Η άνοδος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εξουσία ήταν συνισταμένη πολλών παραγόντων, κυρίως όμως στηρίχθηκε στο ρεύμα του πολυσυζητημένου αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Στην ουσία δημιούργησε τον πολιτικό χώρο για να συναντηθούν άτομα με διαφορετικές κομματικές καταβολές, τα οποία όμως έδιναν κοινές μάχες εναντίον του λαϊκισμού, της καθυστέρησης, του αντιευρωπαϊσμού, του κοινωνικού μίσους, της πολιτικής βίας, της εχθροπάθειας. Συγκέντρωσε γύρω από το πρόσωπό του εκείνο που στα χρόνια της κρίσης χαρακτηρίστηκε ως «μέτωπο της λογικής», που υπό την άτυπη ηγεσία του κατάφερε να το συσπειρώσει και να το κάνει πλειοψηφικό.
Το τελευταίο διάστημα, ένα νέο μέτωπο έχει αρχίσει να γιγαντώνεται. Το απαρτίζουν και πάλι άτομα με διαφορετικές κομματικές αφετηρίες, όμως έχει στόχο προσωποκεντρικό: «να πέσει ο Μητσοτάκης». Πολιτικοί που δεν ήθελαν ούτε να αντικρίσουν ο ένας τον άλλον, συναγελάζονται σε κοινές εκδηλώσεις, συνδιαλέγονται στο πλαίσιο δημόσιων συζητήσεων, συντάσσονται στις απόψεις τους ακόμα κι αν λίγα χρόνια πριν ήθελε ο ένας να βάλει τον άλλον φυλακή.
Συνομολογούν ότι επί Μητσοτάκη η δημοκρατία στην Ελλάδα βρίσκεται σε θεσμική κρίση, ότι απειλείται το κράτος δικαίου, ότι «η χώρα έχει καταστεί μη διακυβερνήσιμη». «Ευαίσθητοι» καλλιτέχνες, συγγενής θύματος των Τεμπών, πρώην πρωθυπουργοί, απογοητευμένοι πολιτευτές, πρώην αρχηγοί κομμάτων, φιλόδοξοι επόμενοι εμφανίζονται συνασπισμένοι σε ενιαίο μέτωπο που έχει έναν συγκεκριμένο στόχο: να πέσει ο Μητσοτάκης. Δύο ίσως είναι όμως τα βασικά ερωτήματα που προκύπτουν. Κατ’ αρχάς, ποιος θα ηγηθεί της προσπάθειας, διότι ο κατακερματισμός είναι αδύνατον να δημιουργήσει πολιτικούς συσχετισμούς ικανούς ώστε πράγματι «να πέσει ο Μητσοτάκης».
Και το δεύτερο, ποιο είναι το πολιτικό διακύβευμα. «Να πέσει ο Μητσοτάκης» για να γίνει τι; Σε αυτό κανείς προς το παρόν δεν δίνει απάντηση και ίσως γι’ αυτό παρά την όλο και πιο ηχηρή παρουσία του αντιμητσοτακικού μετώπου, ο Μητσοτάκης δείχνει να προηγείται στην εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος με 14-17 μονάδες, παρά την κυβερνητική κόπωση, τα λάθη, τις ολιγωρίες, τις υποθέσεις σκανδάλων. Στην πράξη το νεοσυσταθέν μέτωπο δείχνει μάλλον να ενδυναμώνει τον Μητσοτάκη, υπενθυμίζοντας ποια είναι η εναλλακτική.
Στην πραγματικότητα το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο απαρτίστηκε από μία ομάδα ανθρώπων οι οποίοι, αν και με ετερόκλητες αφετηρίες, είχαν ως συγκολλητική ουσία την κοινή οπτική για την κατεύθυνση της πατρίδας και τις πολιτικές που θα πρέπει να εφαρμοστούν. Μπορεί να ονομάστηκε «αντι-ΣΥΡΙΖΑ», όμως δεν ήταν μία απλή σύμπλευση προσώπων εναντίον ενός κόμματος. Αλλά των πολιτικών, της αισθητικής και ηθικής του συγκρότησης. Αποτέλεσε μία συνένωση ανθρώπων που στάθηκαν απέναντι συνολικά στα αξιακά χαρακτηριστικά και τις συμπεριφορές που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να ηγεμονεύσει πολιτικά διότι ακριβώς ενσάρκωσε αυτό το ρεύμα. Το νέο μέτωπο αδυνατεί να βρει πολιτικό χώρο διότι στέκεται προσωποκεντρικά απέναντι στον Μητσοτάκη. Δεν προτείνει εναλλακτική διέξοδο, δεν παράγει πολιτική ύλη. Στην πράξη, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη δημοσκόπηση της Alco, η ΝΔ, με τους αγρότες στους δρόμους, μια εν εξελίξει Εξεταστική με καθημερινά σόου για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, μια πολυδιαφημισμένη επανεμφάνιση πρώην πρωθυπουργού και όλους τους υπόλοιπους απέναντι, αύξησε οριακά το ποσοστό της στην πρόθεση ψήφου. Την ίδια στιγμή, στην εκτίμηση ψήφου της Opinion Poll η ΝΔ συγκεντρώνει 29,7% έχοντας προβάδισμα 16,1 μονάδων. Είναι ο πολίτης ενθουσιασμένος με τις επιδόσεις της κυβέρνησης; Προφανώς όχι.
Αλλά πολύ περισσότερο απογοητευμένος από τις προοπτικές που του δίνουν όλοι οι υπόλοιποι.
