Τον βαθμό του απολυτηρίου μου, 16, τον χρωστώ στους φροντιστές μου.

Συν 1 χρωστώ στον Θεό που μου ‘δωσε δύναμη να φτάσω μέχρι τέλους χωρίς να τα

βροντήξω.

Συν 1 χρωστώ στον υπουργό Παιδείας που έβαλε εύκολα θέματα. Συν 1 χρωστώ στον

διορθωτή που ­ κατόπιν εντολών; ­ βαθμολόγησε επιεικώς. Και 0,4 χρωστώ στον

πλαϊνό μου που μου ψιθύρισε κάμποσες ημερομηνίες και ονόματα. Σύνολο 19,4.

Δεν φτάνουν για να σπουδάσω αυτό που ονειρεύτηκα. Δεν το βρίσκω άδικο. Το

σύστημα με άφησε να κάνω ό,τι θέλω και με τιμώρησε στο τέλος για τις επιλογές

μου. Αυτό το ηθικό δίδαγμα βγαίνει.

Στο σχολείο ­ όπως και στο ΥΠΕΠΘ ­ κανείς δεν ενδιαφέρεται επί 12 χρόνια για

σένα, διότι όλοι γνωρίζουν ότι 0,6 μονάδες χωρίζουν το άριστο από το άρρωστο

σύστημα και ότι αυτό θα το μάθεις εσύ πολύ αργά.

Τελευταία Νέα