Η ώρα των γυναικών

Υπάρχουν ορισμένοι που λένε ότι ο νέος γαλλικός νόμος για την ισότητα των

δύο φύλων, που υποχρεώνει όλα τα πολιτικά κόμματα να συμπεριλάβουν ίσο αριθμό

ανδρών και γυναικών υποψηφίων σε όλες σχεδόν τις εκλογικές αναμετρήσεις, έλκει

την καταγωγή του από μία ημέρα του 1995, την οποία ο Γαλλικός Τύπος ονόμασε

«Μαύρη Τρίτη για τις γυναίκες».

Εκείνη λοιπόν την ημέρα, ο τότε Πρωθυπουργός της Γαλλίας, Αλέν Ζιπέ, του

οποίου η δημοτικότητα έπεφτε κατακόρυφα στις δημοσκοπήσεις, αποφάσισε πως

χρειαζόταν ένα πιο ολιγάριθμο και πολύ πιο δυναμικό Υπουργικό Συμβούλιο. Γι’

αυτό λοιπόν, απήλλαξε από τα καθήκοντά τους οκτώ από τις 12 γυναίκες υπουργούς

που είχε διορίσει έξι μήνες νωρίτερα, χαρίζοντας σε κάθε μία περίπου πέντε

λεπτά του χρόνου του, προκειμένου να την αποχαιρετήσει.

Η… αποπομπή αυτών των γυναικών υπουργών, τις οποίες ο κ. Ζιπέ είχε ακουστεί

να αποκαλεί «γριές κότες», συνέβαλε στην κινητοποίηση της κοινής γνώμης στη

Γαλλία, ως προς την ανάγκη θέσπισης ενός νόμου προκειμένου να μπορέσουν οι

γυναίκες να σπάσουν επιτέλους το φράγμα του φύλου και να μπουν στον

ανδροκρατούμενο πολιτικό κόσμο της Γαλλίας.

«Όταν όλες αυτές οι γυναίκες αποπέμφθηκαν με αυτόν τον τρόπο, υπήρξε μεγάλος

κοινωνικός αντίκτυπος», δηλώνει χαρακτηριστικά η Ντενίζ Φους, μια Γαλλίδα

ακτιβίστρια η οποία είναι επικεφαλής του Λόμπι Ευρωπαίων Γυναικών, της

φεμινιστικής οργάνωσης υπό την «ομπρέλα» της οποίας στεγάζονται περίπου 3.000

ενώσεις γυναικών. Και συνεχίζει: «Αυτές οι αποπομπές έγιναν με τέτοια έλλειψη

σεβασμού στην υπόσταση των γυναικών αυτών, που νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο

ξύπνησαν πολλές γυναίκες. Ήταν η μία και τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το

ποτήρι».

Οι πιέσεις

Ανοικτό παραμένει το ζήτημα κατά πόσον θα υπάρξουν και άλλες χώρες οι οποίες

θα ακολουθήσουν την Γαλλία στον δρόμο αυτό της θέσπισης νόμου που να

υποχρεώνει τα πολιτικά κόμματα να προτείνουν ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών

υποψηφίων σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Οι ειδήμονες λένε ότι στις σκανδιναβικές χώρες, παραδείγματος χάριν, οι

φεμινίστριες δεν έχουν ενδιαφερθεί γι’ αυτό το θέμα της θέσπισης ίσου αριθμού

ανδρών και γυναικών υποψηφίων. Αλλά στη Νότιο Ευρώπη, σε χώρες όπως η Ισπανία

και η Πορτογαλία, η ιδέα αυτή σταθερά γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής.

Ειδικότερα πάντως στη Γαλλία, οι δημοσκοπήσεις αποδεικνύουν ότι το κοινό

θεωρεί ότι οι πολιτικοί άνδρες της χώρας αποτελούν ένα «κλειστό κλαμπ», το

οποίο δεν καταλαβαίνει τις αληθινές ανάγκες του κόσμου. Επίσης, η πλειονότητα

των σημερινών Γάλλων πολιτικών θεωρούνται πως είναι διεφθαρμένοι.

Οι γυναίκες θα είναι καλύτερες όταν λάβουν και αυτές πολιτική εξουσία; «Ναι»,

μοιάζουν να απαντούν οι περισσότεροι Γάλλοι, οι οποίοι ­ όπως αποδεικνύεται

από έρευνες ­ θεωρούν ότι οι γυναίκες είναι πιο συνειδητοποιημένες, πιο

ρεαλίστριες και πιο ικανές. Οι δημοσκοπήσεις μάλιστα αποδεικνύουν πως οι

Γάλλοι αναμένουν ότι οι γυναίκες πολιτικοί θα λύσουν πολλά προβλήματα, σε

πολλούς τομείς ­ από τα οικονομικά έως τα θέματα παιδείας.