Οι αγρότες των μπλόκων απέρριψαν την πρόσκληση της κυβέρνησης να συζητήσουν τις αντιπροτάσεις της προκειμένου να εγκαταλείψουν τα μπλόκα. Αντιθέτως, στη συνέλευσή τους αποφασίστηκαν κινητοποιήσεις και την περίοδο των Χριστουγέννων. Επιμένουν στη λίστα των αιτημάτων και των διεκδικήσεων που έχουν δώσει στον Πρωθυπουργό. Οι επιτροπές τους στα μπλόκα θα ανοίγουν για να περνάνε όσοι κατευθύνονται στην επαρχία για τα Χριστούγεννα, δεν θέλουν να βρουν την κοινωνία απέναντι. Στην πραγματικότητα, όμως, ήδη έχουν βρεθεί απέναντι σε διάφορες επαγγελματικές τάξεις. Οι μεταφορές ασφυκτιούν. Ο χειμερινός τουρισμός επίσης, οι επαγγελματίες του μιλάνε για πολύ σημαντικές απώλειες εξαιτίας ακυρώσεων που έφεραν τα μπλόκα.
Μερικά από όσα ζητάνε οι αγρότες των μπλόκων είναι απλώς παροχές κατ’ εξαίρεση. Μερικά άλλα είναι αδύνατα, επειδή προϋποθέτουν ότι η κυβέρνηση πρέπει να αποδεχτεί τη διαιώνιση παρανομιών στο πεδίο των επιδοτήσεων, όπου εδώ και μήνες δοκιμάζεται εξαιτίας του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ και της εμπλοκής στελεχών της.
Ζητούν, π.χ., οι αγρότες αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος για το 2025 ή άμεσο διπλασιασμό των αγροτικών συντάξεων. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχτεί τέτοια αιτήματα. Επειδή μετατρέπεται ένας κλάδος της ελεύθερης οικονομίας σε Δημόσιο. Τρία μνημόνια φάγαμε στο κεφάλι για να μειωθεί ο κρατισμός, για να κοπούν τα πελατειακά δίκτυα. Και η δημοσιονομική αφροσύνη θα μπορούσε να γυρίσει πίσω ολόκληρη την κοινωνία, όχι μόνο την ύπαιθρο.
Διεκδικούν, όμως, και πράγματα για τα οποία υποτίθεται ότι αγωνιά ολόκληρη η κοινωνία και, πάντως, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, όπως η διαφθορά στο σύστημα των αγροτικών επιδοτήσεων. Απαιτούν, π.χ., να μην ενταχθεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ. Να μην πειραχτεί δηλαδή το σύστημα της διαφθοράς, οι μηχανισμοί που ευνοούν οργανωμένα συμφέροντα στον αγροτικό χώρο διεκδικούν να παραμείνουν ενεργοί, έτοιμοι να ξανατραβήξουν προς τη δόξα. Ή συνεχίζουν να διεκδικούν πληρωμές για όλους, ακόμα και για ΑΦΜ που διερευνώνται για πιθανές παρανομίες. Για τα αιτήματα αυτά συνεχίζουν να έχουν την υποστήριξη όλης της αντιπολίτευσης. Των ίδιων κομμάτων που υποτίθεται στη Βουλή δίνουν αγώνα για την κάθαρση στον αγροτικό χώρο. Βλέπουμε λοιπόν στην εξεταστική επιτροπή το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ ή τον ΣΥΡΙΖΑ να ξιφουλκούν κατά της παρανομίας, ενώ στα μπλόκα διεκδικούν τη διαιώνισή της.
Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα στο αγροτικό ζήτημα. Στο μεταξύ, καμία πολιτική δύναμη δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με το πραγματικό πρόβλημα. Κι αυτό είναι ο εκσυγχρονισμός του αγροτικού κόσμου και η ανταγωνιστικότητα. Στα μπλόκα, πολύ συχνά, οι διαμαρτυρόμενοι λένε ότι αν η αγροτιά σταματήσει να παράγει και να διανέμει θα πεινάσουμε. Τεράστια πλάνη. Αν η αγροτιά σταματήσει να παράγει, θα ψωνίζουμε από άλλες χώρες – από την Ισπανία, την Ολλανδία, την Τουρκία, την Κίνα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ολοι οι αγρότες τη γνωρίζουν πολύ καλά. Οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, που διεκδικούν κυρίως επιδοτήσεις, το μόνο που ζητούν είναι να πληρώνονται για προϊόντα όλο και λιγότερο ανταγωνιστικά.
Είναι κοινό δίλημμα και για τα μπλόκα και για την κυβέρνηση. Η οποία, αφού οι αγρότες δεν ενδιαφέρονται για συμβιβασμό, οφείλει να κάνει τη δική της προσφορά. Και να σκεφτεί να αντιμετωπίσει όχι αδρανώντας αλλά δρώντας την κατάσταση – που προκαλεί ζημιές σε πολλούς άλλους κλάδους, οι οποίοι δεν παίρνουν επιδοτήσεις. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Το σύστημα αδράνειας Προκόπης Παυλόπουλος δεν έχει πολύ μέλλον. Κι έρχεται η ώρα που απαιτούνται πράξεις.
Ως γνωστόν, οι κυβερνήσεις κρίνονται όχι από την αδράνεια αλλά από τις πράξεις τους.
Ο Αμλετ και η Καρυστιανού
Η κάθοδος της Μαρίας Καρυστιανού στον πολιτικό στίβο φαίνεται ότι ετοιμάζεται με μεγάλη ζέση, ίσως γι’ αυτό εκνευρίζεται πολύ και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κι αν νομίζει κανείς ότι τα πρόσωπα με τα οποία θα απευθυνθεί είναι της επιρροής της γερόντισσας που μιλάει αραμαϊκά, γελιούνται. Ολα τα αντισυστημικά συστήματα, εκτός από χαρτορίχτρες και μάγισσες, έχουν και τους καλλιτέχνες τους. Κάποιοι τραγούδησαν πέρυσι στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Κάποιοι άλλοι ήδη επιδαψιλεύουν τιμές στην επερχόμενη πολιτικό, προσφέροντάς της χώρο στο θεατρικό σανίδι.
Η πρώτη πρόσκληση στο θέατρο γίνεται από τον Ανδρέα Φλουράκη, συγγραφέα του «Αμλετ». Οχι εκείνου του παλιού σαιξπηρικού αλλά μιας σύγχρονης διασκευής του. Το θέατρο που τον παρουσιάζει έχει καλέσει τη Μαρία Καρυστιανού να μιλήσει σε συζήτηση με θέμα «Αμλετ μετά τα Τέμπη: μπορεί η Τέχνη να αποδώσει Δικαιοσύνη;».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η τέχνη γίνεται το όχημα για να περάσουν πολιτικοί. Ούτε είναι η πρώτη φορά που καλλιτέχνες πιστεύουν με ευκολία και υπηρετούν με επιπολαιότητα επιδερμικές αναλύσεις, που με μια πρώτη ματιά φαντάζουν ανατρεπτικές και δίκαιες. Οι κοινωνίες έχουν υποστεί πολλά στραπάτσα από πολιτικούς που υπόσχονται την ανατροπή, παλαιούς και νεόκοπους. Κι η τέχνη είναι γεμάτη από θεράποντες επιρρεπείς στην κολακεία, γεμάτους ανομολόγητες φιλοδοξίες. Αυτοί διαψεύδονται πρώτοι.
