Αναζήτηση
Τα εκπαιδευτικά ζητήματα αποτελούν πάντα ένα φλέγον θέμα και πολλοί
αναγνώστες των «ΝΕΩΝ» γράφουν σχετικά με διάφορα προβλήματα, παλαιότερα και
σημερινά.
Ο κ. Αριστόδημος Γ. Σοφιανός, γιατρός, από την Αθήνα, προτείνει:
«Επιβάλλεται η καθιέρωση του ολοήμερου σχολείου σε όλες τις βαθμίδες και η
συγκρότηση δεκαετούς σχολείου βασικών γενικών γνώσεων είτε πενταετούς
Δημοτικού και πενταετούς Γυμνασίου με ολοκληρωμένο συνεχές πρόγραμμα και
ενός διετούς προπανεπιστημιακού Λυκείου εξειδικεύσεως (με ειλικρίνεια) «προς
όλες τις κατευθύνσεις» , ολοκληρώσεως της αξιολογήσεως και ανακεφαλαιώσεως
επιλεγμένων γενικών γνώσεων!
Η αξιολόγηση πρέπει να είναι συνεχής, να εκκινεί μέσα από το σχολείο, από τον
«δάσκαλο-πατέρα» των παιδιών, να στοχεύει στην έγκαιρο διαπίστωση της
προσωπικότητός τους και να διενεργείται μέσα στον «ζωτικό χώρο» τους,
συγκριτικώς προς τους φυσικούς συμμαθητάς τους».
Ο κ. Βασίλης Γεωργίου, δικηγόρος, από την Αθήνα, κάνει ορισμένες
προτάσεις:
«* Νομοθετική κατοχύρωση της δυνατότητας των μαθητών να συμμετέχουν στις
πανελλαδικές εξετάσεις.
* Υποχρεωτικό έλεγχο της βαθμολογίας των σχολείων, στα οποία παρατηρήθηκαν,
όπως φέτος, αθρόως βαθμολογίες επί του συνόλου σχεδόν του αριθμού των μαθητών
των, με άριστα σε όλες τις κατευθύνσεις…, πράγμα λογικά αδύνατο.
* Οι βαθμολογητές να αγνοούν παντελώς το σχολείο προέλευσης των γραπτών, που
βαθμολογούν.
* Να καθοριστεί, ειδικά, πρόσθετος αριθμός εισαγομένων μαθητών, με βάση τη
βαθμολογία τους, που αποδεδειγμένα ζουν σε παραμεθόριες περιοχές ή σε
απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές της χώρας».
Οι μαθηματικοί κύριοι Ισαάκ Μεβοράχ, Γιώργος Τόδος, Βαγγέλης Χισίρογλου και
Αργύρης Ράμναλης παρατηρούν ότι, παρά τις μεγάλες ανάγκες, φέτος διορίστηκαν
στην εκπαίδευση μόνον 152 μαθηματικοί.
Ο κ. Πάνος Μπόζος, μαθηματικός, υπογραμμίζει:
«Όλοι ζητούσαμε και ζητούμε το σχολείο να ξαναγίνει ο βασικός χώρος του
«εκπαιδευτικού έργου». Δεν είναι παραδεκτό μια κοινωνία, μια συντεταγμένη
Πολιτεία να αναθέτει το τεράστιο έργο της πνευματικής αγωγής των παιδιών μας
σε άλλους φορείς, που ούτε τη δυνατότητα έχουν, αλλά ούτε και την ευθύνη
μπορούν να αναλάβουν για να εκτελέσουν αυτή την αποστολή».
Η μαθήτρια Βασιλεία Πομπιέρη, από τη Θεσσαλονίκη, επισημαίνει:
«Η Παιδεία να τεθεί σε νέες βάσεις, με αλλαγές και μεταρρυθμιστικά προγράμματα
που θα βγαίνουν μέσα από δημιουργικό διάλογο για να καλύψουν τις πραγματικές
ανάγκες και όχι με σκοπό να εντυπωσιάσουν ή ακόμη να περάσουν στην ιστορία. Η
εκπαίδευση έχει ανάγκη όχι από καινοτόμους μεταρρυθμιστές αλλά από ταπεινούς
υπηρέτες».
Ο κ. Θανάσης Κουτσοδήμος, κοινωνιολόγος, γράφει:
«Είπαν ότι θέλουν νέους καθηγητές και πως πρέπει οι νέοι να βοηθηθούν στην
εύρεση εργασίας. Σκοτώστε, λοιπόν, τα άλογα που γέρασαν. Σκοτώστε μας γιατί
μείναμε τίμιοι και δεν γλύψαμε για μια θεσούλα, σκοτώστε μας γιατί τα όνειρά
μας για την Παιδεία αντίκεινται στους δικούς σας στείρους λογιστικούς –
τεχνοκρατικούς αναπτυξιακούς σχεδιασμούς».
