Αναζήτηση
|
|
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στον Βόλο το 1943.
ΑΓΑΠΑ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ: Τα παλιά λογοτεχνικά περιοδικά.
ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ: Την Αθήνα των αρχών του 20ού αιώνα.
ΕΛΠΙΖΕΙ: Να κάνει συχνότερα ταινίες.
ΣΥΓΧΩΡΕΙ: Την αναίδεια και το θράσος των ταλαντούχων.
ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ: Στην Ανατολική Θράκη.
ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ: «Εμείς οι άλλοι» του Γιάννη Κιουρτσάκη.
ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΙ: Οι συμφωνίες του Μάλερ.
Στις αρχές Φεβρουαρίου θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες η νέα ταινία
του Λάκη Παπαστάθη «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» που έχει ως θέμα τα
παιδικά χρόνια του Γεωργίου Βιζυηνού, με πρωταγωνιστή τον Ηλία Λογοθέτη. Είναι
η τρίτη ταινία του Λάκη Παπαστάθη που καταπιάνεται με ανθρώπους οι οποίοι
έζησαν και δημιούργησαν στα τέλη του 19ου αιώνα και αυτό γιατί, όπως λέει ο
ίδιος, «είναι η εποχή που μ’ αρέσει». Και εξηγεί το γιατί: Επειδή οι σπουδαίοι
εκείνοι άνθρωποι «δημιούργησαν τη νέα ελληνική λογοτεχνία»
ΕΡ.: «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον»… είναι ένα ταξίδι ζωής;
ΑΠ.: Πολλά ταξίδια ταυτοχρόνως. Ταξίδι δικό μας στον χρόνο και τη
λογοτεχνία, ταξίδι του διηγήματος στο φως της εικόνας.
ΕΡ.: Πώς θα χαρακτηρίζατε την ταινία;
ΑΠ.: Η αναμέτρηση της λογοτεχνίας με τον κινηματογράφο.
ΕΡ.: Είναι μια ιστορία παιδικής μνήμης και θανάτου;
ΑΠ.: Ακριβώς.
ΕΡ.: Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να μεταφερθεί ένα διήγημα στη μεγάλη
οθόνη;
ΑΠ.: Εύκολο και δύσκολο ταυτοχρόνως.
ΕΡ.: Όταν μάλιστα είναι του Γεωργίου Βιζυηνού;
ΑΠ.: Ναι.
ΕΡ.: Και όταν έχει γραφεί στα τέλη του περασμένου αιώνα;
ΑΠ.: … είναι η εποχή που μου αρέσει.
ΕΡ.: Τις μέρες που πέθανε ο Γεώργιος Βιζυηνός γεννήθηκε το σινεμά;
ΑΠ.: Ναι… και σήμερα 100 χρόνια μετά ο Βιζυηνός πετάει με τα φτερά
του κινηματογράφου.
ΕΡ.: Τι σας έχει γοητεύσει στη ζωή και το έργο του;
ΑΠ.: Η ζωή και το έργο του αλληλοτροφοδοτούνται.
ΕΡ.: Το ταξίδι ζωής ξεκινά από τη στιγμή που ο συγγραφέας μπαίνει στο
ψυχιατρείο;
ΑΠ.: Από το ψυχιατρείο ταξιδεύει η ψυχή του στα παιδικά χρόνια αλλά και
στη λογοτεχνία.
ΕΡ.: Ο Ηλίας Λογοθέτης ως Γεώργιος Βιζυηνός;
ΑΠ.: Τον φαντάζομαι να συναντάει όρθιος τον Βιζυηνό και να κοιτάζονται
στα μάτια για ώρα πολλή. Αμίλητοι.
ΕΡ.: Και σε διπλό ρόλο ως παππούς του;
ΑΠ.: Δεν είναι μόνον ο παππούς του. Είναι και ο ήρωας του διηγήματός
του. Είναι λογικό να τον παίζει ό ίδιος ο συγγραφέας.
ΕΡ.: Γιατί επιλέξατε ένα κοριτσάκι, τη 10χρονη Φραγκίσκη Μουστάκη να
υποδυθεί τον συγγραφέα στην παιδική του ηλικία;
ΑΠ.: Το πρόβλημα του φύλου καθορίζει την οικογένεια Βιζυηνού.
ΕΡ.: Έχετε μια αδυναμία στα γεγονότα και στις προσωπικότητες που έζησαν
στα τέλη του περασμένου αιώνα;
ΑΠ.: Θαυμάζω τη γενιά του 1880.
ΕΡ.: Γιατί;
ΑΠ.: Γιατί δημιούργησαν τη νέα ελληνική λογοτεχνία.
ΕΡ.: Και η προηγούμενη ταινία «Θεόφιλος» σ’ εκείνη την εποχή μας
ταξιδεύει;
ΑΠ.: Περίπου ναι.
ΕΡ.: Το ίδιο ισχύει και για την πρώτη σας ταινία «Ο καιρός των
Ελλήνων».
ΑΠ.: Απολύτως.
ΕΡ.: Μια ταινία εποχής δεν κρύβει από μόνη της αρκετές δυσκολίες στα
γυρίσματα;
ΑΠ.: Η αναπαράσταση της εποχής είναι ακριβή.
ΕΡ.: Τι κυρίως προσέξατε στην απεικόνιση εκείνης της εποχής;
ΑΠ.: Ήθελα να είναι οικεία στον σύγχρονο θεατή, γι’ αυτό και η
αναπαράσταση έγινε με κάποια αφαίρεση.
ΕΡ.: Και τι αποφύγατε;
ΑΠ.: Την αναπαράσταση της εποχής ως αυτοσκοπό.
ΕΡ.: Γιατί επιλέξατε για γυρίσματα την Ανατολική Θράκη και την
Κωνσταντινούπολη;
ΑΠ.: Είναι τα μέρη που έζησε ο Βιζυηνός, ο τόπος του.
ΕΡ.: Η συνεργασία σας με τους Τούρκους ηθοποιούς που συμμετέχουν στην
ταινία;
ΑΠ.: Άψογη.
ΕΡ.: Και η συνύπαρξη Ελλήνων και Τούρκων ηθοποιών;
ΑΠ.: Χωρίς κανένα πρόβλημα.
ΕΡ.: Στο σενάριο που γράψατε μαζί με την Έλενα Πάγκα και τη Μαριάννα
Κουτάλου πού ρίξατε το βάρος σας;
ΑΠ.: Στη σχέση του λόγου με την εικόνα.
ΕΡ.: Ποια θέση στην καρδιά σας έχει το «Παρασκήνιο»;
ΑΠ.: 26 χρόνια… σχεδόν τη μισή μου ζωή.
ΕΡ.: Γιατί πιστεύετε άντεξε αυτή η εκπομπή όλα αυτά τα χρόνια στην
τηλεόραση;
ΑΠ.: Ειλικρίνεια και αυθεντικότης…
ΕΡ.: Αλλά και για ποιο λόγο λείπουν παρόμοιες εκπομπές απο τη μικρή
οθόνη;
ΑΠ.: Γιατί τα πάντα γίνονται προϊόν που «πουλάει».
ΕΡ.: Η σχέση της ιδιωτικής τηλεόρασης με το ντοκιμαντέρ;
ΑΠ.: Θανατηφόρα.
ΕΡ.: Και η σχέση η δική σας με νέους σκηνοθέτες;
ΑΠ.: Θαυμασμού και αγάπης.
ΕΡ.: Κοιτάζοντας προς τα πίσω, για ποιο πράγμα έχετε μετανιώσει;
ΑΠ.: Που δεν πίστεψα περισσότερο στους φίλους μου.
ΕΡ.: Μια συμβουλή που θα δίνατε σε νέους κινηματογραφιστές;
ΑΠ.: Να είναι ο εαυτός τους.
