Άδικα ανησυχούν οι δημοκρατικοί. Άδικα ευελπιστούν οι βασιλόφρονες. Ο Συμεών ο

Β’ (του Saxe-Cobourg όπως είναι η επίσημη ονομασία του), δεν επέστρεψε στη

χώρα του ως πρώην βασιλιάς. Επέστρεψε ως αρχηγός πολιτικού κόμματος, βάσει του

Συντάγματος που έχει καταργήσει τη μοναρχία

Επέστρεψε λοιπόν ως πολίτης ­ παρ’ όλο που επισήμως ποτέ δεν αναγνώρισε την

προ 55ετίας (1946) καθαίρεσή του. Έξι ετών ανακηρύχθηκε βασιλιάς (το 1943),

εννιά ετών, επί Δημητρώφ, εξωπετάχτηκε από τη Βουλγαρία. Έζησε έκτοτε στην

Ισπανία. Εργάστηκε, απέδειξε τη σοβαρότητά του, απέφυγε να γίνει μέλος του

διεθνούς τζετ σετ, επισκέφθηκε επανειλημμένα τη χώρα του μετά το 1989, ίδρυσε

κόμμα, που φέρει τ’ όνομά του (Εθνικό Κίνημα Συμεών ΙΙ), ονομαστικοποίησε τη

μετοχή του στο χρηματιστήριο της πολιτικής και κατήγαγε περηφανή νίκη προχθές,

της τάξεως του 42%, χωρίς καμία μπαμπεσιά. Αντίθετα, με κάθε νομιμότητα.

Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει πως ο μονάρχης ­ που δεν έπαψε να είναι στη δική

του εκτίμηση και του 10% των βασιλοφρόνων της χώρας του ­ πήρε μια

προστιθέμενη αξία, της τάξεως του 32%, ως πολίτης – πολιτικός. Δηλαδή οι

δυσαρεστημένοι από τις δύο τελευταίες τετραετίες (την πρώτη των πρώην

κομμουνιστών που το γύρισαν στη σοσιαλδημοκρατία και τη δεύτερη των

νεοφιλελευθέρων με τις άγριες νεοκαπιταλιστικές διαθέσεις) τον υπερψήφισαν

ρίχνοντας μαύρο στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.

Διότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ελάχιστοι ψηφίζουν υπέρ. Η μάζα ψηφίζει

κατά. Στην περίπτωση της γείτονος, το κατά στρεφόταν εναντίον των δύο

παρατάξεων που κυβέρνησαν τα τελευταία οκτώ χρόνια. Υπέρ δηλαδή του

αουτσάιντερ, του τρίτου δρόμου.

Με αυτή την έννοια η νίκη του Συμεών δεν προσφέρεται σαν παράδειγμα προς

μίμηση σε άλλα καθεστώτα κοντινά μας. Της Αλβανίας, ο βασιλιάς δεν έχει

απογόνους κι ήταν ένας βασιλιάς-φάντασμα που έπρεπε να δικαιολογήσει μια

χώρα-φάντασμα, όπως ήταν τότε η ίδια η Αλβανία. Της Σερβίας ο βασιλιάς έχει

ακόμα πολύ να περιμένει ώσπου να δημιουργηθεί η δυσαρέσκεια εκείνη που να

μπορεί να του προσφέρει, κενή από ένοικο, την καρέκλα της εξουσίας. Αλλά κι

αυτός προηγουμένως θα πρέπει ν’ αναγνωρίσει το Σύνταγμα της χώρας του, την

αβασίλευτη δημοκρατία. Και να φορέσει ντύμα απλού πολιτευτή.

Όσο για τον δικό μας, τον Ολυμπιονίκη, πολλοί με ανησυχία με ρωτούν, εν όψει

μάλιστα και τον Ολυμπιακών Αγώνων, μήπως… (τώρα μάλιστα που φαίνεται να

ξεφουσκώνει το ΚΕΠ), μήπως… και μας εμφανιστεί ως αρχηγός του «Κόμματος

2004»…

Τους παρηγορώ λέγοντάς τους πως κανένας από τους έκπτωτους μονάρχες των

Βαλκανίων δεν ενεπλάκη σε τριβές με την πρώην χώρα του για θέματα περιουσιακά.

Οι άνθρωποι ζήσαν μια ζωή όπως τη νόμιζαν οι ίδιοι καλύτερη, με αξιοπρέπεια,

και ποτέ δεν κατέβηκαν στο επίπεδο του αποκληρωμένου κληρονόμου που ζητά το

μερτικό του, μέσω μάλιστα διεθνών δικαστηρίων κ.λπ.

Είχαν μια μπέσα (κατά την αλβανική έκφραση), δηλαδή μια λεβεντιά, και δεν

καταδέχτηκαν να ζητήσουν ποτέ πίσω όσα, ελέω Θεού, τους είχαν προσφέρει οι

υπήκοοί τους. Εκείνοι δεν είχαν μοιράσει ποτέ βιβλιάρια απόρων κορασίδων, για

να ζητούν έπειτα από δεκαετίες τους τόκους, όπως έκαναν οι Γλύξμπουργκ.

Εξάλλου εκδιώχτηκαν πάνω σε μια τούμπα που πήρε η ιστορία του τόπου τους,

αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ οι δικοί μας βασιλιάδες, και σε μια

δεύτερη τούμπα που ακολούθησε με τη δικτατορία, συνεργάστηκαν μ’ αυτήν. Όταν

ξύπνησαν έπειτα από έξι μήνες και επιχείρησαν αντικίνημα από την Καβάλα, αυτό

έμοιαζε περισσότερο με «εθελουσία έξοδο».

Όταν πάλι το 1973, από τη Ρώμη, ο τέως θέλησε να καταδικάσει τη χούντα, εκείνη

είχε ήδη φροντίσει να τον κάνει έκπτωτο. Και με το ελεύθερο δημοψήφισμα στη

Μεταπολίτευση, ετέθη οριστικά εκτός μάχης.

Όλα αυτά όμως δεν φαίνονται να καθησυχάζουν τους φίλους μου τους

αντιμοναρχικούς δημοκράτες. Γιατί όταν δώσαμε άδεια να ταφεί η μάνα του, μου

λένε, που πέθανε στην Ινδία ως μέλος όχι της ναζιστικής διασποράς, αλλά ως

οπαδός ινδουιστικής σέκτας, γιατί τη μέρα της ταφής της στο Τατόι, έγινε

σεισμός της κλίμακας 5,1 Ρίχτερ; Φοβούνται ακόμα ορισμένους τηλεοπτικούς

σταθμούς που διαθέτουν ισχυρές αντένες.

Σα να επρόκειτο για νέο Μπερλουσκόνι. Μη φοβάστε τους λέω. Περίπτωση δεύτερου

Συμεών δεν υπάρχει στην περιοχή μας. Παρ’ όλο που λέγεται, ο θριαμβευτής των

προχθεσινών εκλογών, Συμεών ο Δεύτερος.

Τελευταία Νέα