Αναζήτηση
|
|
Μέσα στη δίνη των μετασχηματισμών, ανασχηματισμών, Τάλιμπαν, Μάλιμπαν, Μαφίας
Μαλιμπράν, Μπους, Κους, Κουσκούς, Πάουελ, Τάιρον Πάουερ κ.τ.λ., ας στρέψουμε
για λίγο την προσοχή μας προς μια διεθνή οργάνωση, που ενώνει τις γυναίκες
όλου του κόσμου, ανεξάρτητα από φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτικές και
πολιτιστικές διαφορές, σε μια αδελφωμένη προσπάθεια για βελτίωση του κόσμου.
Ο λόγος για τον σοροπτιμισμό που από τις λατινογενείς λέξεις από τις οποίες
προέρχεται (soror = αδελφή, optime = αρίστη) σηματοδοτεί και το ιδεολογικό του
περιεχόμενο και εμπεριέχει την έννοια της αισιοδοξίας.
Ο πρώτος σοροπτιμιστικός όμιλος ιδρύθηκε πριν από 80 ακριβώς χρόνια, τον
Οκτώβριο του 1921, από μια ομάδα εμπνευσμένων επιστημόνων γυναικών στην πόλη
Όκλαντ της Καλιφόρνιας.
Τα ιδρυτικά στελέχη είχαν δύο αρχικούς στόχους: α) τη δυνατότητα των
γυναικών να επηρεάσουν θετικά στη διαμόρφωση ενός καλύτερου κόσμου και
β) την αξία της συλλογικής προσπάθειας.
Γρήγορα ο σοροπτιμισμός απλώθηκε σε όλη τη Γη και λειτουργούν σήμερα σε
περίπου 116 χώρες 3.500 όμιλοι, με πάνω από 200.000 μέλη.
Σκοποί του σοροπτιμισμού είναι η τήρηση υψηλών ηθικών αρχών στην άσκηση του
επαγγέλματος, της επιστήμης και κάθε δραστηριότητας, γενικότερα, στη ζωή.
Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα για την ανύψωση της θέσης
της γυναίκας.
Στην Ευρώπη ο πρώτος σοροπτιμιστικός όμιλος ιδρύθηκε το 1924 πού αλλού;
στο Παρίσι από την πλαστικό χειρουργό δρ Susenne Noel.
|
|
Στη χώρα μας ο πρώτος σοροπτιμιστικός όμιλος εμφανίσθηκε πού αλλού; στην
Αθήνα του 1950 από την αείμνηστο ιατρό – μικροβιολόγο, κυρία Πασιθέα
Ζουρούδη-Σαλιγγάρου (από τα Δωδεκάνησα).
Σήμερα, στη χώρα μας υπάρχουν 43 σοροπτιμιστικοί όμιλοι σε διάφορες πόλεις και
περιοχές, με περίπου 3.000 μέλη. Ο αριθμός τους συνεχώς αυξάνεται.
Γιατί; Διότι περισσότερο από μια οργάνωση ο σοροπτιμισμός είναι μια ιδέα, ένας
τρόπος σκέψης, μια μέθοδος ζωής. Είναι η βαθιά φιλία που ενώνει τα μέλη και
προσφέρεται απλόχερα σε όλους τους ανθρώπους και με κάθε τρόπο.
[Αυτό φάνηκε και από τη δραστηριοποίηση των ομίλων – ενώσεων – ομοσπονδιών
(Αμερικής, Ευρώπης, Μ. Βρετανίας – Ιρλανδίας, ΝΔ Ειρηνικού) στην υπόθεση των
Αφγανών γυναικών από τότε που εγκαθιδρύθηκε το καθεστώς των Ταλιμπάν].
Ο σοροπτιμισμός, όπως λέει και το καταστατικό του, είναι ο αγώνας για το
κτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου του αύριο με την επίγνωση ότι το αύριο αυτό
είναι η πράξη του σήμερα.
Γι’ αυτό πασχίζει και καλλιεργεί την ποιότητα στη σκέψη, στα αισθήματα, στις
πράξεις και προάγει την ανα-ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και των αξιών, όταν η
αγάπη, η ανθρωπιά και το ήθος θα έχουν ξαναβρεί το σχήμα τους.
Ξεφυλλίζοντας ένα από τα τελευταία τεύχη της τριμηνιαίας περιοδικής έκδοσης
«Ελληνίδες σοροπτιμίστριες», της σοροπτιμιστικής Ένωσης Ελλάδας, συναντούμε
άρθρα όπως το Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων της προέδρου της
Ένωσης, κυρίας Καλλιόπης (Πόπης) Αθανασίου, κάτω από τον μίτο του Ευριπίδη:
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος στη γη από το να χάνεις τα πατρικά σου χώματα»,
με άμεσες αναφορές στα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου.
Επίσης, στη ρουπρίκα «Κοινωνική Προσφορά» η Β’ αντιπρόεδρος της ΣΕΕ, κυρία
Πίτσα Βορβή, έχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Φτάσε όπου δεν μπορείς»
(από την «Αναφορά στον Γκρέκο» του Καζαντζάκη).
Ενώ η βραβευθείσα από τους πέντε ομίλους της Θεσσαλονίκης, ως «γυναίκα της
Μακεδονίας», κυρία Μαίρη Συμεωνίδου-Στεργιάδου, αξίζει με τα όλα της αυτή τη
διάκριση, καθώς επί 26 συνεχή χρόνια με ξεχωριστή αφοσίωση υπήρξε είτε
πρόεδρος είτε γραμματέας της «Μέριμνας Ποντίων Κυριών».
Όπως το Ρόταρυ για τους άνδρες, ο σοροπτιμισμός είναι το κίνημα που κάθε
γυναίκα με κοινωνικά και πνευματικά ενδιαφέροντα θα βρει τον χώρο που θα
μπορέσει καλύτερα να αποδώσει.
Ελληνίδες, λοιπόν, εμπρός για το σοροπτιμιστικό κίνημα. Αν μη τι άλλο, είναι
το μόνο που υπόσχεται λίγο οπτιμισμό, δηλαδή λίγη αισιοδοξία.
