|
|
ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Αστός.
ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ: Αυτούς που κατέστρεψαν Αθήνα, δάση, νησιά.
ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ: Συνεχώς. Από το Βερολίνο έως τον Άη Στράτη και από Κάσο έως
Βαρκελώνη.
ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ: «Δύο φορές Έλληνας». Του παλιού μου φίλου Μένη
Κουμανταρέα.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΑ: Η Ιαλυσός των παιδικών μου καλοκαιριών στη Ρόδο.
ΤΡΟΠΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΑ: Ταβερνάκι με παρέα.
Στην εκπομπή του «Οι φίλοι μου» ο Γιώργος Παπαστεφάνου έχει φιλοξενήσει
πάμπολλους καλλιτέχνες. Τη Χάρις Αλεξίου, τον Σταμάτη Κραουνάκη, την Ελένη
Βιτάλη τον Γιώργο Νταλάρα, τον Γιάννη Πάριο και πολλούς άλλους. Ο Γιώργος
Παπαστεφάνου, που κινείται και στους δύο χώρους (ραδιόφωνο και τηλεόραση),
επιλέγει τη δεύτερη διότι, όπως λέει, «είναι πιο δύσκολη», ενώ για την
ενημέρωσή του προτιμά τις ειδήσεις όχι στη μικρή οθόνη, αλλά στο ραδιόφωνο και
την εφημερίδα.
ΕΡ.: Έρχονται και πάλι «Οι φίλοι μου»;
ΑΠ.: Ναι. Πάντα σε σκηνοθεσία Δάφνης Τζαφέρη.
ΕΡ.: Ο τίτλος της εκπομπής σημαδιακός;
ΑΠ.: Σημαίνει μακρόχρονη προσωπική σχέση με τους καλεσμένους μου.
ΕΡ.: Όπως;
ΑΠ.: Παρουσιάσαμε ήδη Αλεξίου, Κραουνάκη, Βιτάλη, Νταλάρα, Γιάννη Πάριο και
άλλους πολλούς καλούς τραγουδιστές.
ΕΡ.: Τι έχετε κρατήσει από το «Άσπρο – Μαύρο»;
ΑΠ.: Ήταν χρόνια τηλεοπτικής αθωότητας.
ΕΡ.: Σήμερα κάνετε ραδιόφωνο;
ΑΠ.: Τις Κυριακές στην ΕΡΑ: Κογκαλίδης, Πετρίδης, Κωστάλας κι εγώ, μια παρέα.
ΕΡ.: Το… «νέο κύμα» κυλάει στις φλέβες σας;
ΑΠ.: Υπήρξε μία από τις πολλές φάσεις της ζωής μου.
ΕΡ.: Τα χρόνια της Νομικής ήταν;
ΑΠ.: Βαρετά. Έπρεπε όμως κάτι να σπουδάσω.
ΕΡ.: Ο λόγος που δεν σας κέρδισε η δικηγορία;
ΑΠ.: Με είχε κερδίσει ήδη το ραδιόφωνο. Αλλά το πτυχίο το πήρα.
ΕΡ.: «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» ήταν τραγούδι-σταθμός;
ΑΠ.: Ήταν μάλλον «μια αγάπη για πολλά καλοκαίρια».
ΕΡ.: «Στου προφήτη Ηλία τα σοκάκια» όταν το ακούτε σήμερα τι σας έρχεται στον
νου;
ΑΠ.: Πού να το ακούσω σήμερα;
ΕΡ.: «Ένα πρωινό η Παναγιά μου», σας θυμίζει;
ΑΠ.: Δεκαπενταύγουστο του ’68. Η παρέα σε εκδρομή κι εγώ στο σπίτι να καπνίζω
και να γράφω στίχους για τον Ξαρχάκο.
ΕΡ.: «Μια φορά θυμάμαι»;
ΑΠ.: Αυτό γράφτηκε εύκολα. Στον δρόμο.
ΕΡ.: Υπάρχουν ωραία τραγούδια σήμερα;
ΑΠ.: Βεβαίως. Οι προσωπικότητες λείπουν.
ΕΡ.: Εσείς γνωρίσατε μεγάλες προσωπικότητες;
ΑΠ.: Τους πάντες. Από τα πλεονεκτήματα της δουλειάς μας.
ΕΡ.: Και διεθνείς;
ΑΠ.: Επίσης. Και δούλεψα μαζί τους.
ΕΡ.: Συνεργάσιμοι;
ΑΠ.: Πιο πολύ από κάποιους δικούς μας.
ΕΡ.: Ειδήσεις στην τηλεόραση βλέπετε;
ΑΠ.: Προτιμώ τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο και την εφημερίδα.
ΕΡ.: Ένα μουσικό γεγονός που σας έχει μείνει αξέχαστο;
ΑΠ.: Μαρία Κάλλας στην Επίδαυρο.
ΕΡ.: Μια συμβουλή που κρατάτε πάντα;
ΑΠ.: Γηράσκω αεί διδασκόμενος.
ΕΡ.: Σε ποιον θα λέγατε σήμερα ευχαριστώ;
ΑΠ.: Στη ζωή. Υπήρξε καλή μαζί μου.
ΕΡ.: Κοιτάζοντας προς τα πίσω για ποιο πράγμα έχετε μετανιώσει;
ΑΠ.: Για τίποτα.
ΕΡ.: Υπήρξαν άνθρωποι που σας αδίκησαν;
ΑΠ.: Πολλοί.
ΕΡ.: Και πώς τους αντιμετωπίσατε;
ΑΠ.: Απτόητος.
ΕΡ.: Τηλεόραση ή ραδιόφωνο;
ΑΠ.: Τηλεόραση.
ΕΡ.: Και γιατί;
ΑΠ.: Είναι πιο δύσκολη.
ΕΡ.: Πώς θα χαρακτηρίζατε τον «Μεγάλο Αδελφό»;
ΑΠ.: Ας τον δούμε πρώτα…
ΕΡ.: Και για τη σημερινή τηλεόραση;
ΑΠ.: Η αβάσταχτη ελαφρότητα της τηλεθέασης.
ΕΡ.: Η τελευταίαφορά που κλείσατε την TV από αγανάκτηση;
ΑΠ.: Επιλέγω τι βλέπω.
ΕΡ.: Τι σας ενοχλεί στον χώρο του τραγουδιού;
ΑΠ.: Το μάρκετινγκ.
ΕΡ.: Σ΄ ένα έρημο νησί τι θα παίρνατε μαζί σας;
ΑΠ.: Τους φίλους μου.
