Και ξαφνικά έπεσε η δροσιά σε μας τους φύλακες του κλεινoύ άστεως που μείναμε

αυτή τη βδομάδα, με κλήρωση, να το προστατεύουμε από καμιά… ξαφνική εισβολή.

Και ήρθαν απανωτές οι χαρές μιας απελευθερωμένης πόλης. Μόνο το να σκέφτεσαι

ότι αλλού γίνεται συνωστισμός για μια μερίδα τηγανητές πατάτες, ευφραίνεται η

καρδιά σου με το θέαμα των κλειστών περιπτέρων.

Η δροσιά, ως ευλογία της Παναγίας, έβαλε την εβδομάδα στη σωστή τροχιά της. Κι

έσβησε, η θεία χάρη Της, όσες φωτιές ετοιμάζονταν ν’ ανάψουν. (Για την

ακρίβεια: «ανέστειλε» την ανάφλεξή τους).

Ωστόσο, η εφημερίδα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την πολιτική ειδησεογραφία της

(την ντόπια βεβαίως, γιατί η διεθνής ελάχιστους αφορά), γι’ αυτό και δίνει

ραντεβού από τώρα για τον Σεπτέμβριο, οπότε όλοι θα επανακάμψουν, ελαφρώς

παχύτεροι, πιο μαυρισμένοι, έχοντας πειστεί πως το υδροκέφαλο τέρας της

πρωτεύουσας δεν τρέφεται παρά μόνο με ανθρώπινες σάρκες.

***

Το γαλλικό σύστημα των σχολικών διακοπών είναι από τα σοφότερα και προτείνω να

εφαρμοστεί και στα καθ’ ημάς. Τι κάνουν οι Γάλλοι δηλαδή: γνωρίζοντας πως το

παιδί αποτελεί τον μοχλό της οικονομίας μιας χώρας, χώρισαν τη χώρα τους σε

πέντε εκπαιδευτικά διαμερίσματα που το καθένα δικαιούται ενός δεκαημέρου

διακοπών μέσα στη σχολική χρονιά, αλλά σε διαφορετική χρονική περίοδο.

Έτσι αποφεύγεται ο συνωστισμός στα χειμερινά θέρετρα, η μετακίνηση δεν

επιφέρει συνωστισμό και η οικονομία της χώρας, με το σύστημα της ροτόντας,

γυρίζει όλο τον χρόνο ρολόι.

Εκτός από τα πενθήμερα Χριστουγέννων και Πάσχα που είναι κοινά για όλους και

τις θερινές διακοπές που κλείνουν τα σχολεία 15 μέρες αργότερα απ’ τα δικά μας

κι ανοίγουν 7 μέρες νωρίτερα, κάθε τρίμηνο ένα ή δύο διαμερίσματα της χώρας,

απολαμβάνουν ένα δεκαήμερο σχολικών διακοπών.

Αυτό γίνεται ιδιαίτερα αισθητό στις μεγάλες πόλεις. Στην ευρύτερη περιοχή του

Παρισιού, η ανακούφιση στο κυκλοφοριακό είναι εμφανής. Τα τρένα, καταχείμωνο,

γεμάτα γιατί κάθε οικογένεια φροντίζει το διάστημα αυτό να λείψει από την

πόλη. Ένας απ’ τους δυο εργαζόμενους γονείς συνοδεύει τα παιδιά στον τόπο των

διακοπών τους, ή ακόμα και οι νεαρότεροι παππούδες και γιαγιάδες.

Εμείς, αντίθετα, Χριστούγεννα, Πάσχα, Ιούλιο – Αύγουστο παθαίνουμε συμφόρηση.

Και μετρούμε τις εξόδους με τα ατυχήματα, όπως ο δείκτης της ευμάρειας μιας

οικογένειας προσμετριέται με το μέγεθος και τον αριθμό των πλαστικών σακουλών

που εναποθέτει κάθε πρωί στον κάδο των σκουπιδιών.

***

Ήρεμο μάτι του κυκλώνα η Ελλάδα, σαν να μη νοιάζεται γι’ αυτά που συμβαίνουν

ολόγυρά της. Μας απασχολούν τόσο πολύ τα δικά μας, τα εσωτερικά (που δεν

απασχολούν, ειρήσθω εν παρόδω, κανέναν άλλον) που αυτά που απασχολούν όλους

τους άλλους μοιάζουν να μας αφήνουν αδιάφορους. Το καζάνι των Σκοπίων και το

Μεσανατολικό. Σ’ αυτά τα δύο διακυβεύεται το μέλλον της Ευρώπης κι όχι στην

άφιξη, σε λίγο, του ευρώ.

***

Το θαύμα μπορεί να το κάνει μόνο η Μεγαλόχαρη. (Σε δημοσκόπηση,

παρεμπιπτόντως, της εταιρείας σφυγμομετρήσεων Θ.Ο.Λ. ή Λ.Ο.Θ. (Θέλουμε Ό,τι

Λέμε ή Λέμε Ό,τι Θέλουμε) για το ποιο από τα προσωνύμια της Παναγιάς είναι το

πιο ταιριαστό, 67% των ερωτηθέντων απάντησαν το Βρεφοκρατούσα ένα 13% Παναγιά

η Ελεούσα, 2,5% η Πελεκητή, 3% Μυροβλήτισσα, 1% Μαυριώτισσα, 0,5 Μαχαιρωμένη,

7% Τρυπητή (του Αιγίου), 6,1% Πολίτισσα, 0,9% Αθηνιώτισσα, 14% Σουμελά, 0,7

Μεσοσπορίτισσα, 11% Θεοσκέπαστη, 2% Πλατανιώτισσα, 0,1% Βατοπεδινή, 2%

Ξενοπούλα, 5% Πονολύτρια. Με το ίδιο ποσοστό 4,1% είναι τα παρακάτω

προσωνύμια: Μαντηλούσα, Δεομένη, Μεγαλομάτα, Γουρλομάτα, Φανερωμένη,

Χρυσοπηγή, Χρυσοσπηλιώτισσα κ.λπ.

Χρόνια πολλά, λοιπόν, σε όλες τις Μαρίες, Δέσποινες, Παναγιώτες, τις

Βρεφοκρατούσες.

Τελευταία Νέα