|
|
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στην Ερεσό Λέσβου
ΕΛΠΙΖΕΙ: Σε καλύτερες ημέρες στα Βαλκάνια
ΗΡΕΜΕΙ: Ταξιδεύοντας
ΕΝΟΧΛΕΙΤΑΙ: Κάθε φορά και λιγότερο
ΔΙΑΒΑΖΕΙ: Ιστορία, λαογραφία, παράδοση
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΑΓΗΤΟ: Γιουβαρλάκια, χταπόδι με ελιές
ΘΑ ΚΑΛΟΥΣΕ ΣΕ ΓΕΥΜΑ: Τη γυναίκα του, αρκεί να μαγείρευε
Με τη νέα σειρά ντοκιμαντέρ που ετοίμασε για έξι πρωταγωνιστές του
Μακεδονικού Αγώνα (και ήδη προβάλλεται από την ΕΤ3), ο Λάκης Κομνηνός αγγίζει
ένα άγνωστο, στους πολλούς, κομμάτι της ελληνικής Ιστορίας. Και παράλληλα,
δηλώνει στους… αμφισβητίες ότι το ελληνικό ντοκιμαντέρ είναι εδώ. Κατά τα
άλλα, κρατά αποστάσεις από το «πακέτο προσφορών» της ιδιωτικής τηλεόρασης, ενώ
για τα «τηλεοπτικά παράθυρα» τονίζει ότι «πάντα διάλεγε τις πόρτες, χτυπώντας
το κουδούνι…».
ΕΡ.: «Πανθέαμα». Μια ομάδα με μέλλον;
ΑΠ.: Αφού έγκαιρα έγινε Media Team…
ΕΡ.: Ντοκιμαντέρ. Δύσκολο θέμα με ελάχιστους… διαβασμένους;
ΑΠ.: Ναι… αλλά με φανατικούς οπαδούς.
ΕΡ.: Κάποιοι πιστεύουν ότι το ελληνικό ντοκιμαντέρ είναι ένα «σύντομο ανέκδοτο»…
ΑΠ.: Είναι αυτοί που λένε ανέκδοτα…
ΕΡ.: Καιρός να δούμε μέσα από την τηλεόραση και την Ιστορία μας;
ΑΠ.: Αν την δούμε όπως στα βιβλία μας… Άσ’ το καλύτερα.
ΕΡ.: Γιατί με τους Μακεδονομάχους στη νέα παραγωγή;
ΑΠ.: Γιατί είναι οι πιο περίεργα… ξεχασμένοι ήρωες.
ΕΡ.: Αναστάσιος Πηχέων, Γερμανός Καραβαγγέλης, Κωνσταντίνος Κώττας, Παύλος
Μελάς, Καπετάν Άγρας, Χρυσόστομος Δράμας. Ποιος συγκινεί περισσότερο;
ΑΠ.: Οι ανώνυμοι. Αυτοί που δεν έχουμε γνωρίσει, αλλά θα γίνει στο επόμενο βήμα.
ΕΡ.: Από τη συχνότητα της ΕΤ3, λόγω… εντοπιότητας;
ΑΠ.: Σιγά την ευαισθησία… Λόγω ψηφιακής (digital) τεχνολογίας.
ΕΡ.: Η μεγαλύτερη δυσκολία στα γυρίσματα;
ΑΠ.: Δυσκολία ποτέ… μόνο κέφι.
ΕΡ.: Και η καλύτερη στιγμή;
ΑΠ.: Η επιβράβευση στην προβολή, στην Καστοριά.
ΕΡ.: Τελικά, το ντοκιμαντέρ βρίσκεται πιο κοντά στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο;
ΑΠ.: Πατέρας όλων ο κινηματογράφος. Τροφός η τηλεόραση.
ΕΡ.: Το επόμενο σχέδιο αφορά πάλι το ντοκιμαντέρ;
ΑΠ.: Γυρίζεται κιόλας.
ΕΡ.: Γκρίφιθ ή Αϊζενστάιν;
ΑΠ.: Μόνο για τα σπουδαστικά χρόνια. Έχουμε κι Έλληνες.
ΕΡ.: Τι λέτε σε όσους έχουν συνδέσει το ντοκιμαντέρ με… σαύρες και κορμούς δένδρων;
ΑΠ.: Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας.
ΕΡ.: Ιδιωτική τηλεόραση. Ένα χαμένο στοίχημα;
ΑΠ.: Το μετέωρο βήμα του συνδρομητή.
ΕΡ.: Η απάντηση στον Νίκο Φώσκολο για μία επανεμφάνιση στη «Λάμψη»;
ΑΠ.: Το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο Θεός.
ΕΡ.: Κάτι κινείται τώρα τελευταία στον ελληνικό κινηματογράφο;
ΑΠ.: Πίστευε και μη ερεύνα.
ΕΡ.: «Τιτανικός»;
ΑΠ.: Τα ‘χει όλα. Ταινιάρα.
ΕΡ.: Πότε θα ξαναδούμε ένα ελληνικό «Λαβ Στόρι» στις κινηματογραφικές αίθουσες;
ΑΠ.: Όταν θα ξαναβγεί ένας Βασ. Γεωργιάδης.
ΕΡ.: Ο καλύτερος συνεργάτης στο πλατό;
ΑΠ.: Αποφεύγω τα πλατό.
ΕΡ.: Θόδωρος Αγγελόπουλος;
ΑΠ.: Όποιος κάνει κάτι που δεν έχουν κάνει άλλοι είναι ξεχωριστός.
ΕΡ.: Πάσχουμε, πράγματι, από σενάριο;
ΑΠ.: Παγκόσμιο πρόβλημα.
ΕΡ.: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου ή Φίνος Φιλμ;
ΑΠ.: Θα ήμασταν τυχεροί αν το ένα είχε διαδεχτεί το άλλο.
ΕΡ.: Ψηφιακή τηλεόραση. Το μέλλον τής ανήκει;
ΑΠ.: Το παρόν τής ανήκει. Το μέλλον είναι στην «υψηλή ευκρίνεια» (high definition).
ΕΡ.: Η Ελλάδα θα είναι εκεί ή θα απουσιάζει ξανά;
ΑΠ.: Θα εξαρτηθεί από την Κοινότητα (οδηγίες).
ΕΡ.: Έχετε πει «αντίο» στο θέατρο;
ΑΠ.: Όχι αντίο… Μιρουπάφσιμ.
ΕΡ.: Σε ποια ταινία θα θέλατε να είχατε συμμετάσχει;
ΑΠ.: Σε όλες των Κουστουρίτσα και Μπέργκμαν.
ΕΡ.: Θα παίρνατε θέση σε «τηλεοπτικό παράθυρο»;
ΑΠ.: Πάντα διάλεγα τις πόρτες, χτυπώντας το κουδούνι.
