Αναζήτηση
Τα αίτια και ο τρόπος αντιμετώπισης του ναυαγίου του «Εξπρές Σαμίνα»
απασχολούν πολλούς αναγνώστες μας. Ο κ. Ανδρέας Λεων. Παπανδρέου, δικηγόρος
παρ’ Αρείω Πάγω, σημειώνει:
«Η θαλάσσια τραγωδία της Πάρου έφερε στην επιφάνεια της δημοσιότητας τη
«χρεοκοπία του χρέους» του πληρώματος του μοιραίου σκάφους, που η αδιαφορία
του για τις ανθρώπινες ζωές συναγωνιζόταν σε εγκληματικότητα αυτή του
πλοιοκτήτη, ο οποίος χάριν του κέρδους μετέτρεψε τον «χάρο» σε πλεούμενο
μεταφορικό μέσο».
Ο κ. Γεώργιος Χρ. Βασιλόπουλος, υποστράτηγος Χωροφυλακής ε.α., από την
Αθήνα, παρατηρεί:
«Ηγέτες και οι συν αυτοίς διαπλεκόμενοι μιζαδόροι και πλοιοκτήτες με τα 79
κινητά φέρετρά τους, τα οποία η ως άνω τραγωδία ανάγκασε την κυβέρνησιν να
ακινητοποιήσει, θα ζουν πλουσιοπαρόχως και εις βάρος του λαού, ενώ αυτός δεν
θα παύσει ποτέ, μα ποτέ να θρηνεί και να οδύρεται, να ταλαιπωρείται, να
δυστυχεί και να ζει ως ένας ελεύθερος δούλος κάτω από μίαν κεκαλυμμένην
τρομοκρατίαν της εξουσίας, και μίαν νόθον δημοκρατίαν μακράν από μίαν ωραίαν
και ορθήν πορεία της ζωής του επί της ωραιοτάτης και πλουσιοτάτης αυτής χώρας
όπου εγεννήθη, της Ελλάδος».
Ο κ. Ν. Ευγενίδης, από τη Γερμανία, γράφει:
«Εδώ, επιτρέπετε στους εφοπλιστές να πνίγουν τον κόσμο σας για να βγάλουν
μερικά χιλιάρικα παραπάνω, και θέλετε να οργανώσετε και Ολυμπιακούς Αγώνες;
Τρομάρα σας…».
Τέλος, ο μαθητής της Γ’ Λυκείου Μανώλης Γ. Κακομανώλης, από την Κάσο,
υποστηρίζει:
«Όλα σχεδόν τα τηλεοπτικά κανάλια προβάλλουν τις τελευταίες μέρες διάφορες
εικόνες από το ναυάγιο και τις παρουσιάζουν ως αποκλειστικά ντοκουμέντα, το
κάθε κανάλι χωριστά, ενώ είναι οι ίδιες εικόνες σε όλα τα κανάλια! Φαίνεται
ότι ο πόλεμος των συμφερόντων δεν υποκύπτει ούτε υπό τόσο λυπηρές συνθήκες!».
Ο κ. Κώστας Μέλλος, από τα Βριλήσσια, αναρωτιέται:
«Γιατί το κράτος περίμενε να πνιγούν πρώτα τόσοι άνθρωποι και μετά να
υπόσχεται να λάβει μέτρα; Μη λησμονούμε το ρητόν «Προνοείν Χρη». Οι ειδικοί
έχουν τον λόγον, όμως ο λαός θα ικανοποιηθεί όταν εγκαίρως θα ληφθούν τα
κατάλληλα μέτρα (εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών, νομοθεσίας κτλ.) για να μην
κλάψουμε και άλλους νεκρούς».
Ο κ. Θ. Ι. Μέμτσος, από τον Άλιμο, σημειώνει:
«Πολυνησία η μικρή χώρα μας με βράχους σπαρμένα τα πελάγη μας. Έπρεπε να
είναι οχυρωμένη ενάντια σε κάθε φυσική αλλαγή με την νέα τεχνολογία. Όμως
προ παντός άλλου, θα πρέπει οι ναυτικοί μας να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι
σε σχολές αξίας και όχι μετριότητες».
Ο κ. Ευχ. Χ. Ανδρέου, από την Αθήνα, παρατηρεί:
«Αν το σκάφος βυθιζόταν από μηχανική ή άλλη αιτία, τότε θα ήταν
δικαιολογημένος ο συναγερμός και η φοβία του κόσμου. Το παρέσυραν οι άνεμοι,
όμως, και έγινε η καταστροφή. Από πού κι ως πού, λοιπόν, είναι ανασφαλή τα
πλοία και τόσα χρόνια γιατί δεν έχουν βουλιάξει όλα;».
Ο κ. Δημ. Αλοίμονος, από την Άρτεμη Αττικής, γράφει:
«Στη διάρκεια του αιώνα που τελειώνει, εκατοντάδες αεροπλάνα έπεσαν, πλοία
βυθίστηκαν, με πρώτο τον ολοκαίνουργιο «Τιτανικό», τρένα εκτροχιάσθηκαν με
χιλιάδες ανθρώπινα θύματα, σε όλο τον κόσμο. Ζήτησε για κανένα από αυτά τα
ατυχήματα ποτέ κανείς την κεφαλή των κατά περίπτωση υπουργών Μεταφορών ή
Ναυτιλίας επί πίνακι; Γιατί λοιπόν τόσο λυσσαλέα, τελείως αδικαιολόγητα,
στρέφονται τώρα κατά του συγκεκριμένου υπουργού;».
Η Ασπασία Κατωπόδη, φοιτήτρια, σημειώνει:
«Στη ζωή μας μάθαμε να συγχωρούμε τους μετανοούντες και να καταδικάζουμε τους
υποκριτές. Συγχωρούμε τον πλοίαρχο ακόμα κι αν χάσαμε συνανθρώπους ,
λιθοβολούμε όμως τους υποκριτές».
