Ο Φώντας Κολοβός με καταγωγή από την Αρτα ξεκίνησε αυτή τη μυστική γωνιά-ουζερί στη μικρή στοά μεταξύ της οδού Πανεπιστημίου και της οδού Αμερικής το 1997. Τότε ακριβώς και όταν πρωτοήρθε στη στοά, από τη μεριά της Αμερικής έβρισκε κανείς τον Παντελίδη, το γνωστό βιβλιοπωλείο ξενόγλωσσου, ενώ επί της Πανεπιστημίου υπήρχε – και βασιλεύει και σήμερα – ο γνωστός σχεδιαστής και ράφτης Γιαννέτος – και πολλών πρωθυπουργών.
Το 2004, την εποχή του Χρηματιστηρίου και του Μπινγκ Μπανγκ της τελευταίας εκδοχής της ευμάρειας των Νεοελλήνων, στη στοά επί της Αμερικής ήρθε και το Κομπολογάδικο, εκεί που κάποτε ήταν μαγαζί με έπιπλα. Ο Φώντας, τώρα, εξαρχής ήθελε να κάνει ένα λαϊκό ουζερί. Κυρίως ένα στέκι μεσημεριού για το κέντρο των Αθηνών. Δεν έβαλε ποτέ ταμπέλα και πολύ γρήγορα επικράτησε η σχεδόν ιαχή «πάμε στον Φώντα!».
Από τις 6 το πρωί μέχρι τις 7 το απόγευμα ο καφές, τα τσίπουρα και οι μεζέδες δίνουν τη δυνατότητα στις φυλές του κέντρου να συναντιούνται, να ζυμώνονται, να διαφωνούν (πολιτικά ή αθλητικά) και να διατηρούν κάτι από μια παλιά προφορικότητα των χαμένων πολιτικών στεκιών του κέντρου. Και λέμε «πολιτικών στεκιών» γιατί ακριβώς εδώ κανείς μπορεί να συναντήσει πολιτικά στελέχη όλων των αποχρώσεων. Ανάμεσα σε γιατρούς, δημοσιογράφους, δικηγόρους, τραπεζικούς, μεσίτες και λογοτέχνες.
Στους τελευταίους συγκαταλέγεται ο αείμνηστος Μάνος Ελευθερίου. Από τους ζώντες έχει περάσει και κατά καιρούς περνάει ο Δημήτρης Νόλλας, ο ζωγράφος Γιώργος Σταθόπουλος, ο Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης, οι δημοσιογράφοι Γιώργος Καραγιάννης και Πάνος Μπαΐλης, ο συγγραφέας Μήτσος Παπαχρήστος του αντιδικτατορικού κινήματος και βέβαια αρκετοί όπως είπαμε πολιτικοί. Θα ξεχωρίζαμε πιο σταθερά εκ του ΚΚΕ τον Χρήστο Κατσώτη, αλλά και από τον ίδιο πολιτικό χώρο τους Θανάση Παφίλη, Μανώλη Συντυχάκη και Γιάννη Δελή. Πολλοί εξ αυτών επιλέγουν για πέρασμα την Πέμπτη όπου ο Φώντας σερβίρει γίδα. Αλλά και από τη ΝΔ περνάνε βουλευτές, όπως ο Ανδρέας Κατσανιώτης και ο Τάσος Δημοσχάκης.
Τσίπουρο, κρασί και βέβαια γίγαντες, φάβα, λιθρινάκι ή το πιο δημοφιλές μοσχαράκι με μελιτζάνες είναι τα αγαπημένα πιάτα όσων συναντιούνται εδώ και ανταλλάσσουν ιδέες, πληροφορίες, πολιτικές απόψεις, πλην Κυριακής βέβαια όπου το μαγαζί είναι κλειστό. Ετσι κι αλλιώς ο Φώντας είναι συνυφασμένος με τη ροή της καθημερινότητας του κέντρου. Η στοά και σήμερα αντέχει. Διατηρεί κάτι από τον παλιό χαρακτήρα της.
Υπάρχουν εδώ κατάστημα για επισκευή ρολογιών, έτερο με στρατιωτικά είδη, το περίφημο κουρείο της Λίας που εδώ έχει κουρέψει από Κάρολο Παπούλια και Φασιανό μέχρι τον Γιώργο Κατσιφάρα, και βέβαια στη στοά υπάρχει ο φραγκοράφτης Γιαννέτος, πράγμα το οποίο δίνει μια ζωντάνια. Συν το γεγονός ότι ο Φώντας και στο εσωτερικό του έχει αναμμένη πάντα μία τηλεόραση σαν να συγχρονίζεται με την επικαιρότητα.
Οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί έτσι κι αλλιώς αναμειγνύονται στα σιδερένια τραπεζάκια είτε έξω είτε μέσα στο ουζερί που για πολλούς αποτελεί μία κλασική μεσημεριανή συνήθεια. Η αρτινή καταγωγή και η αγάπη του Φώντα στη γενέτειρά του είναι αυτές που κάνουν το στέκι να διατηρεί και κάποια χαρακτηριστικά των εντευκτηρίων που δημιουργούσαν οι επαρχιώτες στη Μεταπολίτευση μέσα στη μεγάλη πόλη. Και μέσα ακριβώς από αυτά τα στέκια προσπαθούσαν να κρατήσουν ορισμένες από τις δικές τους συνήθειες, ακόμα και την ντοπιολαλιά τους, πράγμα το οποίο είναι και σήμερα εμφανές στον Φώντα που παρά την αστικοποίηση και τη μεγάλη του διαδρομή μέσα στην πόλη αναγνωρίζεις και εντοπίζεις ακριβώς αυτά τα στοιχεία μιας λαμπρής επαρχίας που έχει έρθει και έχει επηρεαστεί από την πόλη αλλά και έχει με τη σειρά της επιδράσει σε αυτήν.
Και ο Φώντας αποτελεί ένα προσφιλές μέρος για τους βουλευτές κυρίως την εποχή και τη στιγμή που διακόπτουν από μεγάλες συνεδριάσεις όπως είναι η συζήτηση του Προϋπολογισμού, ενώ μην ξεχνούμε τη γειτνίαση της στοάς του Φώντα από τη μεριά της οδού Αμερικής με τον εξόχως πολιτικό πεζόδρομο της Βαλαωρίτου. Του δίνει δε τη δυνατότητα να συνδέεται και να έχει συνάφεια ακριβώς με αυτή την τοπογραφία του κέντρου. Θα πρέπει να πούμε ότι ο Φώντας είναι και λογοτεχνικό στέκι εκτός από πολιτικό, αλλά πάνω απ’ όλα είναι λαϊκό στέκι των επαγγελματιών και όσων προσπαθούν να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα, μία μικρή παύση από τους εξουθενωτικούς ρυθμούς της πόλης.
Εκδότες όπως ο Λουκάς Ζαχαρόπουλος και ο Βασίλης Χατζηιακώβου επίσης κατά καιρούς περνάνε από δω, ενώ από πρωθυπουργούς αυτός ο οποίος έχει περάσει και έχει πιει το καφεδάκι του παλαιότερα – δύο ή και τρεις φορές – ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Ο Φώντας αναβιώνει μια παλιά επαρχία μες στην πόλη αλλά και μία σταλιά ανθρώπινης ανάπαυλας μέσα στη σημερινή δύσκολη καθημερινότητα.
