Ακόμα και με την κλιματική αλλαγή, ο χειμώνας παραμένει ασφαλώς πάντοτε κρύος στη Γερμανία – στο πιο μεγάλο μέρος της, για το πιο μεγάλο διάστημα. Ομως, τα Χριστούγεννα, αυτό το κρύο, που όλο τον άλλο καιρό είναι μάλλον πρόβλημα, μεταλλάσσεται σε ατμοσφαιρικότητα – ιδίως όταν συνοδεύεται από το χιόνι που αποτελεί το απαραίτητο σκηνικό της γιορτής που άπαντες αναμένουν ολόκληρο τον χρόνο. Η παγωνιά στη Γερμανία, όπως και σε κάθε άλλη βόρεια χώρα που αποτελεί κυρίαρχη πραγματικότητα, μετατρέπεται ξαφνικά σε πηγή χαράς – ίσως αυτό να είναι ένα είδος «θαύματος» των Χριστουγέννων…
Φέτος όμως, η παγωνιά που μετριέται σε βαθμούς Κελσίου και αποτυπώνεται σε λευκούς δρόμους, σπίτια και μάχες με χιονόμπαλες, δεν θα είναι η μόνη: φέρνει μαζί και ένα συμβολικό της ταίρι, μία άλλου είδους παγωνιά, η οποία δεν υπακούει σε τέτοια θαύματα και η οποία δεν υπόσχεται διασκέδαση και ξεγνοιασιά, αλλά το ακριβώς αντίθετο: επερχόμενη δυστυχία που απειλεί να κυριέψει τη χώρα, να μεταφραστεί σε πολιτική καταστροφή και, εν συνεχεία, να μεταφερθεί εξίσου και στην Ευρώπη.
Τα Χριστούγεννα του 2025 θα είναι για τους Γερμανούς τα πρώτα στα οποία η Ακροδεξιά αποτελεί πλέον σταθερά την πρώτη πολιτική δύναμη σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Αυτό, όχι απλώς δεν έχει ξανασυμβεί στα μεταπολεμικά χρόνια, αλλά, αντιθέτως, μέχρι και πάρα πολύ πρόσφατα, ήταν κάτι που άπαντες θεωρούσαν αδιανόητο να συμβεί. Και όμως συμβαίνει – και δεν το σταματάει τίποτα.
Αντίθετα, οι εξελίξεις είναι τέτοιες, που λειτουργούν ως καύσιμό του: τα φετινά Χριστούγεννα βρίσκουν τη Γερμανία σε κατάσταση περίπου πρωτοφανή στο επίπεδο της κατάρρευσης της βιομηχανικής δραστηριότητας, έπειτα από μία περίοδο εκτόξευσης των περασμένων χρόνων. Το πώς και το γιατί έχουν αναλυθεί εδώ ουκ ολίγες φορές. Η ουσία πάντως είναι ότι τώρα κλείνουν, η μία μετά την άλλη, εργοστασιακές μονάδες που βρίσκονταν μέχρι και πριν από λίγο καιρό σε πλήρη παραγωγική ακμή, αφήνοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ξαφνικά άνεργους που επίσης μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν μπορούσαν ούτε καν να το φανταστούν να συμβαίνει.
Η εξέλιξη αυτή δεν αφορά δε πλέον τις περιοχές της χώρας που προέρχονται από την πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, αλλά έχει φτάσει στην καρδιά της οικονομικής ισχύος της βιομηχανικής παραγωγής της παλαιάς Δυτικής Γερμανίας, όπως στη Στουτγάρδη – και όχι μόνον. Πόλεις και επαρχίες ολόκληρες που η ζωή τους ήταν συναρτημένη σε πολύ υψηλό βαθμό με την ακμάζουσα βιομηχανική παραγωγή σε κλάδους αιχμής, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, τώρα βιώνουν μαζικές καταρρεύσεις που τις διαπερνούν οριζόντια: από την ανεργία, μέχρι την πτώχευση που απειλεί τις ίδιες ως διοικητικούς οργανισμούς, καθώς τα φορολογικά έσοδα στα οποία κυρίως στηρίζονταν έχουν επίσης πλέον καταρρεύσει.
Το τοπίο γίνεται πια με γεωμετρική πρόοδο ζοφερότερο από ποτέ σε σύγκριση με όλη την περίοδο μετά τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση της χώρας. Και, αυτό, χωρίς καν να αναφερθεί κανείς στο, υπαρκτό ή μη, ζήτημα του κινδύνου πολέμου με τη Ρωσία, το οποίο διαρκώς επισείει η κυβέρνηση στο Βερολίνο.
Για πολλούς Γερμανούς, τα φετινά Χριστούγεννα δεν θα είναι γιορτινά. Θα είναι απλώς παγωμένα. Και δεν ήταν έτοιμοι γι’ αυτό – και πώς να είναι άλλωστε; Η Ακροδεξιά όμως ήταν. Και, τώρα, έχει έναν ακόμα λόγο, να χαίρεται – η μόνη πια, η πολιτικά καλπάζουσα δύναμη στην πολλαπλά ηγεμονεύουσα δύναμη της Ευρώπης, που πια οδηγείται νομοτελειακά στον πολιτικό γκρεμό, κάτι που εν προκειμένω σημαίνει πάρα πολλά. Μεταξύ των οποίων και ότι επιφυλάσσει την ίδια ακριβώς τύχη και στις χώρες που, εκ των πραγμάτων πλέον, είναι άρρηκτα προσδεδεμένες μαζί της: η γερμανική παγωνιά θα εξαπλωθεί παντού. Και, όταν αυτό συμβεί, τότε, δεν θα γνωρίζει εποχές, ούτε κανόνες, όπως τους γνωρίζαμε. Τότε, βέβαια, θα είναι πια πολύ αργά. Ηδη είναι άλλωστε…
