει λυθεί μέχρι σήμερα», προσθέτει ο
Γκόρντον, «σα να ‘ναι η δολοφονία ενός Ευρωπαίου Κέννεντυ… Ήταν έργο των
κομμουνιστών ή κάποιων άλλων; Εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει να διαρρέει από
την πλευρά των ναζί ότι ο Χάνουσεν ήταν υπεύθυνος ή είχε κάποια σχέση πάντως
με το γεγονός».
Το τέλος.Η ώρα του Χάνουσεν δεν άργησε να έρθει. Σε επιστολή προς ένα
συνάδελφό του, την οποία είχε γράψει με αόρατο μελάνι, ενημέρωνε: «Πάντα
πίστευα ότι τα περί Εβραίων ήταν απλώς ένα πολιτικό παιχνίδι τους για τις
εκλογές. Δεν ήταν». Στις 25 Μαρτίου του 1933 το πτώμα του βρέθηκε έξω από το
Βερολίνο.
Πολλά ερωτήματα όμως παρέμειναν χωρίς απάντηση. Ήταν πράγματι προικισμένος με
κάποια έκτη αίσθηση και αν ναι, πώς δεν προφύλαξε τον εαυτό του… ίσως και
άλλους; Και πώς είναι δυνατόν ένας Εβραίος να συνεργάζεται τόσο στενά με ένα
καθεστώς τόσο λυσσαλέα εχθρικό εναντίον τους;
Ο Γκόρντον καταθέτει τα δικά του στοιχεία: «Ένας επίσης μελλοντολόγος Εβραίος,
ο Φρεντ Μάριον είχε ρωτήσει τον Χάνουσεν αν φοβόταν για τη ζωή του, σε
περίπτωση που οι ναζί κατακτούσαν την εξουσία και η απάντηση που έλαβε ήταν
πως ο μελλοντολόγος του Χίτλερ ήθελε να τον πείσει πως υπάρχουν και καλοί
Εβραίοι, που δεν είναι κομμουνιστές ή καπιταλιστές. Αφελής σκέψη, αλλά πίστευε
ότι ο Χίτλερ χρειαζόταν τη φιλία του για να μάθει ότι υπάρχουν καλοί άνθρωποι
παντού».
Τον σκότωσαν γιατί γνώριζε πολλά
|
Έρικ Γιαν Χάνουσεν
|
Παρά τις εβραϊκές του ρίζες, ο Χάνουσεν είχε συνδεθεί στενά – και οικονομικά
ακόμη, δανείζοντας χρήματα – με τον Χίτλερ και το περιβάλλον του, ιδίως μετά
την τρομακτική πρόβλεψη για την εξέλιξη του ανθρώπου που συχνά αποκαλούσε
«φίλε μου, Αδόλφε». Ο Γκόρντον, επίσης Εβραίος, διαβεβαιώνει ότι ο Χάνουσεν με
κάποιον τρόπο συμμετείχε στην υπόθεση της φωτιάς, διαφορετικά δεν θα μπορούσε
να το ξέρει. «Εκτός κι αν πιστεύει κανείς στις μαντικές ικανότητες. Πράγμα που
αμφισβητώ». «Το άλλο ζήτημα που προκύπτει είναι γιατί τον σκότωσαν», συνεχίζει
ο συγγραφέας και δίνει μόνος του την απάντηση: «Γιατί γνώριζε πολλά». Η ίδια
πηγή αναφέρεται σε οπτικό υλικό από σεξουαλικά όργια ανώτατων αξιωματικών που
φέρεται να είχε στην κατοχή του ο Χάνουσεν. Επίσης, ο Γκέμπελς – υπουργός
Προπαγάνδας του Χίτλερ – και ο Γκέρινγκ – επίδοξος διάδοχός του – τον
θεωρούσαν παρείσακτο, ενώ η μεγαλύτερη αδυναμία του, σύμφωνα με τον Γκόρντον,
ήταν ότι ήταν Εβραίος.
