ΜΕΡΕΣ που έρχονται ­ μεθαύριο είναι και η Παγκόσμια Ημέρα για το Παιδί

­ πώς να μην υπομνησθεί ένα στίγμα που όλοι, απανταχού της γης, γνωρίζουν…

ΚΙ εμείς στη χώρα μας «σκοντάφτουμε» καθημερινά πάνω του και ­ συνήθως

­ το προσπερνάμε:

ΤΑ παιδιά του δρόμου ­ σε εκατό εκατομμύρια τα υπολογίζει η Γιούνισεφ

σ’ όλο τον κόσμο ­ ζητιανεύουν…

ΠΗΛΑΛΟΥΝ εδώ κι εκεί για το «μεροκάματο» και κοιμούνται σε πρόχειρους

καταυλισμούς ή στο ύπαιθρο.

ΜΟΝΟΝ στην Ελλάδα τα παιδιά που νυχθημερόν απλώνουν το χέρι

υπολογίζονται σε έξι χιλιάδες…

ΘΥΜΑΤΑ εκμετάλλευσης από ποικίλους «προστάτες» ­ δυστυχώς και από τους

γονείς.

Η ΕΡΕΥΝΑ της οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών κατέγραψε στο Λεκανοπέδιο

τουλάχιστον εκατό παιδιά μέχρι πέντε ετών που περιπλανώνται σαν αδέσποτα…

ΕΝΩ είναι σαφές ότι πίσω τους υπάρχει οργανωμένο κύκλωμα.

ΟΣΟ και αν βοηθούν οι «τηλεμαραθώνιοι αγάπης», ασφαλώς δεν λύνουν το

πρόβλημα…

ΟΥΤΕ ­ πολύ λιγότερο ­ εξαλείφουν ένα φαινόμενο που έχει διογκωθεί ­

και λόγω λαθρομετανάστευσης ­ τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας.

ΓΙΑΤΙ είναι σαφές πως το πρώτο βήμα για να προστατευθούν τα ανήλικα του

δρόμου είναι να χτυπηθούν τα κυκλώματα…

ΚΑΙ στη συνέχεια τα παιδιά να τεθούν κάτω από την προστασία της

Πολιτείας…

ΝΑ στεγαστούν, να νιώσουν ασφάλεια, να αρχίσουν να φοιτούν στο σχολείο.

ΔΕΝ είναι εύκολο, αλλά και συνταγή ευκολίας δεν υπάρχει.