ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Μέσα στη νοσταλγία για τις αλησμόνητες πατρίδες.

ΖΕΙ: Παρέα με εκείνους που δεν τον ψήφισαν.

ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ: Μόνον σε ψαρότοπους.

ΠΙΣΤΕΥΕΙ: Ότι όλα εδώ πληρώνονται.

ΛΑΤΡΕΥΕΙ: Τα εγγόνια του.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ: Να φοβάται την αλήθεια.

Ο Γιάννης Καψής, πολλά χρόνια υπουργός, διευθυντής εφημερίδων και

καπετάνιος, εκδίδει το δέκατο βιβλίο του, αλλά και προειδοποιεί: Έρχεται και

το επόμενο. Μιλάει για πολλούς και πολλά και καταγγέλλει ­ αλλά ποιος θα τον

ακούσει; ­ για τις υπέρογκες δαπάνες ορισμένων πολιτικών. Ίσως, αυτή τη φορά

να πρέπει να παρέμβει ο ίδιος ο πρόεδρος της Βουλής. Καιρός είναι…

ΕΡ.: Άλλο ένα βιβλίο;

ΑΠ.: Το τελευταίο πριν το επόμενον.

ΕΡ.: Αύξων αριθμός;

ΑΠ.: Το 11ον συν… κάτι ψιλά (αναδημοσιεύσεις).

ΕΡ.: Γιατί πολιτικό θρίλερ;

ΑΠ.: Η πολιτική είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια. Μονομαχία αέναη

του καλού με το κακό.

ΕΡ.: Επειδή συμβαίνουν… τέρατα και σημεία αποφύγατε τα ονόματα;

ΑΠ.: Όχι. Γιατί στους φανταστικούς ήρωες μετέχουμε όλοι.

ΕΡ.: Πόσο καιρό σάς πήρε το γράψιμο;

ΑΠ.: Το γράψιμο 4-5 μήνες. Η πλοκή μια ολόκληρη ζωή!

ΕΡ.: Πού το γράψατε;

ΑΠ.: Μα… παντού. Ακόμη κι όταν ψάρευα.

ΕΡ.:… Μεταξύ μας, ποιοι «ήρωες» κρύβονται πίσω από τους ήρωες του

βιβλίου;

ΑΠ.: Απάντησα. Όλοι μας. Κι εσύ, κι εγώ!

ΕΡ.: Έχω την αίσθηση ότι το βιβλίο βγάζει και γέλιο;

ΑΠ.: Κλαυσίγελο.

ΕΡ.: Ίσως και πίκρα;

ΑΠ.: Βαθιά πίκρα.

ΕΡ.: Γιατί;

ΑΠ.: Όλοι ξέρουμε. Όλοι αδιαφορούμε. Άρα… όλοι είμαστε συνεργοί.

ΕΡ.: Σας πείραξε που δεν μπήκατε στη Βουλή;

ΑΠ.: Με πείραξε που… δεν με πείραξε. Με εξόργισε το «γιατί».

ΕΡ.: Δεν φταίνε… κάποιοι γι’ αυτό;

ΑΠ.: Μάγος είσαι;

ΕΡ.: Μη μου πείτε ότι δεν είδατε ­ πανελλαδικά ­ υπέρογκες προεκλογικές

δαπάνες ορισμένων υποψηφίων;

ΑΠ.: «Ορισμένων».

ΕΡ.: Έτσι θα συνεχίζεται το πολιτικό «παιχνίδι»;

ΑΠ.: Οι «σπάταλοι» προεκλογικά θριάμβευσαν. Άρα… αυτό θέλουμε.

ΕΡ.: Και η διαφάνεια της πολιτικής ζωής;

ΑΠ.: Γιατί μόνον της πολιτικής ζωής;

ΕΡ.: Ξέρετε τι μου έκανε εντύπωση;

ΑΠ.: Με εντυπωσιάζετε που μπορείτε ακόμη να εντυπωσιάζεσθε.

ΕΡ.: Εσείς, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Θεσμών και

Διαφάνειας, να μην εκλεγείτε…

ΑΠ.: Μήπως γι’ αυτό;

ΕΡ.: Και ο Αναστάσιος Πεπονής που νομοθέτησε τις αξιοκρατικές

προσλήψεις στο Δημόσιο…

ΑΠ.: Ομοίως.

ΕΡ.: Ο αγώνας συνεχίζεται;

ΑΠ.: Απόδειξη το βιβλίο μου.

ΕΡ.: Με ποιους;

ΑΠ.: Το βιβλίο κλείνει με μια μαντινάδα: «… Εκεί θα στέκω ν’ απαντώ,

κι ας απομένω μόνος».

ΕΡ.: Και γιατί;

ΑΠ.: Ο καθένας επιλέγει!

ΕΡ.: Πιο άπιστη η θάλασσα ή η πολιτική;

ΑΠ.: Η θάλασσα σε τιμά όταν την σέβεσαι. Η πολιτική σε προδίδει.

ΕΡ.: Επιτυχία που θα ζηλεύατε ως δημοσιογράφος;

ΑΠ.: Να ολοκληρώσω δύο μισοτελειωμένα ρεπορτάζ: της υπόθεσης Κοσκωτά

και του Οτζαλάν.

ΕΡ.: Ως πολιτικός;

ΑΠ.: Το ίδιο. Έχουν προσδιορίσει τη ζωή μας.

ΕΡ.: Ως θαλασσόλυκος;

ΑΠ.: Να… γίνω θαλασσόλυκος.

ΕΡ.: Τι χρωστάτε στη Σμύρνη;

ΑΠ.: Την ικανότητα ν’ αγαπώ, να ονειρεύομαι, να δακρύζω.

ΕΡ.: Στη Σύμη;

ΑΠ.: Την ικανότητα να θαλασσοδέρνομαι.

ΕΡ.: Στη… δικτατορία που σας φυλάκισε;

ΑΠ.: Την ανακάλυψη των ορίων του θάρρους και της αντοχής μου.

ΕΡ.: Άπιαστο όνειρο;

ΑΠ.: Να «κλέψω» από τους γιους μου τα εγγόνια μου.

ΕΡ.: Επόμενο βιβλίο;

ΑΠ.: Δεν έχω βρει ακόμη τον τίτλο.

ΕΡ.: Αυτό που παρουσιάσατε χθες;

ΑΠ.: Και περνάει από την «τρύπα του μέλλοντος».

ΕΡ.: «Ο παράδεισος»;

ΑΠ.: Ήταν αναπόφευκτο να «αμαρτήσει».

ΕΡ.: Γιατί;

ΑΠ.: Όταν η διαφθορά θα λατρευτεί σαν θεά στον θαυμαστό κόσμο μας…

ΕΡ.: Σύνδρομα, πάθη, απληστία;

ΑΠ.: Έχουν κιόλας καταγραφεί στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου.

ΕΡ.: Υπάρχουν;

ΑΠ.: Μπορούμε να τα ψηλαφήσουμε στους συνανθρώπους μας, στην καθημερινή

ζωή μας.

Τελευταία Νέα