Στην Ελλάδα συμβαίνουν πράγματα περίεργα: ο τουρκικός εθνικισμός μάς απειλεί

καθημερινά και μερικοί εξαπολύουν κυνήγι «εθνικιστών» μέσα στην Ελλάδα!

Διαβλέπουν τον κίνδυνο του «εθνικισμού» μέσα στη χώρα που απειλείται. Και δεν

βλέπουν τον εθνικισμό που μας βροντά την πόρτα απ’ έξω…

Ηαεροπορία της Τουρκίας προσπαθεί να επεκτείνει τις «γκρίζες ζώνες» στο

Κεντρικό Αιγαίο και δικοί μας «παράγοντες» του δημοσίου βίου ζητούν «εν χορώ»

να «αποχρωματίσουμε» τα ελληνικά σχολικά βιβλία από τον «εθνικισμό»! Δηλαδή

από τι ακριβώς; Από τον Σολωμό, από τον Κάλβο, από τον Παλαμά, από τον Καβάφη,

από τον Καζαντζάκη, από τον Σεφέρη, από τον Ελύτη; Και να μείνει τι; Αλήθεια, τι;

Δεν χτυπάνε τον εθνικισμό ­ τον πατριωτισμό χτυπάνε. Και τη συλλογική

ταυτότητα των Ελλήνων ­ την ίδια την πολιτιστική τους ταυτότητα: ευτελίζουν τη

γλώσσα τους, εξευτελίζουν κάθε αίσθημα υπερηφάνειας, συνθλίβουν την

αξιοπρέπειά τους σε πλέγματα ηττοπάθειας, αλλοτριώνουν τα φιλελεύθερα

αισθήματά τους με ένα μαυραγορίτικο «ρεαλισμό της υποταγής».

Ο πατριωτισμός των Ελλήνων τούς ενοχλεί ­ όχι ο «εθνικισμός». Και έτσι παίζουν

το παιχνίδι των αληθινών εθνικιστών ­ της Άγκυρας! Δηλώνουν «διεθνιστές», αλλά

δεν ακούν τις κραυγές απόγνωσης από τις τουρκικές φυλακές. Θέλουν «αδελφικές

σχέσεις» με τους δυνάστες του τουρκικού λαού και με τους δημίους των Κούρδων…

Ο πατριωτισμός τούς ενοχλεί, διότι είναι πρόταγμα δημοκρατίας. Άνθρωποι που

υποστήριξαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του «υπαρκτού» έρχονται σήμερα και

κατηγορούν ως «φασίστες» όσους δηλώνουν πατριώτες. Κι ας είναι ο πατριωτισμός

εγγύηση της Δημοκρατίας. Διότι και το Σύνταγμά μας στο ακροτελεύτιο άρθρο του

εναποθέτει την τήρησή του «στον πατριωτισμό των Ελλήνων».

Συναντούμε ανθρώπους που κάποτε χειροκρότησαν όλες τις σοβιετικές εισβολές. Ή

αρνήθηκαν να τις καταδικάσουν. Ή τις καταδίκασαν μόνον επιλεκτικά. Και σήμερα

σπεύδουν να κατηγορήσουν, ως «πολεμοχαρείς ελληναράδες», όσους δεν θέλουν να

εισβάλουν πουθενά, απλώς ζητούν αξιόπιστη Αποτροπή έναντι του τουρκικού

επεκτατισμού. Συναντούμε ανθρώπους που είχαν ιδιαίτερα «θερμές σχέσεις» με

δικτάτορες τύπου Τσαουσέσκου στη Ρουμανία ή Κιμ Ιλ Σουνγκ στη Β. Κορέα ή που

στήριξαν δημόσια τη δικτατορία Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία ­ και σήμερα

«παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας», καθυβρίζοντας, ως «φασίστες», όσους θεωρούν

ότι ο «κατευνασμός της Τουρκίας είναι επικίνδυνος.

Και από την άλλη πλευρά του φάσματος, συναντούμε ανθρώπους που δηλώνουν

«θαυμαστές» τής κ. Θάτσερ και προτείνουν, κι αυτοί, πολιτική κατευνασμού της

Τουρκίας. Όμως, η κ. Θάτσερ σιχαινόταν τον «κατευνασμό» και τους κατευναστές ­

και το απόδειξε στα Φόκλαντ. Συναντούμε ακόμη ανθρώπους που δηλώνουν

«εκσυγχρονιστές» ή «προοδευτικοί» ή «φιλελεύθεροι» και αποκηρύσσουν τον

Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Άρη Βελουχιώτη ως… «σοβινιστές»!

Τελικά, οι μεγάλες ιδεολογίες δεν κινδυνεύουν από τους αντιπάλους τους ­οι

οπαδοί τους τις βλάπτουν κυρίως. Και στην Ελλάδα η μεγάλη απειλή για τις

προοδευτικές ιδέες είναι οι «προοδευτικοί» του συρμού. Όπως η μεγάλη απειλή

για τα φιλελεύθερα ιδεώδη είναι οι «επαγγελματίες νεοφιλελεύθεροι». Όπως η

μεγάλη απειλή για τον εκσυγχρονισμό της χώρας είναι όσοι αυτο-χρίσθηκαν

«εκσυγχρονιστές», αφού έξυναν επί δεκαετίες τον πάτο του λαϊκισμού.

Και όλοι μαζί ξεσπαθώνουν σήμερα κατά του… εθνικισμού των Ελλήνων. Δηλαδή

κατά του λαϊκού πατριωτισμού που αφυπνίζεται σε ώρες δύσκολες και είναι

προοδευτικός και φιλελεύθερος και εκσυγχρονιστικός ταυτόχρονα. Διότι ό,τι

προοδευτικό και φιλελεύθερο και εκσυγχρονιστικό έγινε στην Ελλάδα, έγινε στο

όνομα του πατριωτισμού ­ από πατριωτικά κινήματα και με πατριωτικά οράματα.

Από την Παλιγγενεσία ώς το 1909, ώς την Εθνική Αντίσταση, ώς το 1-1-4.

Αν οι εθνικιστές της Άγκυρας μας χτυπήσουν, θα αποταθούμε, βεβαίως, στον

πατριωτισμό των Ελλήνων, και θα τους ζητήσουμε να πάρουν τα όπλα και να

αντισταθούν στον εισβολέα. Ποιον πατριωτισμό; Αυτόν που λοιδορούμε συστηματικά

και καθημερινά;

Θα στείλουμε τα παιδιά μας στο μέτωπο «να νικήσουν ή να πεθάνουν» για ιδανικά

Πατρίδας και Ελευθερίας. Ποια παιδιά μας; Αυτά που από τα σχολικά τους βιβλία

αφαιρούμε συστηματικά κάθε αναφορά σε ιδανικά Ελευθερίας και Πατρίδας; Με

«Ρουβάδες» θα αντισταθύυμε στην τουρκική επιθετικότητα; Αυτό δεν το σκέπτεται

κανείς; Όντως, περίεργα πράγματα συμβαίνουν στην Ελλάδα…

Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης είναι δημοσιογράφος – οικονομολόγος