Η διαδρομή της στο λυρικό τραγούδι έχει τη σφραγίδα των ερμηνειών της αλλά και των ανθρώπων που τη συνάντησαν. Η Κική Μορφωνιού που έφυγε από τη ζωή στα 89 της χρόνια άφησε πίσω της μια πορεία συνέπειας και πίστης σε αυτό που διάλεξε να υπηρετήσει. Σε μια εποχή όπου η μουσική ήταν μια δύσκολη επιλογή, εκείνη βρήκε τον τρόπο να την ακολουθήσει και δικαιώθηκε. Ο κόσμος της όπερας της αποκαλύφθηκε μέσα από δίσκους γραμμοφώνου που άκουγε σ’ ένα γειτονικό σπίτι. Οπως είχε πει η κορυφαία μεσόφωνος, από τριών ετών που άκουγε τον «Ριγκολέτο» έτρεχε στο σπίτι του φιλόμουσου ράπτη, του κ. Μήτσου, που την έβαζε πάνω στη μηχανή και καθόταν αρκετές ώρες να ακούει. Αυτές ήταν οι πρώτες εικόνες στα Πατήσια όπου γεννήθηκε το 1936 και μεγάλωσε. Στα χρόνια του δημοτικού σχολείου, σύμφωνα με τις αφηγήσεις της, είχε δύο δασκάλους μουσικούς που την ξεχώρισαν για τη χορωδία και την ίδια εποχή άρχισε μαθήματα πιάνου. Ο αυστηρός αλλά φιλόμουσος γυμνασιάρχης επίσης πίστεψε σε εκείνη και έπεισε τον πατέρα της να σπουδάσει στο Ωδείο κάμπτοντας τις αρχικές του αντιρρήσεις. Αποφοίτησε από το Εθνικό Ωδείο με άριστα και το αριστείο εξαιρετικής επίδοσης δίνοντας μια γεύση για το τι θα ακολουθούσε. Συνέχισε τριετείς σπουδές με κρατική υποτροφία στο Μιλάνο δίπλα στους αρχιμουσικούς Αντόνιο Τονίνι και Αντόνιο Ναρντούκι. Το 1958 εντάχθηκε στη Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και μέσα σ’ έναν χρόνο έγινε σολίστ. Ετσι άρχισε να γράφεται η μακρά σχέση ζωής με τον οργανισμό.
Η ξεχωριστή φωνή και η εργατικότητά της την οδήγησαν γρήγορα σε μεγάλους ρόλους. Στη σχεδόν 30ετή παρουσία της στην Εθνική Λυρική Σκηνή ερμήνευσε όλο το ρεπερτόριο μιας μεσοφώνου αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά της σε περισσότερες από σαράντα όπερες σε 93 παραγωγές ή αναβιώσεις παραγωγών όπως «Φάουστ», «Κάρμεν», «Το δαχτυλίδι της μάνας», «Ο κουρέας της Σεβίλλης», «Ο τροβαδούρος», «Τζοκόντα» κ.ά. Συμμετείχε στις πρώτες παρουσιάσεις από την ΕΛΣ των έργων «Διάλογοι Καρμηλιτισσών», «Ναμπούκο», «Κασσιανή», «Υπόθεση Χοβάντσκι», «Μήδεια», «Ο πύργος του Κυανοπώγωνα», «Φάλσταφ», «Διδώ και Αινείας», «Η άνοδος και η πτώση της πόλης Μαχαγκόννυ», «Η στέψη της Ποππαίας», «Ο Ιούλιος Καίσαρας στην Αίγυπτο», «Δον Κιχώτης», «Κώστας Καρυωτάκης», μεταξύ άλλων.
Η «Μήδεια» του 1961
Το 1960 εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Επιδαύρου ως Ανταλτζίζα στη «Νόρμα» και το 1961 ως Νέρις στη «Μήδεια», δίπλα στη Μαρία Κάλλας. Το σπουδαίο βιογραφικό της κοσμούν οι εμφανίσεις της στα Φεστιβάλ Μουσικός Ιούλιος του Τράπανι της Σικελίας, Σπολέτο, Αθηνών, Κέρκυρας, Ηρακλείου και Δημήτρια Θεσσαλονίκης. Συνέπραξε επίσης με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, τις Ορχήστρες της Ραδιοφωνίας των Βρυξελλών και της Κολωνίας. Από το 1974 δίδαξε στο Ωδείο Αθηνών. Υπήρξε μέλος του ΔΣ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τη δεκαετία του 1990, ενώ ηχογράφησε έργα ελλήνων συνθετών (Καλομοίρη, Θεοδωράκη, Χατζηαποστόλου).
Το 2023 η Εθνική Λυρική Σκηνή τίμησε την Κική Μορφωνιού κατά την έναρξη των επετειακών εκδηλώσεων για τα εκατό χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας. Στην πρεμιέρα της «Μήδειας» του Κερουμπίνι, στις 25 Απριλίου 2023, στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ Γιώργος Κουμεντάκης τής απένειμε τιμητική πλακέτα για «τη σπουδαία συνεισφορά της στη λυρική τέχνη, τις αξεπέραστες ερμηνείες της, αλλά και για το ήθος, την αγάπη και την αφοσίωσή της στην Εθνική Λυρική Σκηνή». Η τελευταία εμφάνισή της ήταν στο ντοκιμαντέρ της ΕΛΣ για τη Μαρία Κάλλας (2023), όπου αναφέρθηκε στην ιστορική συνεργασία τους στην Επίδαυρο. Η διοίκηση και το προσωπικό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με σεβασμό στο έργο και στη μνήμη της Κικής Μορφωνιού, εκφράζουν τη βαθιά συγκίνηση και την οδύνη τους και υποβάλλουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια και τους οικείους της.
