Υπερβολές; Όχι ακριβώς. Από την εποχή που ο Βρούτος μετείχε στη συνωμοσία για

τον αφανισμό του Γάιου Ιούλιου Καίσαρα και ως τις ημέρες μας ­ να, αίφνης όταν

εκείνος ο απίθανος Κεραμάς «κάρφωσε» τον Α. Παπανδρέου ­ η ιστορία είναι

γεμάτη παραδείγματα ανάλογων συμπεριφορών! Με έμπιστους που τη «φέρνουν» στους

ανθρώπους που μέχρι πρότινος υπηρετούσαν. Και τη «φέρνουν» όσο πιο πολύ και

όσο πιο σκληρά μπορούν. Για να πονέσει το αφεντικό, όπως πόνεσαν κι εκείνοι

όταν ο άνθρωπος που θαύμαζαν, λάτρευαν και υπηρετούσαν, τους απομάκρυνε από

κοντά του. Είτε γιατί κάποιος άλλος πήρε τη θέση τους στην υπηρεσία του, είτε

γιατί τους καταλόγισε συμπεριφορές ή πρωτοβουλίες που δεν ήταν της έγκρισής

του. Συμβαίνουν αυτά στην πολιτική, κι αυτό το γνωρίζει καλύτερα από τον

καθένα ο Κ. Σημίτης ­ αλίμονο, αν δεν το γνώριζε, τι ηγέτης θα ήταν; Ως εκ

τούτου ο ίδιος δεν (πρέπει να) έχει απορίες γιατί ο άλλοτε έμπιστός του Θ.

Τσουκάτος τον εμφάνισε την ημέρα της απεργίας της ΓΣΕΕ σκληρό

νεοφιλελευθεριστή, που απορρίπτει το βασικό μέτρο ενάντια στη φτώχεια και τον

αποκλεισμό, το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα»…

Έψαχνε για χώρο…

Απορίες δεν έχουμε ούτε εμείς. Ο Θ. Τσουκάτος αναζητούσε από καιρό ­ κι αυτό

γνωστό είναι ­ ζωτικό χώρο, προκειμένου να διοχετεύσει τη δραστηριότητά του,

που μέχρι πριν από λίγους μήνες είχε ταυτίσει με την (εξ)υπηρέτηση του Κ.

Σημίτη. Πότε συνέβη αυτό; Όταν ο Πρωθυπουργός έκρινε ότι ο «στρατηγός» διέβη

τον Ρουβίκωνα σε μια σειρά ζητημάτων και αποφάσισε να αποκόψει τους δεσμούς

που είχε μαζί του. Και ο πικραμένος Τσουκάτος, που επιπλέον έχει και το άγχος

του πώς θα εκλεγεί στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, γιατί Επικρατείας δεν

(ξανα)βλέπει, έκρινε ότι θα πρέπει να ακολουθήσει τον μοναχικό του δρόμο. Το

ότι κατάφερε, σ’ αυτή τη φάση, να ταυτίσει τον στόχο του και με την πρόκληση

ενόχλησης στον Σημίτη, είναι αυτό που λέμε ο συνδυασμός του τερπνού μετά του

ωφελίμου. Και αυτό τον κάνει ευτυχή. Γιατί όσο κι αν κάποιος κάνει τον

υπεράνω, στην πραγματικότητα δύσκολα θα αποποιηθεί τη χαρά να γευθεί το πιάτο

της εκδίκησης. Που ως γνωστόν κατά προτίμηση τρώγεται κρύο…

Το σημειωτόν του «Σαμίνα»

Εκείνο που δεν τρώγεται με τίποτε πλέον, είναι η καθυστέρηση στον καταλογισμό

των ευθυνών για το τραγικό ναυάγιο του «Εξπρές Σαμίνα». Δεν είχε περάσει μήνας

όταν ο Πρωθυπουργός κάλεσε μια Παρασκευή απόγευμα στο γραφείο του τον

εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και του ζήτησε επίσπευση των δικαστικών

διαδικασιών. Και θυμάμαι επίσης ότι λίγο μετά, η κυβέρνηση προχώρησε και σε

νομοθετική πρωτοβουλία στη Βουλή για τη γρήγορη δικαστική εκκαθάριση υποθέσεων

με σπουδαίο κοινωνικό και οικονομικό περιεχόμενο. Τι έχει γίνει μέχρι τώρα;

Ουσιαστικά τίποτε. Οι έρευνες υποτίθεται ότι προχωρούν, αλλά αποτέλεσμα μηδέν.

Μια γιατί δεν έγινε αυτό, μια γιατί δεν έγινε εκείνο, μια γιατί βρέθηκε να

έχει κώλυμα ο ένας πραγματογνώμονας, μια γιατί ζητήθηκε η εξαίρεση του τάδε

δύτη, αυτοκτόνησε και ο Σφηνιάς, ήρθε κι έδεσε το πράγμα. Να μου το θυμηθείτε

ότι θα κλείσει χρόνος από το ναυάγιο και οι υπεύθυνοι δεν θα έχουν πληρώσει.

Όχι μόνο οι ηθικοί αυτουργοί, αλλά ούτε και οι φυσικοί αυτουργοί, αυτοί δηλαδή

που ήταν πάνω στο μοιραίο καράβι…

Το κιτς του Συντάγματος

«Ήταν ένα μικρό καράβι, ήταν ένα μικρό καράβι, που ήταν α-α-αταξίδευτο, που

ήταν α-α-αταξίδευτο, οε οε οε οε» ­ ποιος δεν το έχει ψιθυρίσει το τραγουδάκι

στα παιδικά του χρόνια; Το σκέφθηκα περνώντας από την Πλατεία Συντάγματος,

όπου εφέτος ο Δήμος Αθηναίων φαίνεται πως… ξεπέρασε τον εαυτό του στο

φιλόδοξο σπορ του κιτς! Δεν είναι πια που και εφέτος στήθηκε η σιδηροκατασκευή

με τα γλομπάκια, σε σχήμα δένδρου. Είναι ότι πίσω από το κατασκεύασμα σε σχήμα

δένδρου, τοποθετήθηκε καραβάκι πλαστικό μήκους τεσσάρων μέτρων, διότι όπως

σκέφθηκε ο συγκεκριμένος εγκέφαλος που το αποφάσισε, «συνδυάζεται με τον τρόπο

αυτό η δυτική παράδοση με την ελληνική»! Το ντεκόρ της Πλατείας Συντάγματος

συμπληρώνεται με υπαίθρια έκθεση αυτοκινήτων γνωστής μάρκας!! Χρόνια Πολλά και

καλά κρασιά ευχόμαστε ολοψύχως…

Κάντε κράτει

Κρασιά; Σαμπάνιες ανοίγουν εδώ και ημέρες μέσα και έξω από την οδό Σοφοκλέους.

Πήρε την πάνω βόλτα το Χρηματιστήριο, και αρχίσαμε ξανά τους υπολογισμούς.

«Έχω τόσα χαρτιά «Βετρέξ», τα αγόρασα μεν προς 16.800, αλλά τώρα που

ανεβαίνει, πού ξέρεις, μπορεί από τις 2.300 που έχει σήμερα, να πιάσει τα

λεφτά της». Να τα πιάσει η «Βετρέξ» και η κάθε «Βετρέξ» αποκλείεται, γιατί

είναι γνωστό ότι οι ιδιοκτήτες της την έκαναν κανονική φούσκα, και μόλις

μάζεψαν τα δισ., τα εξήγαγαν κανονικά. Άρα, πώς να φτάσει το χαρτί εκεί που το

αγοράσαμε εμείς; Συμβουλή: μη μας πιάνει ο ενθουσιασμός, γιατί με το

Χρηματιστήριο, πιο πολλές είναι οι λύπες, παρά οι χαρές…

Εκλογές… εκδοροσφαγέων

Χαρές που κάνει ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, δεν λέγεται. Κερδίζει τις εκλογές και

τον δικαιώνουν η μία μετά την άλλη οι δικαστικές αποφάσεις. Άρα, Θεού θέλοντος

και Γκορ επιτρέποντος, θα ανακηρυχθεί ως ο 43ος πρόεδρος των Ηνωμένων

Πολιτειών, ύστερα από μια διαδικασία που γελοιοποίησε την αμερικανική

δημοκρατία σε όλη την υφήλιο. Αυτή άλλωστε η διαδικασία ήταν και η μεγαλύτερη

πολιτική ήττα των ΗΠΑ στην διάρκεια της ιστορίας τους. Ουδέποτε στο παρελθόν

αντιμετώπισαν κάτι ανάλογο και ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τέτοια χλεύη εις βάρος

τους. Χλεύη που ήταν ­ και συνεχίζει να είναι ­ πέρα και πάνω από φυλές, έθνη,

κράτη, τάξεις, χρώμα του δέρματος και φύλο. Και πόσοι δεν το ευχαριστηθήκαμε,

ε; Αυτό το διαρκές πηγαινέλα στα δικαστήρια, που θυμίζει εκλογές σε σωματείο

εκδοροσφαγέων, όπου ο χαμένος έχει την υπόνοια ότι ο νικητής του ψηφοδελτίου

έκανε κάτι μικρές λαθροχειρίες με τα ψηφοδέλτια. Αχ, ωραία ήταν…

Ακόμη περιμένουμε στοιχεία

Έγραψα για ψηφοδέλτια και θυμήθηκα ότι ακόμη αναμένουμε τα αποτελέσματα της

έρευνας που διεξάγει η Νέα Δημοκρατία για τη νοθεία στις εκλογές του

περασμένου Απριλίου. Ο Προκόπης Παυλόπουλος μάς συνέστησε πρόσφατα σε μια

τηλεοπτική εκπομπή να αναμένουμε «καμιά δεκαπενταριά ημέρες» και «θα τρίβουμε

τα μάτια μας». Όχι δεκαπέντε πέρασαν, αλλά τριανταπέντε και βάλε. Κι ακόμη να

εμφανιστούν αυτά τα στοιχεία. Και τελειώνει και ο χρόνος. Εκτός και αν τα

παρουσιάσουν τον Απρίλιο με τη συμπλήρωση έτους από την ήττα. Έως τότε θα

παρατηρούμε αυτό το θλιβερό φαινόμενο, ο αρχηγός της Ν.Δ. να ανέρχεται σταθερά

ένα – ένα τα σκαλιά της όξυνσης (και της αμετροέπειας). Το τελευταίο σκαλοπάτι

που ανέβηκε, ήταν όταν αποκάλεσε τον Κ. Σημίτη μηχανοδηγό μιας σκουριασμένης

ατμομηχανής που λαδώνεται! Ωραία λόγια, και τι επίπεδο πολιτικού διαλόγου…