Το 1901 μπήκε με τον θάνατο της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτωρίας, που

έκλεισε μία ολόκληρη εποχή: τη βικτωριανή, με την καλή συμπεριφορά, τον

συντηρητισμό και την ιμπεριαλιστική εξόρμηση. Στα Βαλκάνια, η Ρωσία αρχίζει

μία επίμονη οικονομική και πολιτική διείσδυση, επεκτείνοντας την επιρροή της,

ενώ η Γαλλία πιέζει την Τουρκία με απειλές. Όσο για τη μικρή Ελλάδα

αναζωπυρώνεται το Κρητικό ζήτημα, το Μακεδονικό, αλλά και το Ηπειρωτικό. Στο

μεταξύ, στα λιμάνια της ανατολικής Μεσογείου εμφανίζονται κρούσματα πανούκλας.

Και τότε ξεσπούν τα «Ευαγγελικά», δηλαδή η αντίδραση των φοιτητών για τη

μετάφραση του Ευαγγελίου στη Δημοτική από τον Αλέξανδρο Πάλλη και την Ιουλία Καρόλου.

Ιδού, τι περιγράφει «Το Άστυ» της 3ης Νοεμβρίου στην πρώτη σελίδα του, με τον

τίτλο: «Διαδήλωσις φοιτητών κατά εφημερίδων». «Εισβολή εις τα γραφεία της

«Ακροπόλεως» και του «Άστεως»», «Αφορμή η μετάφρασις του Ευαγγελίου»:

«Περί την 4ην μ.μ. πάντες οι φοιτηταί της Ιατρικής Σχολής είχον συναθροισθή

εις το αμφιθέατρον του Πανεπιστημίου, όπου επρόκειτο να διδάξη ο καθηγητής της

φυσιολογίας κ. Νικολαΐδης.

Μετά μικράν συζήτησιν επί του ζητήματος της μεταφράσεως του Ευαγγελίου,

απεφάσισαν οι φοιτηταί ούτοι, όπως μεταβώσιν εις την δημοσιεύσασαν αυτήν

εφημερίδα εν σώματι και ζητήσουν την διακοπήν της δημοσιεύσεως. Αλλά μετά

νεωτέραν σύσκεψιν εθεώρησαν καλόν να ενωθώσι και μετά των φοιτητών των λοιπών

σχολών και όλοι ομού να προβούν εις διαμαρτυρίαν προ των γραφείων των

εφημερίδων, όσαι έγραψαν υπέρ της μεταφράσεως του Ευαγγελίου.

Φωτογραφίες βέβαια στις εφημερίδες ήταν λίγο δύσκολο να δημοσιευτούν τότε,

αλλά ο λαϊκός καλλιτέχνης αποτύπωσε με ενάργεια (αν όχι και με ακρίβεια) την

σύγκρουση των Ευαγγελικών

Τούτο και εγένετο. Διελθόντες οι φοιτηταί ούτοι της Ιατρικής εκ των αιθουσών

των λοιπών σχολών, ηνώθησαν μετά των άλλων φοιτητών και αφού απεδέχθησαν

άπαντες την πρότασιν, εξέδραμον διά της οδού Σταδίου περί τους 500 εις τα

γραφεία πρώτον της «Ακροπόλεως».

Αθρόοι εισήρχοντο εις τα γραφεία, κτυπούντες τας θύρας, γιουχαΐζοντες, και

εζήτουν τον διευθυντήν της εφημερίδος, όστις δεν ευρίσκετο εκεί.

Ειδοποιηθέντες ο διευθυντής της αστυνομίας κ. Βούλτσος και ο γραμματεύς κ.

Καραγιαννόπουλος έσπευσαν εις τα γραφεία της «Ακροπόλεως».

Οι φοιτηταί διά βροντωδών φωνών, άλλοι από τα παράθυρα, άλλοι από τους εξώστας

των γραφείων και οι λοιποί από κάτω επέμενον να ίδουν τον Διευθυντήν.

Διαβεβαίωση Βούλτσου

Μετά μικράν εκεί ταραχώδη παραμονήν των φοιτητών ο κ. Βούλτσος τους

διεβεβαίωσεν ότι δεν θα επαναληφθή η δημοσίευσις της περί ης ο λόγος

μεταφράσεως. Αφού δε επανειλημμένως εζητωκραύγασαν υπέρ αυτού οι φοιτηταί,

απεσύρθησαν εκείθεν και μετέβησαν εις τα γραφεία του «Εμπρός».

Εις το «Εμπρός» ανήλθον ολίγοι εξ αυτών και εζήτησαν να γραφώσιν ολίγα

πράγματα περί των λαβόντων χώραν. Διά της οδού Σταδίου κατόπιν διηυθύνθησαν

εις τα γραφεία της «Εστίας», τα οποία όμως ήσαν κλειστά, και κατόπιν εις τα

γραφεία των «Καιρών» και του «Σκριπ»».

Οι διαδηλώσεις των φοιτητών στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Το Άστυ» στις 3

Νοεμβρίου του 1901

Στη συνέχεια οι φοιτητές πέρασαν από την πλατεία Συντάγματος, όπου

προσκολλήθηκαν και άλλοι «περίεργοι» πολίτες και σταμάτησαν στα γραφεία της

εφημερίδας. Φώναξαν συνθήματα «πατριωτικά», στη συνέχεια μερικοί έκαναν

απόπειρα εισβολής. Μπήκαν μέσα 15-20 άτομα και προσπάθησαν να βάλουν φωτιά,

καύσαντες μερικά χαρτιά.

Και συνεχίζει «Το Άστυ»:

«Οι φοιτηταί εις το Μητροπολιτικόν μέγαρον»

«Από των γραφείων μας οι φοιτηταί διηυθύνθησαν εις το Μητροπολιτικόν μέγαρον,

(όπου συνεδρίαζε για το ίδιο θέμα η Ιερά Σύνοδος).

Συγκεντρωθέντες προ της θύρας, εξετράπησαν εις γιουχαϊσμούς κατά του

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου και των Συνοδικών, εζήτουν δε να ίδωσι την Α.

Σεβασμιότητα. Αρκετοί εκ των φοιτητών, διασπάσαντες την ζώνην των αστυφυλάκων,

εισήθον εις το Μητροπολιτικόν μέγαρον, όπου παρουσιασθείς ο γραμματεύς τους

διαβεβαίωσεν, ότι ο Μητροπολίτης ήθελε φροντίσει…

­ Δεν θέλομεν να φροντίση· θέλομεν να μας δηλώση τι φρονεί, απαντούν

κραυγάζοντες οι φοιτηταί.

Ο Μητροπολίτης ηναγκάσθη τότε να εξέλθη και να κάμη την δήλωσιν, ότι αυτός και

ως άτομον και ως αρχή είναι κατά των μεταφράσεων του Ευαγγελίου.

Ευχαριστηθέντες εκ της δηλώσεως ταύτης οι φοιτηταί, διευθυνθέντες εις τα

προπύλαια του Πανεπιστημίου διελύθησαν».

Όπως είναι γνωστό, οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν τις επόμενες ημέρες

αναστατώνοντας την Αθήνα και κατέληξαν αργότερα να επιτύχουν την απαγόρευση

της μετάφρασης.

Άκυροι όλοι οι… Γάμοι!

Την ίδια μέρα με τα,«Ευαγγελικά» «Το Άστυ» δημοσιεύει εκτεταμένο δικαστικό

ρεπορτάζ και μάλιστα από τον Άρειο Πάγο. Ιδού το θέμα:

«…Παρεμπιπτόντως δε συνεζητήθη το ζήτημα του εγκύρου τού γάμου του

αναιρεσείοντος μετά τινος νέας τελεσθέντος άνευ μαρτύρων υπό ιερέως, έχοντος

εις την ράχιν του πολλά βουλεύματα παρεπεμπτικά, και ιδίως άνευ αδείας του

Μητροπολίτου, αλλ’ υπογεγραμμένης υπό του γραμματέως του Μητροπολίτου.

Ο κ. Ψαράς ανέπτυξεν ότι η τοιαύτη αντιπροσώπευσις του Μητροπολίτου είνε

παράνομος, διότι μόνον ο πρωτοσύγγελος είνε εκ του νόμου αναπληρωτής του Μητροπολίτου.

Εις δικηγόρος. Τότε όλοι οι γάμοι των Αθηνών είνε άκυροι.

­ Τόσω το καλλίτερον, αναφωνεί έτερος έγγαμος δικηγόρος εν τω ακροατηρίω».

Δι’ ένα τενεκέ κατράμι

Προσέρχονται οι Ι. Καλογιάννης και Ευκλείδης Πάλλας κατηγορούμενοι ότι

εξύβρισαν ένα χωροφύλακα. Αλλά τι αποδεικνύεται; Ο καυγάς ήτανε για ένα τενεκέ

κατράμι, το οποίον ο χωροφύλαξ ιδών εις τας χείρας των κατηγορουμένων ηθέλησε

να κατάσχη, επί τω λόγω ότι ήτο εγχωρίου παραγωγής, της Σαλαμίνος, και ότι δεν

επλήρωσε δημοτικά.

Αλλά το ζήτημα ήτανε για το κολόκουρο και το κατράμι, ωσεί εκδικούμενον, εχύθη

εις τα μούτρα και τα ρούχα του χωροφύλακος, ο οποίος προς εκδίκησιν τους

ενήγαγεν επί εξυβρίσει.

Προσέρχεται ως μάρτυς ο δήμαρχος Σαλαμίνος κ. Κουλούρης, ένας ωραίος εύσωμος

φουστανελλάς, ο οποίος λέγει:

­ Κύριοι δικασταί, ο τόπος μας δεν παράγει κατράμι. Τι πταίουν λοιπόν οι

κατηγορούμενοι διά το μουτζούρωμα του κ. χωροφύλακος, αφού τώθελε και τώπαθε;

Το δικαστήριον ηθώωσε τους κατηγορουμένους.